เรากับแฟนชอบกันมาตั้งแต่ม.5 แฟนเป็นคนเรียนเก่งหัวดีมาก สอบตรงติดแพทย์มหาลัยชื่อดังของภาคอีสาน ส่วนเราเป็นคนขี้โรคเลยหยุดเรียนไปปีหนึ่งพอปีต่อมาก้อเลยเข้าเรียนศิลปากรแต่เราก้อซิ่วออกมาเรียนรามคำแหงเพราะไม่ค่อยสบายไม่ไปเรียนบ่อยๆ เรียนรามน่าจะไม่เน้นเรื่องการเข้าเรียนอาศัยการอ่านหนังสือไปบ้างไม่ไปบ้างก้อน่าจะได้ แต่เรารู้สึกเครียดเราเป็นคนคิดเยอะเราไม่มีความสุขเลยชอบเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิด เช่นมีคนเปรียบเรากับแฟนว่าเทวดากับยาจก ความจริงฐานะเราไม่ดีด้วยจนกว่าแฟนมากบ้านแฟนรวยมีธุรกิจส่วนตัว พ่อแม่ก็เรียนสูงพ่อแฟนใจดีนิดหน่อยส่วนพี่สาวสองคนกับแม่เขาไม่ชอบเรา ตอนคบกันใหม่ๆพี่สาวแฟนกับแก้งเพื่อนๆของเขาถึงกับมาดักดูหน้าเราอยู่ห้องเรียน แล้วหัวเราะกันใหญ่ว่า นึกว่าจะสวย(เรามีสิวนิดๆ) เห้ย คนนิหรอแฟน พ  ไอ้ พ รสนิยมแบบนินี้เองบลาๆ เราอายมากอะคิดว่าอะไรกันเนี้ย คบกันมาหลายปีก้อเหมือนเดิมไม่ค่อยมีความสุขเราแหยงมากถ้าต้องไปเจอครอบครัวแฟนเรารู้สึกว่าเราไม่อยากสานต่อแล้วเราดูคิดมากไปไหมถ้าจะเลิกหรือถอยห่างออกมาเพราะเรื่องแค่นี้ เราเเอบได้ยินแม่ของแฟนเชียร์ให้แฟนคบกับเพื่อนสาวที่เรียนแพทย์ด้วยกันด้วยน้ำตาซึมเลย