เคยแอบชอบเพื่อนกันมั้ยคะ...
แล้วจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง ?
คือเราแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากรู้สึก เป็นความอึดอัดที่ไม่รู้จะจัดการกับมันยังไง จะบอกไปก็กลัวว่าจะเสียเพื่อน ไม่บอกก็อึดอัดในใจ แงงงงงงง TT
เรากับเค้าเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้สนิทกัน เคยคุยทักทายกันบ้างเพราะเป็นของเพื่อน พอจบม.6 เราได้เข้ามาเรียนมหาลัยเดียวกันค่ะ แต่คนละคณะ โชคดีที่มีเพื่อนจากโรงเรียนติดมหาลัยเดียวกันหลายคน เราพักอยู่หอเดียวกันทั้งกลุ่ม เราไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่ม ถึงจะเรียนคนละคณะแต่ตอนเย็นเราก็ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน เรากับเค้าเริ่มสนิทกันมากขึ้น ได้ทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง เราคุยแชทกันบ่อยกว่าเพื่อนคนอื่นๆ เรามีเวลาดีร่วมกันจนตอนนี้เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยค่ะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ถึงแม้จะเจอหน้ากันทุกวัน อยู่หอเดียวกัน แต่เราก็คุยไลน์กันอยู่ตลอดค่ะ พอไม่เจอก็ไลน์หากันตลอด เรากับเค้าคุยกันบ่อยจนเพื่อนในกลุ่มก็แอบเชียร์ให้คบกัน เรากับเค้าก็ปฏิเสธกันไปค่ะ เค้าจะไม่เป็นคนเอ่ยปากปฏิเสธไปตรงๆ แต่จะให้เราเป็นคนปฏิเสธเอง อาจเพราะเค้าคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายให้ผู้หญิงพูดดีกว่ามั้งคะ (ตอนนี้เรายังไม่รู้ตัวว่าชอบเค้า) มาพังหลังเพื่อนในกลุ่มชอบบอกว่าไม่ว่างแล้วปล่อยให้เราไปกินข้าวกับเค้าสองคนอยู่บ่อยๆ เค้าดีกับเรามากค่ะ (เค้าดีกับทุกคน) เราสนิทกันมากขึ้นทุกวัน จนสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เล่าเรื่องส่วนตัวให้กันฟังได้ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองรู้สึกกับเค้ามากเกินเพื่อนกัน เราอยากคุยกับเค้าตลอดเวลา หึง หวง เวลาที่เห็นเค้าคุยกับคนอื่น อยากอยู่ใกล้ๆเค้า เราเล่าให้เพื่อนอีกคนฟังว่าเรารู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร คำตอบที่ได้คือ "ตกหลุมรักเพื่อนรักแล้วแหล่ะ" ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่าชอบก็รู้ตัวเลยว่าต้องอกหักแน่ๆ เราพยายามตัดใจ พยายามห้ามใจตัวเองมาตลอด บางครั้งเรามองหน้าเค้าแล้วรู้สึกอยากขอโทษเค้ามาก เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆค่ะ มีความสุขเวลาที่ได้คุยกับเค้า ได้เจอเค้า ได้อยู่ใกล้กันทำอะไรด้วยกัน "เป็นความสุขที่แฝงไปด้วยความอึดอัด" แล้ววันนึงเค้าก็บอกกับเราว่าเค้าชอบผู้หญิงคนนึง แล้วเองแชทให้เราดูว่าคุยกับคนนี้ (เราเสียใจรู้สึกเหมือนคนอกหักเลย) เราคิดว่าพอรู้แบบนี้จะทำให้เราสามารถตัดใจจากเค้าได้เร็วขึ้น แต่มันไม่ใช่เลยค่ะ ถึงจะรู้ว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกกับเค้าน้อยลงเลย เค้าคุยไปได้ไม่นานก็เลิกคุยเพราะถูกปฏิเสธ แล้วเค้าก็ไม่คุยกับใครอีกเลย
พอจบปี 1 เราซิ่วไปเรียนที่อื่นค่ะ แต่ถึงเราจะไม่ได้เรียนที่เดียวกันแล้วเรายังคุยกันติดต่อกันอยู่เสมอ คุยแชทกันแทบทุกวัน คอลไลน์หากันบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เวลาผ่านไปสองปีกว่าแล้วค่ะ เราและเค้าเริ่มเรียนหนักขึ้นเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกันมากเหมือนเมื่อก่อน แต่การไม่ได้เจอ ไม่คุย ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่เรามีให้เค้าลดน้อยลงเลย ตรงกันข้าม ยิ่งเวลาผ่านไปเราก็ยิ่งรู้สึกกับเค้ามากขึ้นทุกวัน เพื่อนพยายามยุให้เราสารภาพความรู้สึกกับเค้าไป แต่เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้รู้สึกกับเรามากเกินกว่าเพื่อนกัน เราไม่สามารถบอกรักคนที่รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้รักเราได้จริงๆ เพื่อนในกลุ่มพยายามแสดงออก บอกใบ้ให้เค้ารู้ว่าเราชอบเค้า ใบ้แบบถ้าใบ้ขนาดนี้แล้วก็บอกตรงๆเลยเถอะ แล้วก็เหมือนว่าเค้าจะรู้ตัวแล้วว่าเรารูสึกกับเค้ามากเกินเพื่อน เรารู้สึกว่าเค้าเริ่มทำตัวห่างเหิน ไม่ค่อยทักเราเหมือนเมื่อก่อน เริ่มรู้สึกว่าบทสนทนาเปลี่ยนไป จากที่ต่างฝ่ายต่างแสดงออกว่าอยากคุยกัน จากบทสนทนาที่ไหลลื่นกลายเป็นว่าเหมือนเรากำลังยื้อบทสนทนา รู้สึกเหมือนเราอยากคุยอยู่ฝ่ายเดียว เราพยายามตัดใจอย่างจริงจัง ไม่ทักเค้าไปอีกเลย แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คุยกันอีกเลย เพราะเราไม่ทักไปนานๆเค้าก็ยังทักมาถามว่าหายไปไหนอยู่ดี ก็ต้องคุยกันไป เพื่อนในกลุ่มบอกเราว่าอย่าคิดมาก เค้าแค่งานเยอะ ไม่มีเวลา ตลอดเวลาที่เราไม่ได้อยู้กับเค้า เค้าพูดถึงเราทุกวัน เห็นอะไรก็บอกว่าคิดถึงเรา ตรงกันข้ามกับบทสนทนาที่เรากับเค้าคุยกัน ตั้งแต่ที่เหมือนเค้าจะรู้ว่าเราชอบเค้า เค้าไม่เคยแสดงออกว่าคิดถึงเราเลย เราบอกว่าคิดถึง เค้าก็ไม่บอกคิดถึงกลับ ทำเหมือนไม่อยากคุยกัน ตลอดเวลาเกือบสามปีเราเก็บความอึดอัดนี้ไว้ในใจมาตลอด พยามยามห้ามใจ บอกตัวเองให้ตัดใจอยู่ทุกวัน แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย เพื่อนในกลุ่มยังยืนยันให้เราบอกเค้าไปว่าชอบ เพื่อนทุกคนยืนยันว่าเค้าไม่รู้ใจตัวเอง เค้าพูดถึงเราบ่อยมากโดยที่เค้าไม่รู้ตัว แต่เรากลับไม่รู้สึงอย่างนั้นเพราะจากที่เราคุยกับเค้าเรารู้สึกเหมือนเค้าไม่คิดถึงเราเลย เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรามากไปกว่าเพื่อนกัน...
เราสับสน
เราอึดอัด
ไม่รู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกที่มากมายนี้ยังไง
ควรบอกความรู้สึกให้เค้ารับรู้มั้ย? บอกไปแล้วจะยังเหมือนเดิมมั้ย จะเสียเพื่อนรึป่าว...
จะทำยังไงกับความอึดอัดนี้ดี ควรพูดมันออกมามั้ย บอกไปแล้วจะยังเหมือนเดิมมั้ย ?
แล้วจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไง ?
คือเราแอบชอบเพื่อนสนิทตัวเอง เป็นความรู้สึกที่ไม่อยากรู้สึก เป็นความอึดอัดที่ไม่รู้จะจัดการกับมันยังไง จะบอกไปก็กลัวว่าจะเสียเพื่อน ไม่บอกก็อึดอัดในใจ แงงงงงงง TT
เรากับเค้าเรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่มัธยม แต่ไม่ได้สนิทกัน เคยคุยทักทายกันบ้างเพราะเป็นของเพื่อน พอจบม.6 เราได้เข้ามาเรียนมหาลัยเดียวกันค่ะ แต่คนละคณะ โชคดีที่มีเพื่อนจากโรงเรียนติดมหาลัยเดียวกันหลายคน เราพักอยู่หอเดียวกันทั้งกลุ่ม เราไปไหนมาไหนกันเป็นกลุ่ม ถึงจะเรียนคนละคณะแต่ตอนเย็นเราก็ไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน เรากับเค้าเริ่มสนิทกันมากขึ้น ได้ทำอะไรด้วยกันหลายๆอย่าง เราคุยแชทกันบ่อยกว่าเพื่อนคนอื่นๆ เรามีเวลาดีร่วมกันจนตอนนี้เราสามารถพูดได้เต็มปากเลยค่ะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทกัน ถึงแม้จะเจอหน้ากันทุกวัน อยู่หอเดียวกัน แต่เราก็คุยไลน์กันอยู่ตลอดค่ะ พอไม่เจอก็ไลน์หากันตลอด เรากับเค้าคุยกันบ่อยจนเพื่อนในกลุ่มก็แอบเชียร์ให้คบกัน เรากับเค้าก็ปฏิเสธกันไปค่ะ เค้าจะไม่เป็นคนเอ่ยปากปฏิเสธไปตรงๆ แต่จะให้เราเป็นคนปฏิเสธเอง อาจเพราะเค้าคิดว่าตัวเองเป็นผู้ชายให้ผู้หญิงพูดดีกว่ามั้งคะ (ตอนนี้เรายังไม่รู้ตัวว่าชอบเค้า) มาพังหลังเพื่อนในกลุ่มชอบบอกว่าไม่ว่างแล้วปล่อยให้เราไปกินข้าวกับเค้าสองคนอยู่บ่อยๆ เค้าดีกับเรามากค่ะ (เค้าดีกับทุกคน) เราสนิทกันมากขึ้นทุกวัน จนสามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง เล่าเรื่องส่วนตัวให้กันฟังได้ ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกแล้วว่าตัวเองรู้สึกกับเค้ามากเกินเพื่อนกัน เราอยากคุยกับเค้าตลอดเวลา หึง หวง เวลาที่เห็นเค้าคุยกับคนอื่น อยากอยู่ใกล้ๆเค้า เราเล่าให้เพื่อนอีกคนฟังว่าเรารู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร คำตอบที่ได้คือ "ตกหลุมรักเพื่อนรักแล้วแหล่ะ" ตั้งแต่วินาทีแรกที่รู้ว่าชอบก็รู้ตัวเลยว่าต้องอกหักแน่ๆ เราพยายามตัดใจ พยายามห้ามใจตัวเองมาตลอด บางครั้งเรามองหน้าเค้าแล้วรู้สึกอยากขอโทษเค้ามาก เป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกจริงๆค่ะ มีความสุขเวลาที่ได้คุยกับเค้า ได้เจอเค้า ได้อยู่ใกล้กันทำอะไรด้วยกัน "เป็นความสุขที่แฝงไปด้วยความอึดอัด" แล้ววันนึงเค้าก็บอกกับเราว่าเค้าชอบผู้หญิงคนนึง แล้วเองแชทให้เราดูว่าคุยกับคนนี้ (เราเสียใจรู้สึกเหมือนคนอกหักเลย) เราคิดว่าพอรู้แบบนี้จะทำให้เราสามารถตัดใจจากเค้าได้เร็วขึ้น แต่มันไม่ใช่เลยค่ะ ถึงจะรู้ว่าเค้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วก็ไม่ได้ทำให้เรารู้สึกกับเค้าน้อยลงเลย เค้าคุยไปได้ไม่นานก็เลิกคุยเพราะถูกปฏิเสธ แล้วเค้าก็ไม่คุยกับใครอีกเลย
พอจบปี 1 เราซิ่วไปเรียนที่อื่นค่ะ แต่ถึงเราจะไม่ได้เรียนที่เดียวกันแล้วเรายังคุยกันติดต่อกันอยู่เสมอ คุยแชทกันแทบทุกวัน คอลไลน์หากันบ้างอาทิตย์ละครั้งสองครั้ง เวลาผ่านไปสองปีกว่าแล้วค่ะ เราและเค้าเริ่มเรียนหนักขึ้นเลยไม่ค่อยมีเวลาคุยกันมากเหมือนเมื่อก่อน แต่การไม่ได้เจอ ไม่คุย ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกที่เรามีให้เค้าลดน้อยลงเลย ตรงกันข้าม ยิ่งเวลาผ่านไปเราก็ยิ่งรู้สึกกับเค้ามากขึ้นทุกวัน เพื่อนพยายามยุให้เราสารภาพความรู้สึกกับเค้าไป แต่เพราะเรารู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้รู้สึกกับเรามากเกินกว่าเพื่อนกัน เราไม่สามารถบอกรักคนที่รู้อยู่แก่ใจว่าเค้าไม่ได้รักเราได้จริงๆ เพื่อนในกลุ่มพยายามแสดงออก บอกใบ้ให้เค้ารู้ว่าเราชอบเค้า ใบ้แบบถ้าใบ้ขนาดนี้แล้วก็บอกตรงๆเลยเถอะ แล้วก็เหมือนว่าเค้าจะรู้ตัวแล้วว่าเรารูสึกกับเค้ามากเกินเพื่อน เรารู้สึกว่าเค้าเริ่มทำตัวห่างเหิน ไม่ค่อยทักเราเหมือนเมื่อก่อน เริ่มรู้สึกว่าบทสนทนาเปลี่ยนไป จากที่ต่างฝ่ายต่างแสดงออกว่าอยากคุยกัน จากบทสนทนาที่ไหลลื่นกลายเป็นว่าเหมือนเรากำลังยื้อบทสนทนา รู้สึกเหมือนเราอยากคุยอยู่ฝ่ายเดียว เราพยายามตัดใจอย่างจริงจัง ไม่ทักเค้าไปอีกเลย แต่มันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่คุยกันอีกเลย เพราะเราไม่ทักไปนานๆเค้าก็ยังทักมาถามว่าหายไปไหนอยู่ดี ก็ต้องคุยกันไป เพื่อนในกลุ่มบอกเราว่าอย่าคิดมาก เค้าแค่งานเยอะ ไม่มีเวลา ตลอดเวลาที่เราไม่ได้อยู้กับเค้า เค้าพูดถึงเราทุกวัน เห็นอะไรก็บอกว่าคิดถึงเรา ตรงกันข้ามกับบทสนทนาที่เรากับเค้าคุยกัน ตั้งแต่ที่เหมือนเค้าจะรู้ว่าเราชอบเค้า เค้าไม่เคยแสดงออกว่าคิดถึงเราเลย เราบอกว่าคิดถึง เค้าก็ไม่บอกคิดถึงกลับ ทำเหมือนไม่อยากคุยกัน ตลอดเวลาเกือบสามปีเราเก็บความอึดอัดนี้ไว้ในใจมาตลอด พยามยามห้ามใจ บอกตัวเองให้ตัดใจอยู่ทุกวัน แต่ก็ไม่เคยทำได้เลย เพื่อนในกลุ่มยังยืนยันให้เราบอกเค้าไปว่าชอบ เพื่อนทุกคนยืนยันว่าเค้าไม่รู้ใจตัวเอง เค้าพูดถึงเราบ่อยมากโดยที่เค้าไม่รู้ตัว แต่เรากลับไม่รู้สึงอย่างนั้นเพราะจากที่เราคุยกับเค้าเรารู้สึกเหมือนเค้าไม่คิดถึงเราเลย เรารู้สึกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรามากไปกว่าเพื่อนกัน...
เราสับสน
เราอึดอัด
ไม่รู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกที่มากมายนี้ยังไง
ควรบอกความรู้สึกให้เค้ารับรู้มั้ย? บอกไปแล้วจะยังเหมือนเดิมมั้ย จะเสียเพื่อนรึป่าว...