***สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ห้องราชดำเนินทุกคน***

กระทู้นี้ เป็นมุมพักผ่อน มุมนี้ไม่มีสี  ไม่มีกลุ่ม.........แต่มีเสียง...................


ห้องเพลงคนรากหญ้าเปิดขึ้นมามีวัตถุประสงค์ เพื่อ

1. มีพื้นที่ให้เพื่อนๆ ได้มาพบปะ พูดคุยระหว่างกัน ในภาวะที่ต้องระมัดระวังการโพสการเมืองอย่างเคร่งครัด
2. เป็นพื้นที่ พักผ่อน ลดความเครียดทางการเมือง ให้เพื่อนๆ มีกิจกรรมสนุกๆ ร่วมกัน
3. สร้างมิตรภาพและความปรองดอง ซึ่งเราหวังให้สังคมไทยเป็นเช่นนี้ แม้นคิดต่างกัน แต่เมื่อคุยกันแล้วก็เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม



เราทราบกันว่าวันเสาร์สัปดาห์ที่ 2 ของเดือนมกราคมเป็นวันเด็กแห่งชาติ แล้วเพื่อนๆ ทราบกันไหมว่าวันเสาร์สัปดาห์ที่ 2
ของเดือนพฤศจิกายนเป็นวันอะไร ... เฉลย เป็นวันคนพิการแห่งชาติค่ะ ซึ่งปีนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ 14 พ.ย. 58 ก็คือวันนี้นั่นเอง
ขอเป็นกำลังใจให้ผู้พิการทุกๆ ท่าน อย่าได้ท้อถอย สิ่งสำคัญที่สุดคือใจสู้

ผู้พิการที่มีชื่อเสียงโด่งดังในประวัติศาสตร์จีนท่านหนึ่งคือ ซุนปิง ถึงกับได้รับฉายาว่า "นักพิชัยสงครามบนรถเข็น"
วันนี้จึงขอนำเรื่องราว “ซุนปิง" ยอดนักพิชัยสงครามผู้ไม่เคยยอมแพ้ ที่เคยเขียนไว้ในห้องเรียนคนรากหญ้ามารีรันอีกครั้ง

ซุนปิงเป็นทายาทรุ่นหลังๆ ของซุนวูเจ้าของตำราพิชัยยุทธ์อันลือลั่น “รู้เขา รู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้ง” ดังนั้นซุนปิงจึงมีพื้นฐานที่ดี
ในเรื่องความเฉลียวฉลาด พิชัยสงคราม รวมถึงได้เป็นศิษย์ของสำนักหุบเขาปิศาจอันมีชื่อเสียง ซึ่งเขารับศิษย์จากการเด็ดใบไม้ ???

ซุนปิงไปกับเพื่อนรุ่นพี่นามว่าผังเจวียน สรุปว่าซุนปินผ่านเพราะวิธีเด็ดใบไม้ของซุนปินแสดงถึง ความเป็นคนซื่อ ใจเย็น หนักแน่น
รอบคอบ คำนึงถึงคนอื่น ในขณะที่ของผังเจวียนแสดงถึงความโหด ใจร้อน และไม่คำนึงถึงใคร นั่นคือ

ซุนปิน เด็ดใบไม้เลือกใบแก่ เพราะไม่ปรารถนาทำลายต้นไม้ ใบแก่กำลังจะล่วงอยู่แล้ว เด็ดก็ง่าย
เพราะยังไงก็ร่วงอยู่แล้ว ยางก็น้อย แสดงว่าเป็นคนใจเย็น รอบคอบและนึกถึงผู้อื่น
ผังเจวียน เลือกใบอ่อนเพราะเด็ดง่าย แสดงให้เห็นว่า เอาง่ายไว้ก่อน หยาบเกินกว่าที่จะคิดว่าใบอ่อนยังเติบโต
ให้ความสวยกับต้นและให้ความร่มเย็นได้อีก

ซุนปิน อ้อมไปเด็ดด้านหลัง เพราะไม่อยากให้ต้นไม้แหว่ง หรือถ้ามียาง จะไหลเห็นร่องรอย คือความรอบคอบ นึกถึงผู้อื่น
ซุนปินสังเกตว่าต้นไม้เยอะ สวยงาม แสดงว่าเจ้าหุบเขารักต้นไม้ แสดงถึงความเป็นคนช่างสังเกต
เพราะผู้ที่จะร่ำเรียนวิชานี้ต้องเป็นคนช่างสังเกตอย่างมาก ไม่เหลวไหลหรือเผอเรอ
ผังเจวียน นั้นเด็ดคือเด็ด ไม่คำนึงถึงความสวยงามของหุบเขาปีศาจ

ซุนปิง เด็ดใบไม้ ปลิดขั้วโดยใช้สองมือ ไม่กระเทือนถึงเปลือกไม้ สองมือคือ ระมัดระวัง ตั้งใจ
ผังเจวียน เด็ดด้วยมือเดียวมีเปลือกติดมาด้วย มือเดียวคือ ไม่ใส่ใจ ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง
ซุนปินสู่อุตส่าห์ขอร้องแทนเพื่อนให้อาจารย์รับศิษย์อีกคนเป็นเพื่อนกัน อาจารย์ก็ยอมตาม รับคู่กันมาเรียนทั้งบุ๋นและบู๊

  

ซุนปินสู่อุตส่าห์ขอร้องแทนเพื่อนให้อาจารย์รับศิษย์อีกคนเป็นเพื่อนกัน อาจารย์ก็ยอมตาม รับคู่กันมาเรียนทั้งบุ๋นและบู๊

เมื่อสำเร็จวิชาผังเจวียนได้เป็นแม่ทัพใหญ่ของรัฐเว่ยเนื่องจากเขาเป็นคนคารมคมคาย ต่อมาเขาได้รับคำสั่งจากเว่ยอ๋อง
ให้เชื้อเชิญซุนปินมาช่วยงานรัฐเว่ย ผังเจวียนรู้ว่าซุนปินมีความรู้ ความสามารถสูงกว่าตน จึงกลัวมาซุนปินจะมาคุกคาม
เสถียรภาพของตน จึงเชิญซุนปิงมาร่วมงานโดยจะได้หาทางควบคุมไว้ไม่ให้เป็นภัยแก่ตน

ซุนปินมาถึงได้แสดงความรู้ความสามารถเกินหน้าผังเจวียนจนเว่ยอ๋องแต่งตั้งให้เป็นขุนนางต่างแดน นั่นเอง
“ยุทธการเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหด” จึงได้เกิดขึ้น ผังเจวียนได้สร้างหลักฐานปลอมและวางแผนใส่ร้ายซุนปินว่าทรยศขายชาติ
เว่ยอ๋องหลงเชื่อจนทำให้ซุนปินถูกลงโทษ ตัดสะบ้าหัวเข่ายังผลให้ขาของซุนปินพิการทั้งสองข้าง และยังสักหน้า
ด้วยตัวอักษร 4 ตัวว่า “คบคิดต่างชาติ” เพื่อประจานไม่ให้พบเห็นใครได้ และไม่สามารถไปเป็นขุนนางแคว้นไหนได้อีก
เรียกว่าตัดอนาคตกันไปเลย โหดแท้ๆ



นอกจากจะทรมานแล้วยังคุมขังซุนปินอย่างเข้มงวดให้ซุนปินหมดทางหนี ผังเจวียนแสร้งทำตัวเป็นคนดี
ช่วยดูแลซุนปินที่พิการและใช้อุบายหลอกล่อให้ซุนปินเขียนตำราพิชัยสงคราม 13 บทให้ โชคดีที่ซุนปินรู้ทันแผนการของเขา
จึงแสร้งทำเป็นคนบ้าสติฟั่นเฟือน

ความจริงตั้งแต่สมัยเรียนด้วยกันมาซุนปินก็รู้แล้วว่าผังเจวียนเป็นคนจิตใจคับแคบ อิจฉาริษยา แต่ไม่นึกว่าจะโหดเหี้ยม
ถึงเพียงนี้ ตอนนี้ตัวเองทั้งพิการ ถูกสักหน้า ถูกขัง ดูไปแล้วหมดสิ้นหนทาง จึงได้แต่เก็บความแค้นอยู่ในใจรอคอยโอกาส

ซุนปินต้องแกล้งบ้า เขาเอาอาหารมาให้ก็ไม่ทานแกล้งโยนขึ้นฟ้า ทำเนื้อตัวเปรอะเปื้อน เขานำอาจมมาให้ก็ต้องคว้าใส่ปาก
จนผังเจวียนคลายใจ

ซุนปิงรอโอกาสคืนฝนตก การควบคุมหย่อนยานคลานไปพบทูตแคว้นฉีที่เดินทางมาแคว้นเว่ย เล่าถึงความอยุติธรรมที่ได้รับ
ทูตแคว้นฉีอาสาช่วยเหลือโดยพาเขาหลบหนีไปที่แคว้นฉี

ฉีเซียนอ๋องเห็นความสามารถซุนปินจึงให้ความสำคัญและแต่งตั้งซุนปินให้เป็นเสนาธิการทหารของแคว้นฉีนับแต่นั้น

เมื่อไปอยู่แคว้นฉี ซุนปินได้สร้างชัยชนะให้แคว้นฉีหลายครั้งหลายหนด้วยตำราพิชัยสงครามและกลยุทธต่างๆ
โดยมีหลายกลยุทธที่อยู่ในตำรา “ 36 กลุยทธ” ที่สืบทอดมาถึงทุกวันนี้ เช่น ม้าดีสู้ม้าเลว ล้อมเว่ยช่วยจ้าว ลดเตาลวงศัตรู

จากผลงานต่างๆ ทำให้ชื่อเสียงซุนปินกลับคืนมาอีกครั้ง และเหมือนจะโด่งดังและเป็นที่ยอมรับมากกว่าเก่า จนถึงศึกครั้งสุดท้าย
ซุนปินให้ทหารขนกองไม้ไปขวางทางชัยภูมิที่ซุ่มตีไว้ และขูดเนื้อต้นไม้และสลักว่า "ผังเจวียนตายอยู่ใต้ต้นไม้นี้" ให้พลธนูขึ้นไป
ซุ่มบนเขาและสั่งว่า "หากเห็นแสงไฟวาบสว่างที่ต้นไม้นั้นในตอนฟ้ามืด ให้ระดมยิ่งไปยังที่นั้น"

เมื่อผังเจวียนมาถึงก็ได้ให้ทหารช่วยกันขนกองไม้ออก และสั่งทหารให้จุดไฟดูตัวอักษร พอเข้าไปดูใกล้ๆ ผังเจวียนก็หน้าซีด
ร้องว่า "เราหลงกลเจ้าคนขาหักสักหน้าเสียแล้ว" พร้อมสั่งให้ทหารถอยทัพ แต่ไม่ทันการณ์

ผังเจวียนถูกเกาทัณฑ์ไปหลายดอก เจ็บใจเหลือกำลัง แหงนขึ้นฟ้าร้องตะโกนว่า "เราเสียใจนักที่ไม่ฆ่าเจ้าคนสักหน้าขาหักเสีย
แต่ในครั้งกระโน้น วันนี้จึงกลับต้องมาช่วยส่งเสริมชื่อเสียงของมันให้โด่งดังขึ้นไปอีก" ว่าแล้วก็ชักดาบออกมาแทงตัวตาย

...........................................................................

ซุนปินถูกทำร้ายจนพิการแถมโดนสักหน้าเพื่อตัดอนาคต โดนคุมขังให้หมดอิสรภาพ แต่เขาไม่เคยยอมแพ้ หาวิธีกลับมายิ่งใหญ่จนได้

วันนี้ต่อให้เราถูกริดรอนอิสรภาพ อยู่ภายใต้ความกดดันเพียงใด แต่สิ่งที่ใครก็มาริดรอนจากเราไม่ได้คือ "ความหวัง"
ก็อย่าได้ยอมแพ้ ขอให้ตั้งสติ พยายามสร้างสิ่งดีๆ รอโอกาส วันหนึ่งย่อมสำเร็จแน่นอน กายพิการไม่สำคัญ อย่าให้ใจพิการเป็นพอ


ศรัทธา - หิน เหล็ก ไฟ [ HQ Audio ]

...รางวัลมีไว้ให้คนตั้งใจ ขวาก­หนามทิ่งแทงก่อนผ่านพ้นไป
โลกนี้ไม่มีอะไ­รได้มาง่ายดาย
ใจสู้หรือเปล่า ไหวมั๊ยบอ­กมา โอกาสของผู้กล้า ศรัธาไม่มีท้อ...

https://www.youtube.com/watch?v=6GbPtzogvck