อาจจะเป็นคำเก่าหรือเป็นคำที่เป็นกระเเสในยุคๆหนึ่งเเละมันก็จะหายไปตามกาลเวลา หรือบางคำที่มีคำใหม่มาเเทนที่ต่างๆนาๆก็ว่ากันไป
เเต่ผมกลับชอบคำเเบบนั้นนะมันดูเท่ดี55+  อาทิเช่น

มะเหงก  คือการเขกหัว อาจจะได้ยินบ่อยๆตอนที่ย่าหรือยายพูด เช่น มะเหงกสิ
เบิร์ด   น่าจะเป็นคำต่อจากมะเหงก คำที่เรามักได้ยินคือ เบิร์ดกะโหลก
หมัง  นา่จะมาจากคำว่า ขมัง เเปลว่า เชี่ยวชาญหรือชำนาญ (อันนี้เดาล้วนๆ)
สมน้ำหน้ากะลาหัวเจาะ ใช้ตอนไหนอธิบายไม่ถูก
ฝนลงเม็ด คำนี้ดูเป็นคำธรรมดาเเต่ส่วนใหญ่ก็ใช้ฝนตกนั่นเเหละ
จ๊าบ เเปลว่า  เท่
โก้  เเปลว่า เท่
กัง (น่าจะ)แปลว่าไม่เรียบร้อย เช่น เก้ๆกังๆ
โกโรโกโส  แปลว่า ไม่มั่นคง
สัปปะรังเค แปลว่า ทรุดโทรม
กะหล่งป๊ง เเปละว่า ไม้ได้เรื่อง
ขี้ปะติ๋ว แปลว่า เล็กน้อย
ซอมซ่อ แปลว่า เก่า
มอซอ แปลว่า ดําคลํ้า ไม่ผ่องใส หม่น เช่น แต่งตัวมอซอ
อีรุงตุงนัง ยุ่งเหยิง พะรุงพะรัง แปลว่า ปะปนกันจนรุงรัง
จุงเบย เเปลว่า จังเลย
บ่องตง แปลว่า บอกตรงๆ

นึกออกเท่านี้ใครมีคำไหนก็เอามาเเชร์กันนะครับรู้สึกว่าน่าจะยังมีอยู่พอสมควรเเต่ดันลืมไปเเล้ว (กรรม)