อันนี้เป็นการเขียนครั้งแรกของเราในพันทิพย์นะคะ ถ้าเขียนผิดหลักภาษาไทยไปบ้างต้องขอโทษทุกคนที่ผ่านเข้ามาอ่านแล้วอาจจะขัดใจบ้างนะคะ

เรื่องของเรามันมีอยู่ว่า .....เราแอบชอบรุ่นพี่คนนึงมามากกว่าห้าปีแล้วค่ะ

คือเรากะรุ่นพี่คนนี้เรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่งด้วยกันค่ะ สมมติว่าชื่อพี่บีแล้วกันนะคะ ด้วยความที่เรียนคณะเดียวกัน เป็นเด็กกิจกรรมทั้งคู่ แล้วก็ยังอยู่ชมรมเดียวกัน ทำให้สนิทกันพอสมควรเลยค่ะ อันนี้ไม่ใช่รักแรกพบนะคะ รู้จักและสนิทกันประมาณสองปีถึงเริ่มชอบเค้าค่ะ ตอนแรกแค่สนิทกันตามปกติค่ะ ด้วยความที่เราเข้ากับคนอื่นง่ายมากกก ทำให้เราสนิทกับรุ่นพี่ซึ่งเป็นกลุ่มเพื่อนพี่บีไปด้วยค่ะ เรื่องคงเริ่มตอนที่เราโดนแซวกับพี่เค้า จากตอนเดิมที่เราเคยมองพี่เค้าเป็นแบบรุ่นพี่รุ่นน้อง พอโดนแซวมากๆก็ได้เห็นพี่เค้าในมุมอื่นๆมากขึ้นค่ะ ทำให้เราเริ่มชอบเค้า บวกกับการที่พี่เค้าเป็นคนดีคนนึง และดูเป็นคนไม่เจ้าชู้ค่ะ อาจจะเป็นเพราะว่าเค้าค่อนข้างติดเกม และไม่เคยเห็นเค้าจีบสาวที่ไหน (ขอบอกว่าเจ้าของกระทู้สนิทกับกลุ่มพี่เค้ามากถึงขนาดใครจีบใคร ใครกิ๊กกะใครรู้หมดค่ะ แต่ไม่เคยได้ยินเรื่องอะไรแบบนี้ของพี่บีเลยสักครั้ง)

พาไปทะเลซะไกล เข้าเรื่องเลยนะคะ เราแอบชอบเค้าน่าจะประมาณปีสามค่ะ ตอนนั้นโดนแซวบ่อยมาก เพื่อนเค้า เพื่อนเรา แซวจนเพื่อนเราบางคนเข้าใจว่าเราเป็นแฟนกันจริงๆค่ะ ตอนแรกๆก็แบบจะแซวกันทามมายยย แต่ไปไงมาไงไม่รู้ เราเริ่มหวั่นไหวค่ะ ด้วยความที่สนิทกันอยู่แล้วเพราะปกติช่วงเช้ามหาลัยเราพวกชมรมกีฬาจะตื่นมาซ้อมกีฬากันตอนเช้าก็จะเจอกันบ่อยๆค่ะ พอสายๆก็จะเจอกันที่คณะ ตอนเย็นก็เจอกันที่ชมรมอีก เจอกันบ่อยมากก หลังๆได้เรียนวิชาเดียวกันบ้าง พวกวิชาก็ยิ่งสนิทไปใหญ่เลยค่ะ ทีนี้เค้าไปไหน อยู่ไหนเรารู้หมด ตอนแรกที่ไม่คิดอะไรเวลาโดนแซวก็เฉยๆใช่มั้ยคะ แต่พอเริ่มรู้สึกชอบเค้าเวลาโดนแซวนิทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ แต่ด้วยความที่สนิทกันมากเราเริ่มกลัวค่ะ กลัวว่าเราจะเก็บไว้ไม่อยู่เพราะเวลาเจอเค้าใจเราแทบจะเต้นแรงมากค่ะ แบบทำตัวไม่ถูกรู้สึกหน้าแดงมากๆ ๆ ทุกครั้งที่คนอื่นถามเราจะพยายามทำตัวปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ในใจนี้แทบจะระเบิด พอเป็นมากๆ เราเริ่มอึดอัดค่ะ ด้วยความที่สนิทและต้องเจอกันตลอด เราเลยอยากบอกว่ารู้สึกให้พี่เค้าได้รู้ค่ะ แต่เราก็ไม่มั่นใจหรอกนะคะว่ามันจะดีหรือไม่ดี จนกระทั่งเกือบปลายปีที่มหาลัยจะมีงานบายเนียค่ะ พี่เค้าเป็นนักดนตรีด้วย ตอนแรกเราตั้งใจจะสารภาพกับเค้าวันบายเนียค่ะ แต่เหมือนมีอะไรมาดลใจไม่ให้พูด อยู่ดีดีเพื่อนเราก็มาบอกว่า ได้ข่าวมาว่าพี่เค้าตั้งใจจะร้องเพลงให้ผู้หญิงคนนึงแอบชอบ เราให้เพื่อนไปสืบจนได้ความว่าพี่เค้าชอบพี่ผู้หญิงคนนึงที่เป็นหลีดคณะค่ะ ตอนนั้นเราเฟลมาก ไม่สารภาพแล้ว บายยย แต่พอเอาเข้าจริงวันงานก็ไม่เห็นเค้าไม่ได้เพลงนั้นค่ะไม่รู้ว่าทำไม ส่วนเราก็ใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆพยายามตัดใจ ตอนนั้นคุยกันน้อยลงค่ะจนวันไปเที่ยวชมรมเรากลับมามีความหวังอีกครั้ง เพราะเหมือนได้กลับมาอยู่ใกล้กันอีกครั้งค่ะ (เรานี่หวั่นไหวง่ายจิงๆ)   จนกระทั่งรอบกองไฟ พี่เค้าก็เล่นกีต้าร้องเพลงตามปกติเราก็ทำเป็นไม่ฟังค่ะ แต่ใจเรานิฟังทุกเพลง จนกระทั่งมีเพลงนึงเพื่อนเค้าบอกว่าให้เราฟังสิพี่เค้าร้องเพลงนี้ให้ ตอนแรกเราคิดว่าเค้าจะไม่ร้อง เพราะคิดว่าโดนแกล้งตามปกติ แต่เค้าร้องค่ะ ตอนนั้นเราเริ่มมีความหวังอีกครั้ง แต่ก็ยังไม่กล้าสารภาพอยู่ดีค่ะ ก็ใช้ชีวิตแบบเธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอกันต่อไป ตอนนั้นเริ่มชอบที่โดนล้อแล้วค่ะ เพราะทำให้เราได้ใกล้เค้ามากขึ้น ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันมากขึ้น จนกระทั่งก่อนพี่เค้าจะเรียนจบ เราก็เริ่มอยากสารภาพอีกครั้ง เพราะท่าทีของเค้าก็เหมือนมีใจให้เราค่ะ  แบบเค้ามานั่งอ่านหนังสือกะเรา ไปส่งเราที่หอบ้าง (อย่าคิดลึกนะ หอเราหอหญิงผู้ชายขึ้นไม่ได้ค่าาา) อันนี้คอนเฟิมจากคนใกล้ตัวช่วยสังเกตด้วย ตอนนั้นแบบอยากลองสารภาพสักครัเงเผื่อว่าอนาคตไม่ได้เจอกัน อย่างน้อยขอพูดสักครั้งแต่ก็กลัวคำตอบอยู่ดี  เราเลยลองถามเพื่อนเค้าดูค่ะ ว่าที่โดนล้อเนี่ยยังไง เพื่อนเค้าก็บอกว่าล้อขำๆ ตอนนั้นเรารู้สึกแบบที่ผ่านมาคงเป็นเรื่องขำๆของทุกคน แต่เราไม่ขำด้วยเลยค่ะ ความรู้สึกอกหักตั้งแต่ยังไม่ได้สารภาพกลับมาอีกครั้งค่ะ หลังจากนั้นเค้าก็เรียนจบไปแบบไม่ได้คุยกันเลยค่ะ จนกระทั่งวันนึง ตอนเราใกล้จบปีสี่เค้าแชทม่ถามว่า เป็นไง ได้งานทำที่ไหนเลยทำให้ได้กลับมาคุยกันบ้างหลังจากห่างหายเป็นปี หลังจากนั้นก็นานๆคุยที แรกๆเค้าก็มีทักมาบ้าง เราทักบ้าง แต่ไม่ได้คุยกันเยอะแยะนะคะ ตอนนั้นเราก็ไม่ได้สนใจใครเลยค่ะ และคิดว่าตัวเองน่าจะเลิกชอบพี่เค้าไปแล้ว

จนกระทั่งหนึ่งปีผ่านไปหลังจากเราเรียนจบมีอยู่วันนึงเราก็ไปกินข้าวกับเพื่อนพี่เค้าตามปกติ ชอบเวลาไปกินข้าวกะเพื่อนๆเค้านะคะ ทำให้เราได้ฟังข่าวคราวของเค้าที่เราไม่กล้าถามเอง คือพวกพี่เค้ายังแซวเราถึงแม้ว่าจะเรียนจบแล้วก็ยังแซวตลอด เวลาเจอพี่เค้าแซวเรากะพี่บีเค้าก็จะมีอัพเดตข่าวสารของพี่บีมาด้วย จนกระทั่งวันนั้น ที่ไปกินข้าว พี่คนนึงอยู่ดีดีก็พูดเรื่องที่พี่บีกำลังคุยกะผูหญิงคนนึงและใกล้จะเป็นแฟนกันแล้ว ตอนนั้นแบบกินอะไรไม่ลง รู้สึกอยู่ดีดีก็อยากร้องไห้ พยายามทำตัวปกติ แต่สภาพจิตใจแย่มากๆค่ะ ทั้งที่ผ่านมาคิดว่าเลิกชอบเค้าไปแล้ว แต่เจอเรื่องแบบนี้เข้าไปทำให้เรามั่นใจว่าเราไม่เคยเลิกช อบเค้าเลยค่ะ จนเวลาผ่านไปอีกประมาณปีกว่าๆ เราได้มีโอกาสกลับมาคุยกะเค้าอีกครั้งค่ะ ก็มีคุยบ้างตามประสาคนรู้จักกัน จนกระทั้งวันนึงเราเอาเรื่องที่เราเคยชอบพี่บีไปเล่าให้เพื่อนเค้าฟัง เพื่อนเต้าบอกให้เราลองคุยกะเค้าดูค่ะ เพราะที่ผ่านมาปีกว่านับตั้งแต่ที่เรารู้ว่าเค้ากำลังจะมีแฟน จนถึงตอนที่เราเล่าให้เพื่อนเค้าฟัง เค้าก็ไม่ได้คบใครค่ะ (เรายัง งง ว่าสรุปที่บอกจะมีแฟนไม่เห็นมีใครเลย หรือแค่ไม่เปิดตัว 55) เพื่อนเค้าก็บอกให้เราลองทักๆพี่บีไป เราก็ทักค่ะ แล้วก็ได้คุยกัน เราทักไปคุยกะเค้าทุกวันเลยค่ะ รู้สึกดีมากที่ได้คุยกับเค้าค่ะ แต่บางครั้งก็รู้สึกเหมือนเค้าคุยกับเราแบบแฮปปี้ บางครั้งเค้าดูหายไป ตั้งแต่ที่เริ่มทักเค้าไป เราเป็นฝ่ายทักไปก่อนค่ะ เค้าไม่เคยทักเรามาก่อนเลย บางครั้งเราก็คิดว่าเค้าคงไม่อยากคุย แต่เค้าก็คุยกะเราแบบไม่ได้ให้เรารู้สึกว่าคุยคนเดียว แต่บางครั้งก็เหมือนคุยเองคนเดียวเค้าแค่หัวเราะ แบบบางวันคุยดี บางวันคุยบ้างไม่คุยบ้าง เราเริ่มท้อค่ะ เราไม่อยากให้เค้าอึดอัดด้วยเราเลยลองหายไปค่ะ กะว่าจะตัดใจ ได้ไม่ถึงอาทิตย์ก็กลับไปทักเค้าเหมือนเดิมค่ะ แต่เราเห็นเค้าชอบกดไลท์พวกคำคมแบบคนอยากตัดใจ นู้นนี่นั้น เราเริ่มไม่แน่ใจความรู้สึกของเค้าค่ะ ว่าเค้าอยากจะคุยมั้ย หรือเค้าอึดอัดรึป่าว หรือเค้าอาจมีใคร ถ้ามีเราก็จะไปค่ะ

เพื่อนๆว่าเราควรสารภาพมั้ยคะ เพื่อนเราบางคนบอกให้สารภาพไป บางคนบอกให้คุยไปเรื่อยๆ เราสับสนมากค่ะ