ปัจจุบันเรามีปัญหาสุขภาพที่แก้ไม่หายมาตลอดคือ
-อาการเหงื่อออกทั้งมือและเท้า
-ใจสั่น ใจหวิว
-เสียววูบที่มือและเท้า
-อยู่ดีๆเหนื่อย หอบ หายใจไม่ออก หายใจไม่อิ่ม ต้องถอนหายใจยาวๆ
(กินยาหอม ดมยาหม่องก็ช่วยไม่ได้)
-กังวลเกินเหตุ เช่น อยู่บนที่สูงจะกลัวว่าตัวเองตกลงไปตาย (ในสมองเห็นภาพตัวเองตาย) สมัยเรียนแอบเล่นมือถือจะกลัวครูเดินมาหยิบแล้วปาทิ้ง(ในหัวจะเห็นภาพนั้นๆเลยนะคะ) และกังวลกับทุกๆเรื่องเลยก็ว่าได้
-ช่วงเครียดหนักๆจะเป็นถึงขั้นร่างกายหยุดหายใจไปเอง โดยที่ไม่รู้ตัว เช่นตอนนอนหลับ จะเป็นบ่อยมากค่ะ
เราพยายามหาสาเหตุ พยายามหาโรคมานานมาก แต่เราก็หามันไม่เจอ ไม่มีใครบอกได้ จนที่เรามาตั้งกระทู้เรื่องคุณหมอนั่นเอง แล้วมีคอมเมนท์หนึ่งแนะนำให้เข้าไปดูกระทู้หนึ่งที่เป็นโรคแพนิค พออ่านแล้ว ลองคิดๆดูก็รู้สึกว่ามันตรงกับเราแทบทุกอย่างเลยค่ะ จึงไปเสริธเน็ทดูก็เจอรูปนี้...
http://poseidon.voicetv.co.th/uploads/contents/96823/assets/images/panic
พอเห็นแล้วก็ลองอ่านดูว่ามันตรงกับเราหมดเลยหนินา มันเป็นทุกอย่างเลย แต่ตรงรู้สึกว่าจะตายนี่เป็นน้อยมากๆ นะคะ
หลังจากนั้นเราก็มานั่งคิดดูว่า มันเกิดโรคนี้กับเราตั้งแต่เมื่อไหร่ เกิดขึ้นได้ยังไง จึงคิดออกว่า
ตอนสมัยอยู่กับครอบครัว เราไม่เป็นโรคนี้เลยแม้แต่นิดเดียว จนกระทั่งโตเป็นสาวและมีแฟน เมื่อมีแฟนก็ไปอยู่กับแฟน ภาวะนั้นเองคะทำให้กลัวว่าครอบครัวจะรู้ โดยเฉพาะเวลาที่คนในครอบครัวโทรมาหา มันรู้สึกแบบกลัวมาก ไม่กล้ารับ ไม่กล้ามองมือถือ ลามไปจนถึงกลัวเสียงมือถือสั่น ตั้งแต่นั้นก็ตั้งเสียงเงียบไว้ตลอดเวลา
พอเมื่อเกิดสภาวะนั้นบ่อยๆ สภาวะกลัว คิดมาก จินตนาการเกินจริง กลัวจนกลายเป็นอารมณ์โกรธโมโห ว่าทำไมต้องโทรกันทำไมหนักหนา แล้วก็เป็นอย่างนี้วนอยู่ลูบเดิม
จนกระทั่งวันนึงเป็นแพนิคอยากครบสมบูรณ์....
เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นมันเรียกแพนิคไหม แต่เราคิดว่ามันใช่ ตอนนี้เราเลยพยายามทำใจตัวเองให้สบาย ปล่อยวาง ไม่กังวลเกินเหตุ ยอมรับผลที่เกิดขึ้นให้ได้ แต่มันก็ยังไม่หายนะ เพราะมันก็ยังมีเรื่องมาให้กังวลได้ตลอด พอกังวล ร่างกายจะตกใจโดยไม่มีสาเหตุตลอด มือเท้าเหงื่อจะออกจนเปียก ใจจะสั่น ระบบหายใจจะแย่ ทุกอย่างแย่ไปหมด
แต่เราไม่ได้ไปหาหมอนะ ไม่อยากใช้ยารักษา ในเมื่อจิตเราเป็นตัวทำให้เกิดโรคนี้ เราก็ควรแก้ที่จิตเราเอง
ถ้าใครที่เป็นอยู่มาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เรื่องราวกันนะคะ
วันหนึ่งเราจะหายจากโรคนี้กันให้ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน ^^
ใครรู้ตัวว่าเป็นแพนิคบ้างคะ ?
-อาการเหงื่อออกทั้งมือและเท้า
-ใจสั่น ใจหวิว
-เสียววูบที่มือและเท้า
-อยู่ดีๆเหนื่อย หอบ หายใจไม่ออก หายใจไม่อิ่ม ต้องถอนหายใจยาวๆ
(กินยาหอม ดมยาหม่องก็ช่วยไม่ได้)
-กังวลเกินเหตุ เช่น อยู่บนที่สูงจะกลัวว่าตัวเองตกลงไปตาย (ในสมองเห็นภาพตัวเองตาย) สมัยเรียนแอบเล่นมือถือจะกลัวครูเดินมาหยิบแล้วปาทิ้ง(ในหัวจะเห็นภาพนั้นๆเลยนะคะ) และกังวลกับทุกๆเรื่องเลยก็ว่าได้
-ช่วงเครียดหนักๆจะเป็นถึงขั้นร่างกายหยุดหายใจไปเอง โดยที่ไม่รู้ตัว เช่นตอนนอนหลับ จะเป็นบ่อยมากค่ะ
เราพยายามหาสาเหตุ พยายามหาโรคมานานมาก แต่เราก็หามันไม่เจอ ไม่มีใครบอกได้ จนที่เรามาตั้งกระทู้เรื่องคุณหมอนั่นเอง แล้วมีคอมเมนท์หนึ่งแนะนำให้เข้าไปดูกระทู้หนึ่งที่เป็นโรคแพนิค พออ่านแล้ว ลองคิดๆดูก็รู้สึกว่ามันตรงกับเราแทบทุกอย่างเลยค่ะ จึงไปเสริธเน็ทดูก็เจอรูปนี้...
http://poseidon.voicetv.co.th/uploads/contents/96823/assets/images/panic
พอเห็นแล้วก็ลองอ่านดูว่ามันตรงกับเราหมดเลยหนินา มันเป็นทุกอย่างเลย แต่ตรงรู้สึกว่าจะตายนี่เป็นน้อยมากๆ นะคะ
หลังจากนั้นเราก็มานั่งคิดดูว่า มันเกิดโรคนี้กับเราตั้งแต่เมื่อไหร่ เกิดขึ้นได้ยังไง จึงคิดออกว่า
ตอนสมัยอยู่กับครอบครัว เราไม่เป็นโรคนี้เลยแม้แต่นิดเดียว จนกระทั่งโตเป็นสาวและมีแฟน เมื่อมีแฟนก็ไปอยู่กับแฟน ภาวะนั้นเองคะทำให้กลัวว่าครอบครัวจะรู้ โดยเฉพาะเวลาที่คนในครอบครัวโทรมาหา มันรู้สึกแบบกลัวมาก ไม่กล้ารับ ไม่กล้ามองมือถือ ลามไปจนถึงกลัวเสียงมือถือสั่น ตั้งแต่นั้นก็ตั้งเสียงเงียบไว้ตลอดเวลา
พอเมื่อเกิดสภาวะนั้นบ่อยๆ สภาวะกลัว คิดมาก จินตนาการเกินจริง กลัวจนกลายเป็นอารมณ์โกรธโมโห ว่าทำไมต้องโทรกันทำไมหนักหนา แล้วก็เป็นอย่างนี้วนอยู่ลูบเดิม
จนกระทั่งวันนึงเป็นแพนิคอยากครบสมบูรณ์....
เราไม่รู้ว่าสิ่งที่เราเป็นมันเรียกแพนิคไหม แต่เราคิดว่ามันใช่ ตอนนี้เราเลยพยายามทำใจตัวเองให้สบาย ปล่อยวาง ไม่กังวลเกินเหตุ ยอมรับผลที่เกิดขึ้นให้ได้ แต่มันก็ยังไม่หายนะ เพราะมันก็ยังมีเรื่องมาให้กังวลได้ตลอด พอกังวล ร่างกายจะตกใจโดยไม่มีสาเหตุตลอด มือเท้าเหงื่อจะออกจนเปียก ใจจะสั่น ระบบหายใจจะแย่ ทุกอย่างแย่ไปหมด
แต่เราไม่ได้ไปหาหมอนะ ไม่อยากใช้ยารักษา ในเมื่อจิตเราเป็นตัวทำให้เกิดโรคนี้ เราก็ควรแก้ที่จิตเราเอง
ถ้าใครที่เป็นอยู่มาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็น เรื่องราวกันนะคะ
วันหนึ่งเราจะหายจากโรคนี้กันให้ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาอ่าน ^^