สวัสดีค่ะ

ตามหัวข้อเลยค่ะเราอยากตามหาน้องคนนึง เราจำข้อมูลเกี่ยวกับน้องเค้าไม่ได้เลย แม้กะทั่งชื่อน้องและจงหวัดที่น้องอยู่

จำได้แค่ว่าเราเคยดูน้องผ่านทางทีวีเมื่อประมาณ ปี สองปีที่แล้ว เป็นรายการที่นำเสนอชีวิตที่ลำบากของน้อง ช่องไหนจำไม่ได้แล้ว น้องเป็นเด็กผู้หญิงอายุประมาณ 8-9 ขวบพ่อแม่ทิ้งไปให้อยู่กับตาและยายไม่กลับมาเหลียวแลอีกเลย ครอบครัวน้องยากจนต้องช่วยตาและยายทำงานทุกอย่างแม้กระทั้งเข้าไร่ทำนาเผาถ่านช่วยตายายเพื่อนำไปขาย วันหยุดน้องต้องออกไปรับจ้างเก็บมูลวัวและควายที่ใช้ทำปุ๋ยคอก น้องเป็นคนที่รู้จักเก็บออม ยายของน้องเล่าให้ฟังว่าให้เงินน้องไปโรงเรียนวันละ 3 บาทน้องจะเหลือกลับมาทุกครั้ง น้องบอกว่าอยากได้กระปุกออมสินแต่ยายไม่มีเงินซื้อให้ ตาก็เลยนำไม้ใฝมาทำเป็นกระปุ๋ยออมสินให้ยายบอกว่าน้องหยอดเงินเองจน 1 ปีผ่านไปน้องมีเงินพันกว่าบาทไปให้ยายใ้ช้จ่ายในบ้านน้องตัดสินใจทุบกระปุกเพื่อนำเงินไปให้ยายในวันที่บ้านลำบากสุดๆ น้องน่ารักมากค่ะ  และที่เราประทับใจสุดๆเลยก็คือ
..........พิธีกรเค้าสัมภาษณ์น้องว่าวันหยุดเพื่อนๆได้ไปวิ่งเล่นแต่เราต้องไปทำงานรับจ้างเก็บมูลวัวควายแล้วรู้สึกอย่างไร และนี่คือคำตอบของน้องเด็ก 9 ขวบที่เค้าตอบกลับมาว่า เค้าไม่อิจฉาเพื่อนๆเลย เค้ารู้ว่าหน้าที่เค้าคืออะไรในวันที่ครอบครัวลำบากน้องควรทำอย่างไร เค้าไม่สามารถออกไปวิ่งเล่นได้ในขณะที่ตาและยายยังคงทำงานลำบาก โห่.. นี่คือความคิดของเด็กหรือนี่ ... และที่ประทับใจมากสุดๆเลย พิธีกรถามว่า
เรารู้สึกว่าชีวิตตัวเองมีปมด้อยมั๊ยลำบากมั๊ยที่เกิดมาจน น้องตอบกลับไปว่า มันไม่เกี่ยวหรอกว่าจะเกิดมารวยหรือจนทุกคนต่างก็มีปัญหาด้วยกันทั้งนั้น
มันอยู่ที่ว่าเราจะผ่านมันไปได้มั๊ย คือเราแบบน้ำตาไหลเลยน้องเก่งมากๆ ทุกวันนี้เวลาที่เรามีปัญหาอะไรเราก็จะคิดถึงคำที่น้องพูดตลอดเลย  

ในวันนั้นที่เราดูอยากช่วยเหลือน้องมากๆ แต่ด้วยความที่เราเองก็ยังมีไม่มากพอยังไม่สามารถไปช่วยเหลือน้องได้ แต่ในวันนี้เราอยากช่วยเหลือน้องบ้างอาจจะไม่มากพอแต่เราก็อยากช่วยเหลือน้องอยากรู้ว่าตอนนี้น้องเป็นอย่างไรบ้าง ยังอยากมีกระปุกออมสิน อยู่มั๊ย อยากจะบอกน้องว่าหลายๆครั้งที่ชีวิตพี่มีปัญหาก็จะคิดถึงคำพูดน้องตลอดเลย

..... ข้อมมูลของน้องมันน้อยมากหลายคนที่มาอ่านอาจจะว่าเราหรืออะไรก็ได้ แต่เราก็ยังหวังว่าอาจจะมีแค่สักคนที่จำเรื่องราวของน้องได้....