หวัดดี  นี่เป็นกระทู้เเรกของเรา อาจจะใช้ภาษาไม่ถูกต้อง ใช้ภาษาบ้านๆ อาจจะไม่ค่อยเข้าใจ ใช้คำหยาบ มีข้อผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะ   เเฮ่ๆ  เเค่อยากจะมาเเชร์เเละระบายในเรื่องที่เราเจอมาเฉยๆอ้า โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน เชื่อไม่เชื่อ ก็อย่าลบหลู่ ก็เเล้วเเต่นายเลย

เรื่องที่เราจะพ่นต่อไปนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงกับตัวเรากะเพื่อนๆ ซึ่งในชีวิตนี้ไม่คิดว่าจะพบจะเจออะไรเเบบนี้ ร้องไห้สติเเตกฟุ้งซ่านไปหลายวันเลย

เราเป็นนิสิตปี 3 อีก2เดือนจะจบปี3ละ(มอรีบมากอยากให้กูจบเร็วๆเเล้วรีบๆไสหัวไปช้ะ  555555555)  อยู่ที่มหาวิทยาลัยเเห่งหนึ่งที่มีป้ายชื่อมอยิ่งใหญ่มหึมาอลังการงานสร้างเวอร์วังสุดสวิงริงโก้ ของภาคเหนือ เป็นมอสร้างใหม่ด้วย เพิ่งจะเเยกออกจากวิทยาเขตของมอนอมาได้4-5ปีเนี่ยเเหละ พอๆๆๆ (นี่เเทบจะบอกชื่อมอได้ละจ้า)


เรากับเพื่อนเป็นคนที่ชอบย้ายหอพักคือย้ายหอบ่อยมาก เเล้ววันหนึ่งเดินๆวนไปเเถวๆข้างๆหอเก่าเเล้วเหลือบไปเห็นบ้านเช่ามันว่างอยู่ เลยตัดสินใจย้ายไปอยู่เป็นบ้านเช่า เราย้ายเข้าไปวันนั้นเป็นวันที่1ตุลาคมพอดี พอเข้าไปในบ้านตอนเเรกเราก็ว่ามันโอเคนะ มันมืดๆเงียบส่วนตัวดีมาก เราย้ายมากับเพื่อนคนหนึ่งจากหอหลังร้านที่กินทีไรเหงื่ออกทุกที ในบ้านมี2ห้องนอนมีพัดลมไม่มีเเอร์ 1 ห้องน้ำ ในบ้านกว้างพอสมควร สภาพบ้านก็โทรมๆนิดๆเเต่ก็ไม่มากอยู่ได้อยู่ เราเลือกนอนห้องที่2 ใกล้กับห้องน้ำ อ้าเเน่นอนเพื่อนเราเลือกห้องเเรกใกล้ประตูหน้าบ้าน ตลอดระยะเวลา1เดือน ตลอดเวลาที่เราอยู่ก็ปกติดี จนมาถึงสิ้นเดือนตุลาคม สถานการณ์เริ่มไม่ปกติละ บอกก่อนว่าวันนั้นมันบังเอิญเป็นวันฮาโลวีน อย่าโยงมาเชื่อมกัน เเล้วบอกว่ามันเป็นประเพณีของฝรั่งเค้า มันเกิดขึ้นวันนั้น ย้ำ!!!!!!!!มันบังเอิญ Kเนาะ เริ่มจากเพื่อนเราที่อยู่ห้องเเรก คืนวันนั้นมันเห็นเงาดำเเวปไปมาตรงตู้เสื้อผ้า หน้ากระจก ข้างหลังมัน จนต้องหันไปดูเเต่ไม่เจออะไร พอประมาณตี2 มันขี้เกียจเเละเครียดมากกับการนั่งทำสัมนาเเปลเปเปอร์อยู่นั้น มันก็รู้สึกอยากนอนไปประมาณไม่ถึง 5 นาที มันก็รู้สึกว่าตัวชาขยับไม่ได้ในขณะที่หลับตาอยู่นั้นมีสติอยู่ คนอะไรเนาะนอนไปเเป๊ปเดียวเเล้วจะหลับเลยจริงมะ มันก็เอาละคิดเเล้ว "กูโดนเเล้ว ผีอำ" มันบอกว่ามีผู้หญิง3 คนมานอนข้างๆมัน มันพยายามลืมตามาเเต่เห็นเเค่คนกลางคนเดียวผิวขาวสว่างสดใสหน้าตาสวย ผมดัดหลอน ใส่ชุดราตรีสีดำยาว มองมันอยู่เเล้วก็คุยกับอีก2คน อย่างเมามันส์ เม้าส์กันสนั่นหูมันมาก  มันสวดมนต์เเบบผิดๆถูกๆอยู่คนเดียว เลยจับใจความที่ทั้ง3คนพูดไม่ค่อยได้คือพูดเยอะมาก จับได้บางส่วน คนชุดดำนั้นบอกมันว่า "ท่องบทสวดมนต์ไปเหอะ ท่องไปก็ไม่ช่วยอะไร" "อย่าไปเคลียด" ซึ่งเพื่อนเรามันก็ไม่รู้ว่าบอกมันตอนที่มันทำเปเปอร์สัมนา หรือ ตอนที่3คนมาอำมัน เเล้วยังบอก "ที่ตรงนี้ๆที่ตรงนี้มัน...." เสียงดังมากย้ำมากตรง ที่ตรงนี้ๆ เเล้วมิหนำซ้ำผีชุดดำนั่นก็ทำหน้าเเบบคนคันหน้าเเต่เกาไม่ได้มะ เเบบยกริมฝีปากข้างซ้ายขึ้น โหนกเเก้มยกสูงขยับขึ้นลงอ้า ขยิบตาถี่ๆ เพื่อนเราบอกว่ามันเหนื่อยละไม่อยากฝืน เลยปล่อยให้เค้าทั้ง 3 ทำอะไรก็ทำไป มันคิดเเค่ว่ามันไม่ตายเหรอก ช่าง!!!! เเล้วสักพักก็มีเสียงเคาะประตู ดีง 3 ครั้ง ดังมากเหมือนกัน เเล้วทุกอย่างก็หายไปเงียบสงบปกติทันที ส่วนเราหนะเหรอคืนนั้นเราหลับเร็วมากซึ่งปกติเราไม่เคยนอนตอน4ทุ่มขึ้นเลย เราจะนอนตอนตี 2-3 ทุกวัน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมนอนเร็ว เอ่ออันนี้ก็ช่าง!!! เพื่อนเรามันต้องตื่นเช้าขึ้นมอไป Sub culture(ยังไม่บอกเรานะว่าเกิดอะไรกับมัน) เเล้วก็ไปหา Adviser สัมนามัน มันปล่อยให้เรานอนอยู่บ้านคนเดียว เรากำลังจะลดน้ำหนักเลยตื่นมาตอน 8ครึ่ง เต้นCardio หางตาเรามันเห็นเงาดำๆวาปไปมาอยู่มุมเสาร์ เเต่ตามสไตล์เราไม่คิดอะไร อ้าช่างมัน เราก็ไปอาบน้ำใช้ชีวิตวันหยุดปกติ เเต่วันนั้นมันมืดอึมครึม เงียบเเบบได้ยินเสียงลมผิดปกติบริเวณบ้านกับรอบๆบริเวณนั้น อาจจะเพราะเพื่อนไม่อยู่ก็ได้มั้งบวกกับเค้ากลับบ้านกันมั้ง อ้าพอเวลาผ่านไปประมาณบ่ายโมงเราต้องนาฬิกาปลุกไว้เพื่อจะไปเอาผ้าที่ซักไว้ นาฬิกาไม่ปลุกเราเเต่มีชายชุดดำผิดขาวหน้าตาโอเคมาปลุกเรา ผ้าห่มที่เราคลุมอยู่มันหยุบหยับเหมือนมีคนทับมัน เเล้วเราก็ลืมตามาดูเห็นชัดเลยกำลังกำลังคานเข่ามาหาเรา  เเล้วก็กระโดดคร่อมเราอยู่(ช็อคซีนีม่าค่า)  เราก็เอาละ กูโดนเเล้ว เราหลับตากลับไปเเปปหนึ่งเเล้ว ในใจนี่ท่องเราไม่รู้จักกันๆ อย่ามาเบียดเบียนกันเลย พอลืมตามา เค้าก็หายไปแล้ว ใจนี่เต้นกระโดดโครมคราม ยิ่งกว่าตอนกำลังจะโดดหอสูงตอนมัธยมต้นเเล้วก็ยิ่งกว่าเจอโอปป้าในคอนฯโซนบัตรหลุมจ้องหน้าสะอีก(เดี๋ยวคะอีจกท.อันหลังใช่เวลาเล่นมั้ย) เราเคยเจอโดนอำมาบ้างเเต่ไม่ถึงกับเจอเเบบเต็มตาเเบบครั้งนี้ ยอมรับกลัวกว่าทุกครั้งที่เจอมาเลย ขนลุกไปค่ารีบเเชทถามเพื่อนเมื่อไหร่จะกลับๆ(อย่าด่าว่าทำไมไม่โทรเรื่องน่ากลัวขนาดนี้โทรศัพท์กูพังสตางค์ก็ไม่มีKเนาะ) เเต่ก็ยังไม่กล้าพูดกับมันเพราะกลัวมันจะกลัว เเต่หารู้ไม่ว่ามันเจอหนักกว่าอีก พอกลับมาก็พูดกันเท่านั้นเเหละก็ย้ายห้องมานอนรวมกันที่ห้อง2ของเราเอง เเล้วเรากับเพื่อนก็เดินไปจ่ายเงินสิ้นเดือนนี้อีกนะ เเล้วตอนมืดนอนเบียบกันนอนหลอนกันอยู่2คืนก็เห็นภาพหลอนรบกวนกันอีก สถาณการณ์มันไม่ตกปติเจอกวนอยู่ตลอด กลัวเเละหลอนจนร้องไห้ ก็อดไม่ได้ต้องย้ายออกละ เเล้วเรื่องก็ไม่จบเเค่นั้น ดันมีเรื่องต้องคิดหนักเริ่มเงินอีกละ เพราะป้าเจ้าของหอบอกไม่ได้เงินค่ามัดจำนะเพราะไม่ได้อยู่ครบ 1ปี เอ้าเเล้วตอนนั้นไม่เห็นบอกอย่างงี้อ้า บอกว่าจะออกเมื่อไหร่ก็มาเอาเงินมัดจำ เอาเเล้วโดนทั้งผีหลอกเเล้วยังโดนอีป้าหลอกอีก เเล้วเราก็มานึกได้ว่า เอ้ากูจะเอาเงินไปจ่ายทำไมอีกว่ะเพราะจะออกเเล้ว ตามระเบียบก่อนเราจะย้ายเข้ามาอยู่ต้องจ่ายค่ามัดจำพร้อมกับเงินค่าเช่า1เดือนใช่ปะ ดังนั้นพอเราจะออกเราก็ไม่ต้องเสียค่าเช่าเดือนสุดท้ายเเต่เสียเเต่ค่าไฟ เราโง่ไงคิดไม่ทันสมองกับประสาทเสียไปเเล้ว เลยเดินกลับไปบอกป้าว่าต้องให้เงินเราค่าเช่าที่เราจ่ายคืนมา อีป้ายังมีหน้ามาบอกอีกว่าถ้าเป็นหออื่นนี่ไม่ได้นะ เเล้วทำความสะอาดให้ยังถ้ายังก็มาทำความสะอาดให้ด้วยเเสยะยิ้มด้วย(กูเห็น) พูดห้วนสัส ดวกกกกกกกก มั่วละอีขี้โกง(โทษทีอีกรอบที่หยาบคาย)ใจสั่นโมโห เราตัดสินใจคืนวันที่3 ออกมาเลยตอนมืดเลย เพื่อนเราโทรหาคนรับจ้างขนของ เเต่พอโทรหากลับรู้เรื่องประวัติของบ้านหลังที่เรากับเพื่อนเช่าเท่านั้นเเหละ ขนลุกซู่เลย นี่พวกกูทนอยู่มาได้ไงว่ะ เหี้ยนสัสเลย เราจะใช้ชื่อป้าขนของว่า "ป้าเมาส์" ป้าเมาส์พยายามเค้นหาเหตุผลที่จะย้ายหอออกในเวลาดึกๆขนาดนี้ เเต่เราก็ไม่บอกนะ(ยอบรับเลยว่ากูกลัว)จะให้เล่าได้ไงก็ในเมื่ออยุ่ในบ้านที่เกิดเหตุ บ้าไปแล้ว เเล้วป้าเมาส์เเกก็เมาส์ออกมา สงสัยรำคาญที่เราลีลาท่าเยอะไม่บอกสักที เเกบอกว่าบ้านหลังที่เรากะเพื่อนเช่าอยู่เนี่ยเป็นบ้านหลังเก่าของป้าเจ้าของหอ เเล้วมีคนตาย คนที่1 สามีเจ้าของหอ ตายเพราะโดนยิงตาย ช็อคสุดตอนรู้ว่าเบื้องหลังการตายคือป้าเจ้าของหอเป็นคนสั่งเก็บ ให้เหตุผลว่าคุ้มคลั่งเผาบ้านตัวเอง คนที่2 ตายท้องกลม เเล้วก็มีอะไรอีกก็ไม่รู้ ป้าเมาส์เเกพูดภาษาถิ่นอย่างรวดเร็วปานยิงขีปนาวุธข้ามทวีปของอเมกาฟังไม่ถนัด เเล้วในเเต่ละคืนจะมีเงาดำๆเดินผ่านเข้าออกตลอดอยู่ในบ้าน ขนลุกสิคะ มีอยู่ครั้งหนึ่งตอนที่มีการต่อเติมสร้างหอหลังร้านที่กินทีไรเหงื่ออกทุกที ป้าเจ้าของหอก็ให้ผุ้รับเหมาก่อสร้างไปนอนในบ้านหลังที่เรากะเพื่อนเช่าอยู่ คืนหนึ่งเมียผู้รับเหมานางจะไปเข้าห้องน้ำ นางเห็นมีผู้หญิงเดินผ่านนางไปเข้าห้องน้ำ คิดว่าคงเปป็นคนงานนั่นเเหละมั้ง เมียผู้รับเหมา ได้ยินเสียงราดน้ำ ลักษณะคนเข้าห้องน้ำปกติ นางก็รออยู่หน้าห้องน้ำนานมากจริงตัดสินใจเรียกให้ออกมาเเต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ นางเลยตัดสินใจอีกครั้งเปิดประตูเข้าไปเเต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย น้ำที่อยู่ในถังก็ไม่มีการเคลื่อนไหวอย่างใดพื้นห้องน้ำก็เเห้งสนิท วันต่อมาผุ้รับเหมาจึงพากันหนีออกไปเลยทิ้งงานไว้เลย ป้าเมาส์เเกยังเล่าอีกว่า ป้าเจ้าของหอไม่มีการทำบุญอะไรเลยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นจะเอาเเต่เงิน อย่างหอที่3 ก็หลังร้านที่กินทีไรเหงื่ออกทุกทีนั่นเเหละที่เราเคยอยู่ความจริงเเล้วมันจะต้องเป็นของป้าเมาส์เพราะป้าเมาส์เช่าซื้อพื้นที่เเพื่อทำการก่อสร้างหอพัก ป้าเมาส์บอกตอนนั้น ป้าเจ้าของหอใจดีมาก พูดคุยตกลงกันได้ดี ไม่มีการทำสัญญาใดๆทั้งสิ้น บอกเเค่เพียงว่า มีเพียงสัญญาใจก็พอเราคนบ้านเดียวกัน ป้าเมาส์เเกก็ไปถางหญ้าเตรียมวัสดุอุปกรณ์เตรียมจะก่อสร้างละ พอถึงวันก่อสร้างกลับเจอป้าเจ้าของหอกลับไล่ไม่ให้ทำ อ้างว่าไม่มีสัญญาจะยุ่งกับที่ดินผืนนี้ไม่ได้ สบถคำหยาบสาดกันอย่างดุเดือด เเเล้วป้าเจ้าของหอก็เป็นอริผู้คนในเเถวๆนั้นรวมถึงร้านค้าเเถวนั้นด้วย(เจอสาปเเล้วอีป้าเอ๋ย) มีอยู่วันหนึ่ง อีร้านที่กินทีไรเหงื่ออกทุกทีมันเปิดเพลงเฉยๆ ป้าเเกก็โยนหินไม่ใช่สิปาหินใส่หลังคาร้าน เล่นเอาคนในร้านตกใจหลังคารั่วอีก ป้าเจ้าของหอชอบเอาเรื่องคนอื่นไปพูดใส่สีตีไข่จนเข้มข้น เเล้วที่บริเวณหออ้ามันเป็นทางสามสามเเพ่งด้วย  ป้าเจ้าของหอใจร้ายมาก ไม่บอกเราเลย(อันนี้มันเป็นธุรกิจจะพยายามเข้าใจ) ไม่ปรับปรุงหอเก่ารวมถึงบ้านเช่าเลย ไม่มีการทำบุญหรือขอขมาอะไรเลย มีเเต่จะเอาเงินอย่างเดียวไม่มีความจริงใจอะไรกับเราเลย พอเราย้ายออกมาละมานั่งคุยกันกับเพื่อนๆที่เคยไปบ้านเช่าเรา ต่างก็พูดในทำนองเดียวกันว่า มันรู้สึกอึดอัดเหมือนอยู่ในที่ๆคนเยอะเเยะอึดอัด เเล้วอยู่ขนก็ลุกโดยไม่ได้หนาวหรือปวดอึเเต่อย่างใด เเล้วบางทีก็เห็นเงาดำผ่านไปผ่านมา อยู่ในบ้านไม่ได้มันรู้สึกร้อนๆ เวลาเดินไปห้องน้ำนี่มันต้องหยุดหน้าห้องน้ำก่อนเเล้วกลั้นใจเปิดเข้าไปตลอดไม่รู้ทำไม บางคนรู้สึกกลัวมากทั้งที่เพิ่งเคยไปครั้งเเรก เเต่พวกมันไม่บอกเรากะเพื่อนที่อยู่ด้วยกัน พวกมันกลัวว่าราจะด่ามันว่าบ้า ประสาทคิดไปเอง เรากะเพื่อนนี่ร้องไห้เลยกูทนอยู่ไปได้ไง

ขอบคุณน้าที่เสียเวลามาอ่านกระทู้เเรกของเรา ผิดพลาดตรงไหนก็ขออภัยด้วยนะคะ//ก้มกราบเเบบเบญจางคประดิษฐ์

เราไปส่องทวิตละนะ เราอ้าเคยฟังเรื่องผีๆจากเพื่อนๆอีกเยอะอยู่(ตอนยังไม่เจอเองก็ไม่ค่อยเท่าไหร่เเต่พอเจอทุกอย่างเปลี่ยน)ถ้ามีเวลาจะมาพ่นให้อ่านเเละไม่ลืมว่ายังจำได้อยู่อ้าป่าวด้วยนะคะ

ขอบคุณอีกทีนะคะ ^^