เคยฝันอยากไปที่ไหนสักแห่งมั้ยคะ
แล้วก็นึกย้อนกลับมาคิดว่า...“มันก็คงได้แค่ฝัน”

สมัยยังเป็นนักเรียนมัธยม  อุ๊บอิ๊บจำได้ว่านั่งมองปกเทปของพี่นิโคล เทริโออัลบั้มนึง
หน้าปก พี่นิโคลถ่ายที่ประเทศเนปาล  
“หูย...อยากไป” ชาตินี้จะได้ไปเมืองนอกกับเค้าสักครั้งรึเปล่าก็ไม่รู้

ความอยากและความฝันถูกพับเก็บลงไปในส่วนนึงของสมอง  ส่วนที่ไม่คิดจะสะกิดมันขึ้นมาเพราะรู้ว่าวาสนาตัวเองคงไม่ถึง

. . . แ ล้ ว ป ล่ อ ย ใ ห้ มั น น อ น นิ่ ง ใ น ก้ น บึ้ ง อ ยู่ อ ย่ า ง นั้ น . . .

++++

สวัสดีค่ะ    นี่คือกระทู้ที่ 5 ของการผจญภัยของอุ๊บอิ๊บแล้ว  
ครั้งที่ 1 คือ การวิ่งจากระนองไปชุมพรด้วยระยะทาง 112.5 กม.(เป็นกระทู้ที่ทำให้ใครหลายคนรู้จักอุ๊บอิ๊บ)
ครั้งที่ 2 คือ การวิ่งจากกรุงเทพไปอยุธยา
ครั้งที่ 3 ชวนไปวิ่งกันที่กระเพาะหมูของกรุงเทพมหานคร...“บางกระเจ้า”
ครั้งที่ 4 วิ่ง ว่าย พาย ปั่น...ประสบการณ์การแข่งขันที่สนุกจนแทบลืมไม่ลง  
และครั้งนี้  ครั้งที่ 5  คือกระทู้ที่ทุกคนกำลังจะได้อ่านต่อจากนี้แล้วค่ะ ^^

(ก่อนอื่นขออนุญาติเขียนชื่อตัวเองด้วยตัวย่อว่า ออ. แบบที่ทำอยู่ในทุกๆกระทู้นะคะ)

เอาล่ะ  ก่อนที่จะพาทุกคนไปผจญภัย... ออ.ขอแนะนำตัวเองคร่าวๆก่อนค่ะ
ออ.เป็นนักวิ่ง  เริ่มวิ่งมาได้ประมาณ 3 ปีกว่าแล้ว

ประสบการณ์การวิ่งไม่น้อย และไม่มากนัก...ยังต้องการเสาะแสวงหาประสบการณ์ใหม่ๆอยู่เรื่อยๆ
จากผู้หญิงที่ไม่ออกกำลังกาย  ตอนนี้สามารถจบรายการแข่งขันUltra Marathon ได้แล้ว (ระยะเกินMarathonหรือเกิน 42.195 Kmค่ะ)
ทั้งRoad Running (วิ่งถนน) และ Trail Running (วิ่งในป่า)
ออ.ลองมาหมด และติดใจการวิ่ง Trail มากจนแถบลืมการวิ่งถนนไปเลย

ทุกวันนี้แทบจะลงแข่งขันเฉพาะงานวิ่ง Trail ระยะไกล ... และถ้าหากอาทิตย์ไหนไม่ได้วิ่งในงานแข่ง  
ออ.จะไปซ้อมเองตามภูเขาในบ้านเรานี่แหละค่ะ


ต้นปีที่ผ่านมา ออ. จบการแข่ง The north face Thailand ระยะ 100 Km ประเภทเดี่ยวหญิง
ซึ่งการวิ่งครั้งนั้นเป็นความภูมิใจมาก ... และเป็นจุดเริ่มต้นของรายการแข่งอื่นๆที่ตามมาเรื่อยๆหลังจากนั้น
66 Km Ultra Trail Koh Chang
50 Km Columbia Trail master
50 Km Translantau   ฮ่องกง
100 Km  TMBT  โคตาคินาบาลู  มาเลเซีย
80.5 Km  STY ( Ultra Trail Mt. Fuji )  ญี่ปุ่น


แต่สิ่งที่ ออ.กำลังจะเล่าให้ทุกคนได้อ่านกันในกระทู้นี้...คือ Annapurna100
100 Kmบนเขาหิมาลัย...ประเทศเนปาล

++++

ความฝันเป็นสิ่งสวยงามและความฝันจะเป็นจริงได้ ก็ต้องได้มาจากความพยายามของตัวเราเอง
ความคิดนี้ ออ.ได้มาจาก”การออกวิ่ง”
อยากได้อะไร  อยากทำอะไรให้สำเร็จ  ล้วนเริ่มต้นจากแรงผลักดันในหัวใจเราเองแทบทั้งสิ้น

ออ.ผ่านภูเขาหลายลูกมาแล้ว...ภูเขาเมืองไทยสวยงาม ภูเขาฮ่องกงสวยงาม ภูเขามาเลเซียสวยงาม
แต่ภูเขาไหนที่สวยงามจนแทบจะเป็นที่สุดของโลกได้อีก
แน่นอน...ต้องเป็น “เนปาล”

ออ.รื้อความฝันสมัยตอนเป็นเด็กมัธยมหน้ากลมๆออกมาปัดฝุ่นอย่างมีหวัง
“ฉันมีเหตุผลและมีน้ำหนักมากพอ ที่จะฝ่าฟันพาตัวเองไปถึงเนปาลแล้ว”
และฝันครั้งนี้ " ฉั น จ ะ เ ดิ น ห น้ า เ พื่ อ มั น ”

++++

“โอกาส มีไว้สำหรับคนที่มองหามันเท่านั้น”
ออ. ไม่ใช่คนมีฐานะอะไร...ทุกวันนี้ยังเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดาๆ การเดินทางไปต่างประเทศแต่ละครั้งไม่ใช่เรื่องง่าย
จริงๆแล้วเรื่องแบบนี้ก็คล้ายๆกับการเรียนหนังสือนะ
เด็กที่ได้ไปเรียนเมืองนอก ไม่จำเป็นว่าที่บ้านต้องมีฐานะดีเท่านั้น...เด็กที่ขยันและตั้งใจก็สามารถสอบชิงทุนเพื่อไปเรียนต่างประเทศได้เหมือนกัน

ผู้ใหญ่ใจดีบ้านเรามีเยอะค่ะ...พวกเขาพร้อมจะให้โอกาสคนที่พร้อมและตั้งใจอยู่แล้ว
“คุณหมอเจ  หรือ นายแพทย์ สมนึก ตปนียวรวงศ์” คุณหมอนักวิ่งฝีเท้าดีเยี่ยมท่านหนึ่งที่ ออ.รู้จักได้ทราบถึงเรื่องราวความฝันของ ออ.จากการเขียนเรียงความเข้ามาประกวดในพันทิป
แต่เนื่องจาก ออ.ติดภาระกิจแข่งขัน จึงไม่ได้มาสัมภาษณ์ในวันตัดสิน  
ความฝันจะได้ไปวิ่งที่รายการAnnapurna 100 ที่เนปาลจึงเกือบถูกพับเก็บไป...จนกระทั่งคุณหมอยื่นมือมากันไว้ให้มันถูกเปิดมันขึ้นมาอีกครั้ง

"เดี๋ยวพี่จะลองคุยกับทางเครื่องดื่มซัลโวและสิงห์  เค้าสนับสนุนนักกีฬาและผู้มีฝัน..โครงการของ ออ.ก็เป็นที่น่าสนใจอยู่”
คุณหมอจึงเป็นเหมือนผู้ชี้ประตูสู่เนปาลให้กับ ออ.เลยค่ะ

เมื่อมีคนบอกเราแล้วว่า ประตูสู่ฝันคือบานไหน...หน้าที่เราคือเดินเข้าไปเคาะประตูบานนั้น

และแล้ว...เครื่องดื่มซัลโวและสิงห์...ก็เป็นผู้เปิดประตูบานนั้นออก

ออ.มองเห็นเทือกเขาAnnapurnaอยู่หลังประตูบานนั้นแล้ว...และออ.จะได้ก้าวเข้าไปสัมผัสมันแล้ว
ข อ บ คุ ณ จา ก หั ว ใ จ ค่ ะ

++++

หลังจากทุกอย่างคอนเฟิร์มว่าออ.ได้ไปแข่งรายการAnnapurna 100ที่เนปาลในเดือนตุลาคมที่กำลังจะถึง
หลายคนที่ทราบต่างยินดีไปกับออ. แต่ก็จะมีบางคนที่ยังคงไม่เห็นด้วย
“จะไปทำไม  อันตราย”
“เพิ่งแผ่นดินไหวนะ  ไม่กลัวเหรอ”
“เพื่อนเพิ่งไปมา  สนามบินปิด กลับไทยไม่ได้นะ”
“พวกแขกน่ากลัวนะ  กินอยู่ก็ลำบาก”
“ตอนนี้ไม่มีอะไรสวยหรอก  พังไปหมด”
“เกิดไปขึ้นมาแผ่นดินไหว  จะทำไง ... เป็นผู้หญิงซะด้วย”

ออ.ขอบคุณทุกๆความห่วงใยเป็นอย่างสูงค่ะ...แต่คนเราถ้ามันจะตาย นอนอยู่บ้านเฉยๆมันก็ตาย
ชีวิตของ ออ. เป็นชีวิตที่ไม่ได้ต้องการความปลอดภัยโดยที่ไม่ได้ออกมาทำอะไรเลย
เจ็บบ้าง หกล้มบ้าง ให้ชีวิตมันล้มลุกคลุกคลานบ้าง...มันคือคุณค่าของการมีชีวิต

ช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่เหลือก่อนเดินทาง...การฝึกซ้อมดำเนินไปอย่างต่อเนื่อง
ระหว่างนั้นออ.ขึ้นเขาบ่อยมาก...มีรายการแข่งที่ฟิลิปปินส์  มาเลเซีย  ญี่ปุ่น ซึ่งทุกสนามมอบประสบการณ์ที่แตกต่างกันมาให้อย่างนับไม่ถ้วน
ออ.จะนำทุกประสบการณ์นี้มาใช้ที่นี่..."เนปาล”


++++

วันเดินทางมาถึงแล้ว ออ.เดินทางมากับโค้ชของออ.ค่ะ
โค้ชของออ. คือคนสำคัญที่ทำให้ออ.ผ่านรายการแข่งขันมาได้หลายสนาม การขับเคี่ยวผู้หญิงคนนึงที่วิ่งไม่เอาไหนจนกลายเป็นนักวิ่งสนามโหดๆ 100 Km เป็นเรื่องยาก "แต่โค้ชสามารถทำได้"
ออ.ค่อนข้างมั่นใจที่การแข่งขันครั้งนี้เพราะออ.จะมีโค้ชเป็นเพื่อนร่วมไปกับ ออ.ตลอดทาง

แว๊ปแรกที่เห็นเนปาล...ออ.มองจากหน้าต่างบนเครื่องบิน
หูย...ภูเขาเยอะมาก สวยมาก ตื่นเต้นที่ได้เห็นมาก
นี่เป็นเพียงแค่เขาเล็กๆเท่านั้นนะ...ยังมีเทือกเขาที่สวยมากรอเราอยู่ คิดดูว่าจะสวยงามแค่ไหน


จากสนามบินกาฐมาณฑุ ต้องต่อเครื่องไปยังโภครา (สถานที่จัดการแข่งขัน)
นั่งเครื่องบินเล็กไปไม่กี่นาทีก็ถึงแล้วค่ะ...ออ.และโค้ชแบกเป้เดินเท้าไปยังโรงแรมโดยไม่ได้อาศัยTaxi เพราะโรงแรมที่จองไว้ห่างเพียง 1.6 Km เท่านั้น




เราเดินทางมาถึงวันพุธซึ่งวันแข่งคือวันเสาร์
พุธ พฤ ศุกร์ จึงเป็นวันของการท่องเที่ยว สำรวจเส้นทาง และพักผ่อน


“ที่นี่เงียบเหงาไปเยอะนะ” โค้ชบอกกับ ออ.

หลังจากเกิดแผ่นดินไหวเมื่อหลายเดือนก่อน  ประเทศเนปาลมีนักท่องเที่ยวลดลงเป็นจำนวนมาก
แม้แต่เมืองโภคราที่ไม่ได้รับผลกระทบจากแผ่นดินไหว ยังแทบจะกลายเป็นเมืองร้างไปด้วย
ร้านอาหารที่เปิดอยู่มากมาย แทบจะไม่มีคนนั่ง
โรงแรมที่ป้ายขึ้นอย่างกับดอกเห็ดก็แทบจะไม่มีนักท่องเที่ยวมาพัก
แม้แต่กระทั่งโรงแรมที่ออ.เข้าพัก ยังมีแค่ห้องของ ออ.ห้องเดียวที่เข้าพัก

และช่วงที่ออ.ไป เป็นช่วงที่ขาดแคลนน้ำมัน  พลังงานถูกลดการใช้ลง
ลิฟท์ไม่เปิด  ร้านอาหารบางร้านไม่มีแก๊ส  เมนูอาหารบางอย่างถูกตัดลงเพราะร้านอาหารไม่ซื้อวัตถุดิบเข้ามาเนื่องจากนักท่องเที่ยวมีน้อย
พ่อค้าแม่ค้าออกมายืนหน้าร้านเรียกลูกค้าให้เข้ามาดูของในร้านกันแทบทุกร้าน

“น่าเห็นใจมากๆเลยค่ะ”

ออ.รับทราบถึงความยากลำบากจากพนักงานโรงแรม  คนขายอาหาร  และจากทางผู้จัดงานวิ่งเองก็พูดถึงผลกระทบเหล่านี้เหมือนกัน

ทุกวันของการพักผ่อน...ออ.กับโค้ชออกมาเดินเล่นริม Fewa lake ทุกวัน


Fewa lake คือแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญของเมืองโภคราเลยค่ะ  จะมีร้านนั่งน่ารักๆอยู่ริมหาด  
ชาวต่างชาตินิยมมานั่งเล่นช่วงเย็น มองพระอาทิตย์ค่อยๆลับตาไป  
ทุกวันที่ ออ.มา  ออ.แทบจะบอกตัวเองว่า อยากหยุดเวลาไว้แค่นี้...ไม่อยากไปไหน  ไม่อยากทำอะไร  อะไรแบบนี้มันดีที่สุดแล้ว



โภคราเป็นเมืองที่น่าอยู่จังค่ะ  ทุกอย่างสงบ  ผู้คนน่ารัก
หลายคนบอก ออ.ว่าอาหารทานยากนะ  ... แต่สำหรับออ.นี่ไม่เลย ^^ อาหารอร่อยมาก (แต่ทานหลายมื้อเข้าก็แอบเลี่ยนนิดนึง)
เมืองเล็กๆ มีร้านค้าขายของเต็มไปหมด ยิ่งย่าน Fewa lake ด้วยแล้ว ยิ่งมีร้านรวงมากมายสำหรับนักท่องเที่ยว




มีล่องเรือเที่ยว  เดินป่า พายคายัค และกิจกรรมAdventure อีกมากมายสำหรับใครที่รักการผจญภัยด้วยล่ะค่ะ


อ้อ ... มีจักรยานให้เช่าปั่นเล่นด้วยนะคะ ^^


พุธผ่านไป  พฤผ่านไป  ศุกร์ผ่านไปพร้อมกับรับเบอร์วิ่งและรับฟังกติกาการแข่งมาแล้ว

พรุ่งนี้เช้า...จะเป็นวันของการแข่งขัน
วันที่จะได้ออกไปทำตามความฝัน  มั น ใ ก ล้จ ะ ม า ถึ ง แ ล้ ว


พร้อมจะไปวิ่งบนเทือกเขาหิมาลัยพร้อมกับ ออ.รึยังคะ