เรื่องมันก็มีอยู่ว่า(ใช้ชื่อสมมุติแล้วกันนะ)
อันเองเปนผู้หญิงที่แต่งตัวบ้านๆ ตัวดำๆ ไม่สวยอ่ะ แต่อันมั่นมาก ตอนที่อันอยุ่ปีสอง อันก็เป็นเด็กกิจกรรมนะ ชอบทำกิจกรรมที่สุดค่ะ แล้วอันก็ได้เจอน้องปีหนึ่งคนนึงชื่อน้องมิกซ์ มิกซ์เป็นคนนิ่งๆตัวสูงมากขาวใสแว่นไม่ค่อยหล่อเท่าไรแต่มีสเน่ห์
   ตอนแรกๆ อันก็ไม่ได้ชอบน้องเค้าเท่าไรหรอก เฉยๆมากกว่าแต่เพราะเสน่ห์ของเขาเนี้ยแหละค่ะทำให้อันรุ้สึกชอบมิกซ์
   พออันเริ่มรู้สึกว่า คนนี้ใช่อ่ะ อันก็ไม่เคยจีบใครอะเนาะไม่รุ้จะทำไง เลยนึกถึงเพื่อนอัน ที่นางไปจีบชาย นางจะซื้อขนมไปให้ชาย  อันเลยแวะเข้าเซเว่นก่อนไปห้องกิจกรรม แต่อันไม่กล้าเอาขนมไปให้มิกซ์อ่ะสิ เลยฝากเพื่อนเอาไปให้ แล้วอันก็กำชับเพื้อนว่า อย่าบอกนะว่าอันซื้อมาให้ ให้บอกแค่ว่ามีคนฝากมาให้ ทุกวันทุกวัน อันทนไม่ไหวก้อเลยขอเบอร์จากเพื่อนส่งข้อความไปให้มิกซ์ โดยที่มิกซ์ก็ไม่รุ้ว่าเป็นใคร อันกับมิกซ์ก็คุยกันปกติตามภาษาของพี่ปี2น้องปี1
    และแล้ววววว วันที่ฉันกลัวก็มาถึง มิกซ์รู้ความจริงทุกอย่าง แต่อันก็ทำเป็นปกติ นับวันจากที่คุยกันปกติ ก็คุยกันน้อยลง น้อยลง ถามคำตอบคำ จนเวลาผ่านไปจนถึงเทอมสอง อันถามอะไรมิกซ์ในแชทก้อไม่มีข้อความตอบกลับเลย
     ปกติแล้วอ่ะ มิกซ์กับเพื่อนมิกซ์อีกสองคน พวกน้องๆก็สนิทกับเพื่อนอันที่เปนผู้ชายอยุ่แล้ว พอเข้าหน้าหนาวเพื่อนอันก็ชวนไปเที่ยวที่เชียงใหม่ โดยมีเพื่อนอันอีกสี่คนเพื่อนมิกซ์อีกสองคน ระหว่างเดินทางไปเชียงใหม่ อันก็แอบมองมิกซ์ตลอดทางเลย เราไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว มิกซ์ทำหน้าบึ้งๆ อันก็ไม่กล้าเข้าไปทัก พอถึงเชียงใหม่ เราก็ต่อรถขึ้นไปบนดอยอินทนนท์ แวะชมอะไรสวยๆตลอดทางเลยค่ะ อันกับมิกซ์ก็เหมือนเดิมเหมือนไม่ได่มาด้วยกัน อึดอัดมากความรุ้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่อันอยากเข้าไปทักเข้าไปคุย แต่อันไม่กล้ามันรุ้สึกกลัวไปหมด ความมั่นหน้าของอันหายไปไหนหมด
   เพื่อนมิกซ์ก็รุ้ว่าอันอ่ะชอบมิกซ์อยุ่ เขาบอกกับอันว่า รู้ไหมว่ามิกซ์จะซิ่วแล้วนะ อันนี่ใจหายวับบเลย ยิ่งเศร้าเข้าไปใหญ่
   พอกลับจากเชียงใหม่ อันก็ไปหาซื้อของที่พอจะทำให้เขาได้ เอามาใส่กล่อง เทโฟมเม็ดลงไป ทำวีดีโอภาพยัดลงกล่องไปด้วย แล้วฝากเพิ่อนมิกซ์ไปให้ ยังไม่กล้าพออยุ่ดี
  วันหนึ่งผ่านไปแล้วอันก็ปรึกษากับเพื่อว่าจะทำไงดีเพื่อนแนะนำให้โทรไป อันก็โทรไปจิงๆนะใจนี่เต้น ตุบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆเลย มิกซ์เขาก็คุยดีนะ
   พอถึงวันสุดท้ายที่กำลังจะปิดเทอม มิกซ์เขาก็บอกกับเพื่อนอันเพื่อนมิกซ์ด้วยว่าเขาจะซิ่วนะ แล้วมิกซก็ร้องไห้ อันก็ฝืนไม่ให้ตัวเองร้องไห้ไปด้วย
    วันที่ไม่มีเธอก็มาถึง มิกซ์ซิ่วไปต่างจังหวัด โธ่ๆๆๆๆอันเองก็คิดถึงมิกแทบขาดใจ อันก็ทักแชทไปหลายครั้งมากแต่มิกซ์ไม่ตอบ อันก๋เลยโพสหน้าวอลบอกความรุ้สึกไป ผลที่ได้คือคำตอบที่บอกว่า รำคาญ แล้วอันก็โดนบล๊อกเฟส
   อันอยุ่ปีสาม มิกซ์ก็กลับมาเยี่ยมเพื่อน อันนึกว่าอันจะไม่ได้เจอมิกซอีก ตอนที่อันเดินลงบันไดลงมาอันเจอกับมิกนั่งคนเดียวแล้วมิกซ์ก็ยิ้มให้อัน อันไม่รุ้ตอนนั้นเปนอะไรอันยิ้มแล้วหนีกลับบ้าน พอดึกๆอันก็โทรไปหามิกซ์ แต่มิกซ์ได้ยินเสียงอันก็กดวาง หลายครั้งมาก บางทีผ่านไปเป็นอาทิตย์อันโทรไปมิกซ์ก็ยังไม่ยอมคุยกับอัน แล้วที่ยิ้มให้คืออะไร
    อันก็เลยส่งข้อความไปแต่ไม่มีข้อความส่งกลับมา
    พออันจบปีสี่ เป็นงานบายเนียร์อันก็เจอมิกซ์อีก แต่ไม่ได้ทักไม่ได้มองหน้ากันนะคะ พองานใกล้จะเลิกแล้วอันก้อรวบรวมความกล้าไปขอถ่ายรุปคุ่กับมิกซ์ ดีนะที่เขาให้ถ่ายด้วยแต่ไม่ได้พูดอะไร
  เรามาเจอกันอีกทีตอนวันรับปริญญาของอันค่ะ มิกมาถ่ายรูปให้เพื่อนอันแต่ก็เหมือนเดิมไม่ได้คุยกัน
   หลังจากวันนั้นถึงวันนี้ ช่วงเวลาหลายปีที่อันไม่ได้เจอมิกซ์ อันส่งข้อความไปตลอดๆ ช่วงวันเกิดมิกซ์อันกะจะโทรไปสุขสันต์วันเกิด แต่มารุ้ว่ามิกซ์เปลี่ยนเบอร์ไปแล้ว
อันจีบใครไม่ติด แล่วก็ไม่มีใครมาจีบจะมีก็แต่พวกหื่นๆจ้องจะเอาอย่างเดียว
   อันรุ้ว่าอันงี่เง่าที่อยากได้ในสิ่งที่เขาไม่ให้ ให้ในสิ่งที่เขาไม่เอา แต่อันก็จะรักของอันแบบนี้ค่ะ รักเงียบๆ