“ช้อนยาว ทำไมเธอถึงดูเศร้านัก”
คำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยจากช้อนสั้นเพื่อนรัก

“ส้อมเขาจากฉันไปแล้วล่ะช้อนสั้น ต่อไปฉันจะตักข้าว ตักอาหารได้อย่างไร ถ้าไม่มีส้อมคอยช่วย”
ช้อนยาวตอบกลับอย่างเศร้าใจ

“เธอเพียงแค่คุ้นชินกับการที่มีส้อมอยู่ข้างๆ คอยช่วยตักอาหารเท่านั้นแหละช้อนยาว แต่ถึงไม่มีส้อม เธอก็ยังตักเองได้ ดูฉันสิ ฉันยังทำได้ ทำไมเธอจะทำไม่ได้ล่ะ เพราะถึงเราจะแตกต่างกัน แต่เราก็เป็นช้อนเหมือนกัน มีคุณค่าในตัวเองเหมือนกัน การตักอาหารด้วยตัวเองไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด เชื่อฉันเถอะ”

ช้อนยาวค่อยๆยิ้มออกมาทีละนิด
จริงของช้อนสั้น บางทีเธออาจจะกังวลมากเกินไป ถึงไม่มีส้อมแล้ว เธอก็ยังตักอาหารเองได้ ทำอะไรเองได้ มันอาจจะไม่คุ้นชินไปบ้าง แต่คงไม่ยากจนเกินไปนักหรอก

ไม่แน่นะ บางทีวันข้างหน้าเธออาจจะเจอส้อมคันอื่นมาช่วยเธอตักก็ได้ แต่ถึงจะไม่มีก็ไม่เป็นไร
เพราะช้อนทุกคันมีคุณค่า เหตุใดต้องลดทอนคุณค่าในตัวเองเพื่อสิ่งที่จากไปด้วยเล่า

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะ ขอบคุณมากนะช้อนสั้น”
ช้อนยาวยิ้มให้ด้วยความรู้สึกขอบคุณ


#ช้อนสั้น ช้อนยาว
#นิทานไออุ่น #สถานีไออ่น
ขอบคุณรูปช้อนสวยๆจาก http://maypungpung.blogspot.com/2012/11/blog-post_19.html