ผมเริ่มออกเดินทางตามฝันมาเรียนมหาลัยรัฐบาลที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ประมาณ2ปีแล้ว
ชีวิตการเรียนที่นี้หนักมาก ทุกเทอมจะมีเพื่อนโดนรีไทร์ออกทุกเทอม เพื่อนที่มาเรียนที่รู้จักกัน
เริ่มหายออกไปเรื่อยๆ จนเหลือน้อยมากจริง จากชีวิตเด็กที่ต้องเดินทางข้ามมาหลายจังหวัด
มาใช้ชีวิตอยู่หออยู่กับเพื่อนๆ ผมเป็นคนค่อนข้างคิดมากครับ ชอบเก็บเรื่องนั้น เรื่องนี้มาคิด บางครั้งไม่อยากคิด
แต่ก็ยังคิด ชีวิตมหาลัยเพื่อนบางคนที่เราเคยสนิทมา บางครั้งเราก็คิดว่าจะเป็นเพื่อนที่ดี
บางครั้งก็ล้อเล่นกับความรู้สึกของเรา อาศัยความรู้จัก ความสนิทเข้ามาทำลายความรู้สึก
เหนื่อยมากเลยนะที่ต้องยืนอยู่นะจุดๆนี้ จุดที่ต้องแคร์คนอื่น ผมก็ไม่รู้ว่าผมผิดอะไร พยายามถามก็ไม่ได้คำตอบ
คนที่เราเชื่อใจ มาว่ามาด่าเรา มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับ ผมคิดเสมอนะครับว่าในชีวิต
เพื่อนนะสำคัญกับผมมาก ไม่เคยรุ้เลยว่า จะมาอยู่จุดนี้ จุดที่ต้องเสียใจเพราะคำว่าเพื่อน เพื่อนที่เชื่อใจ
ผมมันเป็นคนไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอครับ ถึงไม่มีใครอยากจะคบด้วย เรียนก้หนัก จะสอบแล้ว
อ่านหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมอยากเป็นคนเข้มแข็ง ผมรู้ตัวเลยครับ
ว่าผมก็เป็นคนที่อ่อนแอมากๆคนนึงเลย อยากจะผ่านจุดนี้ไป รู้สึกเจ็บปวดกับชีวิต ณ จุดนี้มาก
คิดถึงบ้านก็คิดถึง เรียนก็หนัก เพื่อนก็เกลียด มันคงเป็นกรรมของผมนะครับที่ต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้
ผมไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากเป็นคนใจอ่อน ไม่อยากต้องคิดมาก ผมจะผ่านจุดนี้ไปได้อย่างไร
คงไม่มีใครเข้ามาอ่านข้อความของผมหรอกครับ ผมรู้ว่าผมมันคนไร้ค่า ไร้ตัวตน ไร้ความหมาย
[กระทู้ระบาย] นี่มันเป็นแบบทดสอบที่แย่และหนักที่สุดในชีวิตใช่ไหม
ชีวิตการเรียนที่นี้หนักมาก ทุกเทอมจะมีเพื่อนโดนรีไทร์ออกทุกเทอม เพื่อนที่มาเรียนที่รู้จักกัน
เริ่มหายออกไปเรื่อยๆ จนเหลือน้อยมากจริง จากชีวิตเด็กที่ต้องเดินทางข้ามมาหลายจังหวัด
มาใช้ชีวิตอยู่หออยู่กับเพื่อนๆ ผมเป็นคนค่อนข้างคิดมากครับ ชอบเก็บเรื่องนั้น เรื่องนี้มาคิด บางครั้งไม่อยากคิด
แต่ก็ยังคิด ชีวิตมหาลัยเพื่อนบางคนที่เราเคยสนิทมา บางครั้งเราก็คิดว่าจะเป็นเพื่อนที่ดี
บางครั้งก็ล้อเล่นกับความรู้สึกของเรา อาศัยความรู้จัก ความสนิทเข้ามาทำลายความรู้สึก
เหนื่อยมากเลยนะที่ต้องยืนอยู่นะจุดๆนี้ จุดที่ต้องแคร์คนอื่น ผมก็ไม่รู้ว่าผมผิดอะไร พยายามถามก็ไม่ได้คำตอบ
คนที่เราเชื่อใจ มาว่ามาด่าเรา มันทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเลยครับ ผมคิดเสมอนะครับว่าในชีวิต
เพื่อนนะสำคัญกับผมมาก ไม่เคยรุ้เลยว่า จะมาอยู่จุดนี้ จุดที่ต้องเสียใจเพราะคำว่าเพื่อน เพื่อนที่เชื่อใจ
ผมมันเป็นคนไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอครับ ถึงไม่มีใครอยากจะคบด้วย เรียนก้หนัก จะสอบแล้ว
อ่านหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง ผมต้องทำยังไงดีครับ ผมอยากเป็นคนเข้มแข็ง ผมรู้ตัวเลยครับ
ว่าผมก็เป็นคนที่อ่อนแอมากๆคนนึงเลย อยากจะผ่านจุดนี้ไป รู้สึกเจ็บปวดกับชีวิต ณ จุดนี้มาก
คิดถึงบ้านก็คิดถึง เรียนก็หนัก เพื่อนก็เกลียด มันคงเป็นกรรมของผมนะครับที่ต้องมาเจอเรื่องราวแบบนี้
ผมไม่อยากอ่อนแอ ไม่อยากเป็นคนใจอ่อน ไม่อยากต้องคิดมาก ผมจะผ่านจุดนี้ไปได้อย่างไร
คงไม่มีใครเข้ามาอ่านข้อความของผมหรอกครับ ผมรู้ว่าผมมันคนไร้ค่า ไร้ตัวตน ไร้ความหมาย