คำว่า ครอบครัว คือ พ่อ แม่ ลูก ถ้าเป็น พ่อแม่เรา หรือ พ่อแม่เมีย นั่นคือ บุคคลที่สามแล้วค่ะ(ในความคิดของเรา)
ภรรยาของคุณบอกคุณตรงๆแบบนี้ก็ดีแล้วค่ะ ดีกว่าเก็บงำไว้และทนๆอยู่ไป แล้ววันหนึ่งมีปัญหาขึ้นมา มันจะมองหน้ากันไม่ติด
คนกลางอย่างคุณก็จะลำบาก คุณควรจะแยกครอบครัวออกมาอยู่ใกล้ๆบ้านพ่อแม่คุณก็ได้ ถ้าอยากดูแลท่าน
ปั๊มกุญแจบ้านท่านไว้ คุณจะเข้าไปดูท่านเวลาไหนก็ได้ มีอะไรตอนกลางคืน เรียกกันได้ ประมาณนี้
ส่วนภรรยาคุณก็สบายใจ เป็นตัวของตัวเอง ไม่ต้องกดดัน ว่าจะต้องทำตัวยังไงให้พ่อ แม่สามี รัก หรือต้องเป็นลูกสะใภ้ที่ดีตลอดเวลา

การเลี้ยงดูของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน คุณต้องเข้าใจเค้าด้วย
ยกตัวอย่าง  เราเอง เกิดมาจนอายุ 30 ถึงได้แต่งงาน อยู่ตัวคนเดียว ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย(19ปี) ชอบชีวิตอิสระ สันโดษ อยู่เงียบๆ
พอแต่งงาน ไม่สามารถอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่สามีได้ค่ะ และ ไม่สามารถอยู่บ้านพ่อแม่ตัวเองได้หมือนกันเพราะปกตินานๆทีถึงกลับบ้าน(ปีละครั้ง) ซึ่ง สามีเราก็มีนิสัยเหมือนกันกับเรา เรื่องนี้เราก็น่าจะรู้อยู่แล้วตั้งแต่ตอนคบเป็นแฟนกัน พอแต่งงานกัน เราก็อยู่ของเราไป ห่างจากบ้านพ่อแม่สามี 5 ก.ม.และมีลูก เราก็วุ่นขึ้น5555 แต่ก็วุ่นเฉพาะสามคน พ่อแม่ลูก ไม่มีปัญหาเรื่องพ่อแม่สามีหรือพ่อแม่เมีย(เพราะเราตัดปัญหานี้ออกตั้งแต่ต้น)
ถ้าอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวใหญ่ มันจะมีปัญหาอื่นตามมา  เช่นเรื่องลูก  ย่าอยากให้หลานกินอันนี้ แต่แม่อยากให้กินอันโน้น ย่า ยาย ตามใจหลานสารพัด แม่น้อยใจ โมโห หงุดหงิด เป็นต้น คุณอาจจะเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่ถ้ามันสะสม มันก็กลายเป็นปัญหาใหญ่ได้

การที่ภรรยาคุณไม่สามารถอยู่บ้านเดียวกันกับพ่อแม่คุณได้ ไม่ได้หมายความว่า เค้าเป็นคนไม่ดี จริงมั้ย
เค้าต้องเป็นคนดีคนหนึ่งล่ะ คุณถึงเลือกแต่งงานด้วย และคุณไม่จำเป็นต้องเลือก ระหว่าง ภรรยา กับ พ่อแม่
เพราะคุณสามารถหาทางออกที่ดีกว่านี้ได้

การดูแลพ่อแม่ ต้องอยู่กับเค้าตลอด 24 ชั่วโมงด้วยเหรอ ต้องอยู่บ้านเดียวกันหรือเปล่า ถึงจะเรียกว่า ดูแล
แล้วคนที่ห่างจากพ่อแม่ มาอยู่ไกลแสนไกล หรือจากท่านไปทำงานที่อื่น พวกเขาไม่ได้ดูแลท่านหรอกหรือ...
การดูแลพ่อแม่มีตั้งหลายวิธี สุดแต่ใครจะเลือกเอา
อย่าลืมว่า..เรามีหลายบทบาทในตัวคนเดียว เรา เป็นลูก ของพ่อแม่ เราเป็นสามีของภรรยา และเราจะต้องเป็นพ่อของลูกอีก
เราต้องทำทุกบทบาทให้ดีเสมอกัน

ลองไปอยู่บ้านพ่อแม่ภรรยาสัก 3 เดือน

เป็นเราก็ไม่อยากอยู่บ้านเดียวกับพ่อแม่สามีค่ะ ไม่ใช่เพราะรังเกียจ แต่มันรู้สึกอึดอัดค่ะ อยากตื่นสาย อยากนุ่งสั้น อยากนุ่งเซ็กซี่เดินรอบบ้านก็ไม่ได้ มันดูไม่ดีในสายตาผู้ใหญ่ บทจะทำตัวไม่แคร์ก็ไม่ได้ เขาก็คือผู้ใหญ่ที่เราให้การเคารพ ดังนั้นทำอะไรก็ต้องเกรงใจ และเพราะไอ้คำว่าเกรงใจนี่แหละค่ะ เป็นบ่อเกิดของความอึดอัด ที่ทำให้ไม่เป็นตัวของตัวเอง

ยกตัวอย่างง่ายๆ
อยู่กับสามี ทั้งตดทั้งเรอ ทำได้อย่างไม่เกรงใจ แต่ถ้าอยู่กับพ่อแม่สามี เราจะกล้าทำหรอคะ !!

ของเรานี่ ได้พ่อสามีหัวสมัยใหม่ค่ะ
ท่านเป็นคนจีนนะ แต่ว่ามีความเป็นประชาธิปไตยสูง
ท่านบอกกอ่อนแต่งงานเลยว่า ไม่ต้องมาอยู่บ้านพ่อ ให้แยกไปเป็นครอบครัวเดี่ยว ไม่งั้น ต่อไปอาจจะเกิดการผิดใจได้
ยิ่งมากคน ก็มากความ มาเจอกันในวันสำคัญดีกว่า จะได้มีแต่ความสุขให้กัน
ก็จริงนะคะ เรากับสามีจะสลับไปค้างบ้านพ่อเค้ากับที่บ้านเราเดือนเว้นเดือน ไปครั้งละ2-3วัน
ไปที่ไรก็มีความสุข ไม่เคยมีปัญหา พ่อสามีก็ต้อนรับเราดี  
ส่วนสามีพอไปบ้านเรา แม่เราก็ต้อนรับดี