ถ้าใครที่ได้ดู ฮอร์โมนซีซั่น 3 มาตั้งแต่ตอนแรก น่าจะเห็นบุคคลิกของเฟิร์สว่าเป็ครรู้ว่านคนเฮฮา แกล้งคนอื่นตลอดเวลา

แต่ตอนนี้มาเล่นประเด็นที่บ้านเฟิร์สว่ามีปัญหาครอบครัว

ซึ่งแสดงให้เห็นชัดเจนว่าเฟิร์สเป็นเด็กมีปัญหาคนหนึ่ง แต่เลือกที่จะแสดงออกในมุมที่สนุกสนาน แกล้งคนอื่น เพื่อเรียกเสียงหัวเราะ นั้นแสดงให้เห็นว่าเฟิร์สไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าตัวเองมีปัญหา ต้องการให้คนรอบข้างมองว่าตัวเองเป็นคนปกติ

จากฉากที่พ่อแม่มาทะเลาะกันหลายๆฉากจะเห็นว่าเฟิร์สแสดงออกถึงความเป็นห่วงแม่มากกว่าพ่อ  และจนมาถึงฉากที่พ่อแม่มาทะเลาะกันที่โรงเรียนเฟิร์สก็ระเบิดอารมณ์ออกมาเพื่อให้พ่อแม่หยุดทะเลาะกันแล้ว บอกว่ารักทั้งคู่แต่ไม่ต้องอยู่ด้วยกันก็ได้  แสดงให้เห็นว่าเฟิร์สเป็นเด็กที่ยอมรับกับความจริงได้ในระดับหนึ่ง  แต่ที่แม่ถามว่าจะเลือกอยู่กับใคร ที่ยังไม่ตอบทันทีเพราะต้องการแข่งก่อน  

ฉากตัดมาที่ทำสมาธิในห้อง เตรียมออกไปแข่ง  ฉากนี้ถ้าดูดีๆมันก็เหมือนทำสมาธิสำหรับแข่ง  แต่จริงๆสถานะการณ์แบบนี้ใครจะไปทำสมาธิเพื่อออกมาแข่งได้ แต่ฉากนี้น่าจะสื่อให้เห้นว่าเฟิร์สกำลังตัดสินใจอนาคตของตัวเองอย่างใช้สติที่สุดมากกว่าทำสมาธิเพื่อแข่ง

แถมตอนที่ออกมาแข่งวิ่ง อันนี้เห็นชัดเลยว่าเฟิร์สมันไม่ได้มีสมาธิอยู่กับเรื่องตรงหน้า มันแค่หลับหูหลับตาวิ่งแล้วคิดถึงเรื่องราวของพ่อแม่มากกว่า

สุดท้ายที่เลือกหมา   ถ้าดูผ่านๆก็จะเข้าใจว่า  เฟิร์สเลือกหมาเพราะเห็นว่าหนังสื่อว่ามีแต่หมาที่เข้าใจเฟิร์ส  

แต่ในความคิดผมนะจริงๆแล้วบทมันปูทางมาแล้วว่าเฟิร์สรักแม่มาก จะเลือกไปอยู่กับแม่ก็ไม่แปลก  ....... แต่ที่มันเลือกอยู่กับพ่อโดยยกเรื่องหมาขึ้นมาอ้างก็เพราะมันไม่ยากให้แม่ลำบาก แม่จะอยู่ยังงัย แม่จะไปทำอะไรต่อ ถ้ามันไปอยู่ด้วยแม่จะลำบากแค่ไหน ..... มันเลยเลือกที่จะอยู่กับพ่อเพราะ พ่อมีความพร้อมที่จะดูแลมันได้มากกว่า

ยิ่งฉากจบนี่ยิ่งชัดว่าเฟิร์สเป็นเด็กที่ไม่ต้องการให้ใครเห็นความอ่อนแอของตัวเอง ...... เลือกอยู่กับหมาแล้วยิ้มจนโดนเข็นขึ้นรถไป ถึงไปร้องให้คนเดียวบนรถพยาบาล