เรากับแฟนคบกันมาเกือบ 5 ปียังไม่ได้แต่งงานกัน เราอายุใกล้เคียงกันดังนั้นเมื่อมีปัญหาอะไรเราจะปรึกษากันตลอด  แฟนเราเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากคนนึง เอาใจใส่ดูแลเราตลอด ช่วงหลังๆทะเลาะกันบ่อยๆ เพราะความคิดไม่ตรงกัน ปกติเขาจะไม่ร้องให้ง่ายๆ ไม่ว่าจะดูหนังเศร้าแค่ใหน  ครั้งนึงเราตัดสินใจบอกเค้าว่าเราจะไปเรียนต่อต่างประเทศ 1 ปี เค้าเสียใจมากร้องให้ 3 วัน หลังจากนั้นเค้าทำใจขึ้นมาได้บ้างแล้ว 4-5 เดือนผ่านไปคือเรื่องวันนี้ที่จะเล่าต่อไป

เราเป็นคนรักแฟนมาก ระหว่างที่คบกับเขา เราไม่คุยกับผู้ชายคนอื่นเลยแม้ว่าจะมีผู้ชายมาจีบเราก็จะบอกว่ามีแฟนแล้ว  แต่ด้วยความที่คบกับเขามานาน  ระหว่างที่คบกันก็อยู่ด้วยกันมาตลอด ไม่เคยแยกจากกันเลย ช่วง 1-2 ปีหลัง ด้วยว่าความคิดไม่ตรงกันทำให้เรารู้สึกเบื่อแฟน อยากอยู่คนเดียวเพราะรู้สึกว่าสบายกว่า เขาคงรู้สึกได้เพราะหลังๆเราจะทำอะไรคนเดียว และจะตีตัวออกห่างจากเขา

จนเมื่อช่วงเย็นวันนี้เขาทนไม่ไหวก็เลยถามเรา ... เราไม่รู้จะตอบเค้ายังไง ได้แต่พูดความจริงออกไปว่า อืม เราแยกกันอยู่เหอะ เค้าถามเหตุผลเราก็เลยตอบตามความจริงทั้งหมด  ว่า... ไม่ใช่ว่าไม่รักเขานะแต่เราเบื่อ เบื่อที่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดเวลา ตอนแรกก็เถียงกันต่างฝ่ายต่างพยายามหาเหตุผลมาคุย .. จากนั้นสักพักเค้าเริ่มสะอื้น เราเลยรู้ตัวว่าทำให้เค้าร้องให้อีกแล้ว .. เค้าคงจะเสียใจมาก .. เราก็เสียใจมากที่ทำให้เค้าเสียใจค่ะ แต่เราก็เลือกที่จะบอกความจริงกับเค้าไป  .. เราไม่อยากฝืนอีกต่อไป ส่วนเขาก็คงไม่อยากฝืนเช่นกันถึงได้ถามเรา ทั้งๆที่รู้สึกมานานแล้ว เราคิดว่าถ้าปล่อยไว้นานๆไป เพราะเค้าจะยิ่งเสียใจมากกว่าเดิม..

สรุปคือเราไม่ได้เลิกกันนะคะ แค่แยกกันอยู่ ให้เวลาตัวเองได้เรียนรู้ใจตนเอง
ปกติถ้าเขาเคลียดจะนอนไม่หลับ คิดว่าคืนนี้เขาคงนอนไม่หลับจนถึงเช้าแน่นอน ..

กระทู้นี้เขียนมาเพื่อระบายความเสียใจที่ทำให้เขา เรารู้สึกเสียใจจริงๆค่ะ อ่านแล้วจะด่าจะว่าเราก็ได้  แต่เราก็แอบหวังว่าจะมีซักคนส่งกำลังใจให้  T.T