ตกอยู่ในสภาวะเลิกกัน อยู่บ้านเดียวกัน ห้องแยกกัน เค้าบอกว่ารักแต่รุ้ว่าเดินต่อไม่ได้เนื่องจากเค้าไม่เปลี่ยนและเราก้อไม่เลิกระแวง..และถ้าฝืนจะเจ็บทั้ง2ฝ่าย..แต่เรามองว่าถ้าเค้ารักเราเค้าน่าจะใช้ความรักทำให้เรารักเค้าเท่าเดิม..ไม่ไช่เลือกที่จะปล่อยกันไป
......เวลาไม่มีความหมายสำหรับผู้ชายเลยหรอ..อยู่กันมา..วันดีคืนดีขออิสระ..พอแยกกันนอนเราปล่อยอยู่ได้...บอกเราดีสารพัด..สวยดีไม่รุ้จะหาได้แบบนี้หรือป่าว..แต่ที่ตกลงว่าเลิก..คือไม่อยากให้เจ็บทั้งสองฝ่าย...เรางงขนาดเรารักเค้าหมดใจ...ให้ทั้งตัวให้ทั้งใจขนาดเค้าทำร้ายจิตใจขนาดนี้..พอผ่านจุดที่คุยกันได้แล้วมานั่งคุยกัน..เค้าก้อเลือกตัวเองอยู่ดี...อยากอยู่คนเดียวอยากดูแลตัวเอง..อืม..เราต้องอยู่โดยไม่มีความรักแล้วไช่ไหม..???..สวยดีแล้วไง...แน่ใจไช่ไหมว่าอยากให้เรามีคนอื่นได้..ถึงไม่พยายามทำเพื่อรักษากันไว้..จะเลิกท่าเดียว...เสียใจ ...แต่เค้าไม่คิดจะเปลี่ยน..ไม่แบ่งเวลาให้..มีสังคมต่อไป..เรา..เสียใจ7ปี..บอกว่าเราสวยดีรักและซื่อสัตย์สมัยนี้หายากไม่มีแล้ว...ทำให้ ดูแล..ทุกอย่างแล้วไง???..ก้อไม่เอาเรา ถูกป่ะ?...อืม..เรารัก..เราไม่จบเองอย่างเค้าว่า...ก้ออยากจะอยู่ด้วยเหตุผลอื่นนะ...แต่ยังรักยังอยู่ด้วยกันดูแล้วเราจะเป็นฝ่ายเจ็บที่เห็นกันทุกวันแต่ไม่รักกันไม่สนใจกันเลย..เราไม่รุ้เลยเค้าหมดรักเราถึงขนาดยอมเสียเราเลยหรอ...แน่นใจไช่ไหม.. ถ้าปล่อยเราเสียใจนานๆ..เราอาจเกลียด..และอาจเปลี่ยนไปก้อได้นะ..เราจะทำยังไง...เรายังรัก..ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เรายังต้องอยู่ด้วยกันตรงนี้..เราเหมือนจะเจ็บอยู่คนเดียว...!!...เราต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้เค้าจะยังรักและกลับมาเป็นเหมือนเดิมกะเราไหม?..เราเหงาเราไม่อยากมีใคร..เค้าให้เราอยู่บ้านเค้าใช้ทำมาหากินเลี้ยงตัวเองได้..มีบางครั้งทิ้งรถไว้ให้ใช้บ้าง..หรือจะไปไหนใช้รถก้อบอก..!!เรา....ไม่รุ้คืออะไร..แต่วันนี้เราคุยกันเค้าเข้ามาหาในห้องแต่เราก้อยังคุยทำนองไปกันไม่ได้อยู่ดี..ถ้าเดินต่อต่างคนต่างมีแผลเจ็บทั้งคู่ตอนนี้..ตกลงว่าจะเลิกกัน..ยังไงไม่รุ้..ตลอดเวลาที่ผ่านมาช่วงที่ชัดเจนว่าจะเลิกกัน3-4เดือนหลังเจ็บมากเพราะมันชัดเจนก่าที่ผ่านๆมาปีหลังๆ...เราเสียใจมากแต่เราก้อแยกกันนอนไม่สนใจเราพยายามรักษาใจตัวเองให้นิ่งให้ไม่รับรู้หลายเดือนแต่วันนี้เค้ากะเราตอนเคลียว่าเลิกคุยยังไงไม่รุ้.."ว่าเลิกนะ"แต่เอากันสะงั้น!!...แต่ก้อถือสถานะเลิกตกกลางคืนนอนคนละห้อง..แต่เราว่าเกตุการณ์แบบนี้คงไม่มีอีกแล้วหล่ะ..เค้าแค่อยากมีด้วยหรือเพราะยังไม่มีใครมัง..แต่เค้าบอกไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก..เพราะเราจะเป็นฝ่ายเจ็บ..อืม..เราก้อรู้ว่าไอ้ที่เค้าเป็นอยู่นิสัยเค้าที่เปลี่ยนเรารับไม่ได้...แต่เค้าก้อไม่พยายามป่วยการที่เราจะฝืนและเค้าจะฝืน..แล้วมันจะจบยังไง..เราเหงาจัง..อยากให้เค้ารักและมีเวลาให้เรา..แต่คงไม่ได้แล้ว..เราดูเค้ามาหลายปี..ความสนใจใส่ใจในตัวเราลดร้อยลงเค้าติดเกมส์ ติดเพื่อน พักหลังๆอยากอิสระอยากมีสังคมอยากดูแลตัวเอง...เราก้อแย่อ่ะนะอาชีพเราทำงานอยู่กะบ้านสังคมไม่มี..ชีวิตมีแต่เค้า..เราก้อเหมือนเป้านิ่งที่เค้าไว้ใจได้ ว่าเราไม่ไปไหนไม่มีใคร...บอกว่ารักเราเราดี..แต่ไม่คิดรักษาเราไว้...เราเสียใจจังเราให้เค้าขนาดนี้เค้าไม่เห็น ดูแล้วเค้าคงคิดดีแล้วคิดมานานแล้วถึงได้ชัดเจนกะความรุ้สึกตัวเอง "ว่าเค้าเปลี่ยนไม่ได้เค้าชอบแบบนี้มากกว่าอยู่คนเดียวอิสระมากว่า...เลยเลือกที่จะแยกกะเรา..ยอมเสียเรา..มีถามให้เรางงสับสนบ้างลงมาตามให้อาบน้ำปกติก้อไม่ตามนะคืนนี้ถามว่าคุยกะใคร" หรือแค่เราทั้งคู่หวั่นไหวที่บังเอิญวันนี้ใกล้กันเมื่อกลางวันนอนด้วยกันไป..ทำไมใจเราถึงอยากใกล้ตลอดเวลา..เค้าจะคิดถึงเราไหม??..ไม่อยากนอนกะเราบ้างหรอ?..ไม่อยากกอดเราบ้างหรือไง..อยู่ได้ไช่ไหมกับเกมส์กับเพื่อนร่วมงานสังคมโรงงาน..ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ..คงเบื่อที่จะมีรักเดียวอยากใช้ชีวิตฟรีดอมมัง....แต่ในเมื่อน่าที่การงานเราอยู่ที่นี่ตรงนี้เราจะอยู่ยังไงใจเราอยากได้ความรักอยากมีคนดูแล..เราอยากเลิกสนใจเค้าเหมื่อนที่เค้าทำได้จัง..เค้าทำได้ไง?จากคนที่ขี้หึงหวง..กลัวเราไปไหนทุกวันนี้3-4เดือนผ่านมาจนถึงปัจจุบันไม่เคยโทรหากันไม่เคยรุ้ชีวิตของกันและกันไม่เคยรุ้ว่าใครไปไหนทำไรกลับตอนไหน..ด้วยภาระส่วนหนึ่งที่ทำให้เราต้องทนแต่อีกใจคือมันรัก..แต่บางครั้งเราก้อคิดนะ..เค้าอยากเสียเราหรอ..แต่พูดแบบเห็นแกตัวว่าตอนนี้กลับไปอาจไม่เหมือนเดิมไม่แน่อีก2ปีถ้าเราไม่มีใครก้ออาจจะกลับมาคบเราก้อได้..ฟังแล้วแสลงหูเนอะ..เหมือนไม่มีค่าเลย..บางครั้งเราอยากทิ้งทุกอย่างอยากไปเลยไปเริ่มชีวิตใหม่ ถ้ายังอยู่แบบนี้เราไม่รุ้เราจะมีกระจิตกระจัยทำมาหากินไหม?..ยิ่งเราท้อเราก้อรุ้ว่ามีแต่เราเท่านั้นที่เสียใจเสียเวลาเพราะเค้าก้อให้ที่อยู่แต่ก็ดูแลภาระเอาเองชีวิตเจอเป็นยังไง..ถ้าเราเลิกตอนนี้เราไม่แค่เสียใจ..เสียคนรักเราเสียงาน..เสียบ้านที่ทำมาหากิน..บวกภาระผ่อนบ้านตามมาด้วยทั้งๆที่ออกมายังไม่รุ้หลักชีวิตจะเป็นยังไง..จะเริ่มใหม่สู้หาเงินผ่อนบ้านคนเดียวได้ไหม?..เงินจะพอไหมกะงานกะภาระที่ยังไม่ลงตัว..เรามองว่าบางคนเปลี่ยนงานยังมีแฟนประคอง..แต่เรา..กำลังเสียแฟนเสียคนที่คบมา7ปีร่วมสร้างกันมาจนถึงปีนี้บ้านเส็จจะจดทะเบียนกัน..แต่แล้วก้อมาเป็นแบบนี้..ถ้าเราไม่ทนอยู่เราจะศูนย์เสียทุกอย่างแขว้งขว้างไปหมด..เราไม่รุ้อยู่กะไม่อยู่อันไหนมันดีก่ากัน...บางคนบอกบ้านเส็จก้อมาอยู่บ้านกลับไปตึกเปิดร้านเท่านั้น..บางคนบอกในเมื่อยังไปไม่ได้...อยู่แบบนี้ดีก่า..เพื่อไม่ให้ห่างไปมากก่านี้..ไม่งั้นเราจะกลับมาอยู่ทำมาหากินความรู้สึกมันก็อลำบาก...เฮ้อ
ตกอยู่ในสภาวะเลิกกัน อยู่บ้านเดียวกัน ห้องแยกกัน เค้าบอกว่ารักแต่รุ้ว่าเดินต่อไม่ได้เนื่องจากเค้าไม่เปลี่ยน
......เวลาไม่มีความหมายสำหรับผู้ชายเลยหรอ..อยู่กันมา..วันดีคืนดีขออิสระ..พอแยกกันนอนเราปล่อยอยู่ได้...บอกเราดีสารพัด..สวยดีไม่รุ้จะหาได้แบบนี้หรือป่าว..แต่ที่ตกลงว่าเลิก..คือไม่อยากให้เจ็บทั้งสองฝ่าย...เรางงขนาดเรารักเค้าหมดใจ...ให้ทั้งตัวให้ทั้งใจขนาดเค้าทำร้ายจิตใจขนาดนี้..พอผ่านจุดที่คุยกันได้แล้วมานั่งคุยกัน..เค้าก้อเลือกตัวเองอยู่ดี...อยากอยู่คนเดียวอยากดูแลตัวเอง..อืม..เราต้องอยู่โดยไม่มีความรักแล้วไช่ไหม..???..สวยดีแล้วไง...แน่ใจไช่ไหมว่าอยากให้เรามีคนอื่นได้..ถึงไม่พยายามทำเพื่อรักษากันไว้..จะเลิกท่าเดียว...เสียใจ ...แต่เค้าไม่คิดจะเปลี่ยน..ไม่แบ่งเวลาให้..มีสังคมต่อไป..เรา..เสียใจ7ปี..บอกว่าเราสวยดีรักและซื่อสัตย์สมัยนี้หายากไม่มีแล้ว...ทำให้ ดูแล..ทุกอย่างแล้วไง???..ก้อไม่เอาเรา ถูกป่ะ?...อืม..เรารัก..เราไม่จบเองอย่างเค้าว่า...ก้ออยากจะอยู่ด้วยเหตุผลอื่นนะ...แต่ยังรักยังอยู่ด้วยกันดูแล้วเราจะเป็นฝ่ายเจ็บที่เห็นกันทุกวันแต่ไม่รักกันไม่สนใจกันเลย..เราไม่รุ้เลยเค้าหมดรักเราถึงขนาดยอมเสียเราเลยหรอ...แน่นใจไช่ไหม.. ถ้าปล่อยเราเสียใจนานๆ..เราอาจเกลียด..และอาจเปลี่ยนไปก้อได้นะ..เราจะทำยังไง...เรายังรัก..ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เรายังต้องอยู่ด้วยกันตรงนี้..เราเหมือนจะเจ็บอยู่คนเดียว...!!...เราต้องอยู่ด้วยกันแบบนี้เค้าจะยังรักและกลับมาเป็นเหมือนเดิมกะเราไหม?..เราเหงาเราไม่อยากมีใคร..เค้าให้เราอยู่บ้านเค้าใช้ทำมาหากินเลี้ยงตัวเองได้..มีบางครั้งทิ้งรถไว้ให้ใช้บ้าง..หรือจะไปไหนใช้รถก้อบอก..!!เรา....ไม่รุ้คืออะไร..แต่วันนี้เราคุยกันเค้าเข้ามาหาในห้องแต่เราก้อยังคุยทำนองไปกันไม่ได้อยู่ดี..ถ้าเดินต่อต่างคนต่างมีแผลเจ็บทั้งคู่ตอนนี้..ตกลงว่าจะเลิกกัน..ยังไงไม่รุ้..ตลอดเวลาที่ผ่านมาช่วงที่ชัดเจนว่าจะเลิกกัน3-4เดือนหลังเจ็บมากเพราะมันชัดเจนก่าที่ผ่านๆมาปีหลังๆ...เราเสียใจมากแต่เราก้อแยกกันนอนไม่สนใจเราพยายามรักษาใจตัวเองให้นิ่งให้ไม่รับรู้หลายเดือนแต่วันนี้เค้ากะเราตอนเคลียว่าเลิกคุยยังไงไม่รุ้.."ว่าเลิกนะ"แต่เอากันสะงั้น!!...แต่ก้อถือสถานะเลิกตกกลางคืนนอนคนละห้อง..แต่เราว่าเกตุการณ์แบบนี้คงไม่มีอีกแล้วหล่ะ..เค้าแค่อยากมีด้วยหรือเพราะยังไม่มีใครมัง..แต่เค้าบอกไม่อยากให้เกิดขึ้นอีก..เพราะเราจะเป็นฝ่ายเจ็บ..อืม..เราก้อรู้ว่าไอ้ที่เค้าเป็นอยู่นิสัยเค้าที่เปลี่ยนเรารับไม่ได้...แต่เค้าก้อไม่พยายามป่วยการที่เราจะฝืนและเค้าจะฝืน..แล้วมันจะจบยังไง..เราเหงาจัง..อยากให้เค้ารักและมีเวลาให้เรา..แต่คงไม่ได้แล้ว..เราดูเค้ามาหลายปี..ความสนใจใส่ใจในตัวเราลดร้อยลงเค้าติดเกมส์ ติดเพื่อน พักหลังๆอยากอิสระอยากมีสังคมอยากดูแลตัวเอง...เราก้อแย่อ่ะนะอาชีพเราทำงานอยู่กะบ้านสังคมไม่มี..ชีวิตมีแต่เค้า..เราก้อเหมือนเป้านิ่งที่เค้าไว้ใจได้ ว่าเราไม่ไปไหนไม่มีใคร...บอกว่ารักเราเราดี..แต่ไม่คิดรักษาเราไว้...เราเสียใจจังเราให้เค้าขนาดนี้เค้าไม่เห็น ดูแล้วเค้าคงคิดดีแล้วคิดมานานแล้วถึงได้ชัดเจนกะความรุ้สึกตัวเอง "ว่าเค้าเปลี่ยนไม่ได้เค้าชอบแบบนี้มากกว่าอยู่คนเดียวอิสระมากว่า...เลยเลือกที่จะแยกกะเรา..ยอมเสียเรา..มีถามให้เรางงสับสนบ้างลงมาตามให้อาบน้ำปกติก้อไม่ตามนะคืนนี้ถามว่าคุยกะใคร" หรือแค่เราทั้งคู่หวั่นไหวที่บังเอิญวันนี้ใกล้กันเมื่อกลางวันนอนด้วยกันไป..ทำไมใจเราถึงอยากใกล้ตลอดเวลา..เค้าจะคิดถึงเราไหม??..ไม่อยากนอนกะเราบ้างหรอ?..ไม่อยากกอดเราบ้างหรือไง..อยู่ได้ไช่ไหมกับเกมส์กับเพื่อนร่วมงานสังคมโรงงาน..ใช้ชีวิตไปเรื่อยๆ..คงเบื่อที่จะมีรักเดียวอยากใช้ชีวิตฟรีดอมมัง....แต่ในเมื่อน่าที่การงานเราอยู่ที่นี่ตรงนี้เราจะอยู่ยังไงใจเราอยากได้ความรักอยากมีคนดูแล..เราอยากเลิกสนใจเค้าเหมื่อนที่เค้าทำได้จัง..เค้าทำได้ไง?จากคนที่ขี้หึงหวง..กลัวเราไปไหนทุกวันนี้3-4เดือนผ่านมาจนถึงปัจจุบันไม่เคยโทรหากันไม่เคยรุ้ชีวิตของกันและกันไม่เคยรุ้ว่าใครไปไหนทำไรกลับตอนไหน..ด้วยภาระส่วนหนึ่งที่ทำให้เราต้องทนแต่อีกใจคือมันรัก..แต่บางครั้งเราก้อคิดนะ..เค้าอยากเสียเราหรอ..แต่พูดแบบเห็นแกตัวว่าตอนนี้กลับไปอาจไม่เหมือนเดิมไม่แน่อีก2ปีถ้าเราไม่มีใครก้ออาจจะกลับมาคบเราก้อได้..ฟังแล้วแสลงหูเนอะ..เหมือนไม่มีค่าเลย..บางครั้งเราอยากทิ้งทุกอย่างอยากไปเลยไปเริ่มชีวิตใหม่ ถ้ายังอยู่แบบนี้เราไม่รุ้เราจะมีกระจิตกระจัยทำมาหากินไหม?..ยิ่งเราท้อเราก้อรุ้ว่ามีแต่เราเท่านั้นที่เสียใจเสียเวลาเพราะเค้าก้อให้ที่อยู่แต่ก็ดูแลภาระเอาเองชีวิตเจอเป็นยังไง..ถ้าเราเลิกตอนนี้เราไม่แค่เสียใจ..เสียคนรักเราเสียงาน..เสียบ้านที่ทำมาหากิน..บวกภาระผ่อนบ้านตามมาด้วยทั้งๆที่ออกมายังไม่รุ้หลักชีวิตจะเป็นยังไง..จะเริ่มใหม่สู้หาเงินผ่อนบ้านคนเดียวได้ไหม?..เงินจะพอไหมกะงานกะภาระที่ยังไม่ลงตัว..เรามองว่าบางคนเปลี่ยนงานยังมีแฟนประคอง..แต่เรา..กำลังเสียแฟนเสียคนที่คบมา7ปีร่วมสร้างกันมาจนถึงปีนี้บ้านเส็จจะจดทะเบียนกัน..แต่แล้วก้อมาเป็นแบบนี้..ถ้าเราไม่ทนอยู่เราจะศูนย์เสียทุกอย่างแขว้งขว้างไปหมด..เราไม่รุ้อยู่กะไม่อยู่อันไหนมันดีก่ากัน...บางคนบอกบ้านเส็จก้อมาอยู่บ้านกลับไปตึกเปิดร้านเท่านั้น..บางคนบอกในเมื่อยังไปไม่ได้...อยู่แบบนี้ดีก่า..เพื่อไม่ให้ห่างไปมากก่านี้..ไม่งั้นเราจะกลับมาอยู่ทำมาหากินความรู้สึกมันก็อลำบาก...เฮ้อ