ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะค่ะ เราสองคนอยู่คนละประเทศกันเค้าเป็นหนุ่มตี๋นิสัยน่ารักเทคแคร์เอาใจใส่ดีกับเราที่เป็นผู้หญิงไทยธรรมดาทั่วไป ในระหว่างที่คบกัน      เราทั้งสองคนก็ต่างเทคแคร์ซึ่งกันละกัน ตามประสาคนห่างกันกันก็ทำได้แค่พูดคุย ไลน์หากัน สไกด์บ้างเป็นบางเวลา บินไปเจอบ้างแต่ก็ไม่บ่อย  คุยกันเกือบทุกเรื่องแชร์ความรู้สึกซึ่งกันและกัน ในระหว่างนั้นก็มีบ้างที่ที่งอนง้อกัน แต่จะเป็นเค้าที่เป็นคนง้อ เรียกได้ว่าเกือบจะตลอดทุกครั้ง และทุกครั้งที่เรางอนเราจะไม่ได้แสดงออกอารมณ์ใดๆทั้งสิ้นเรียกว่า เงียบไปเลย ให้เค้ารู้เอง และคนเป็นแฟนกันเค้าก็รู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเราเค้าก็จะถามตลอด ในหลายๆครั้งเค้ามีประชดเราบ้างแต่เราก็ทำเฉยบอกแค่ว่าอย่าประชดกันไม่ชอบ ถ้าอารมณ์ไม่ดีก็อย่าเพิ่งคุย ไม่อยากทะเลาะ เราพูดมันคนเข้าใจทุกอย่างแต่เปล่าเลย เราไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย เราอยากให้เค้าง้อมาก โดยใช้วิธีเงียบใส่เพื่อเรียกร้องความสนใจจากเค้า มีหลายครั้งที่เค้าถามว่าเลิกกันไหมถ้าเราไม่มีความสุขก็เลิกกันไหม แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการเรารู้ว่าเรามีความสุขแต่มีหลายอย่างที่เราไม่เข้าใจกัน เรารู้แค่ว่าเราต้องปรับเราอยากคุยกับเค้าเราอยากทำให้เค้ารู้ว่าเรามีความสุขแค่ไหนที่เรามีเค้านี่คือสิ่งที่อยากทำ แต่สิ่งที่เราแสดงออกไปแค่ 'แล้วไงฉันไม่แคร์ จะอยู่หรือจะไปฉันก็อยู่ของฉันได้ ' ทั้งที่ความเป็นจริงเราไม่ได้อยากให้เค้าเดินออกไปเลย เค้าถามเลิกกันดีกว่าไหม เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม สิ่งที่เราตอบออกไปคือ ' อืม โอเค แล้วแต่คุณเลย ' เราก็เสียใจเงียบๆคนเดียวไป ผ่านไปไม่เกินสองชม. เค้าก็กลับมาเค้าขอโทษ แล้วเราก็ดีใจก็คุยกันเหมือนเดิม ทุกอย่างวนลูปเป็นแบบนี้และจะเป็นเค้าเสมอที่ยอมตลอด

             แล้ววันนี้ก็มาถึงวันที่เค้าไม่กลับมา ก่อนหน้านั้นประมาณเดือนนึง เค้าบอกว่างานเค้ายุ่งมากแต่เค้าก็ยังคุยกับเราเหมือนเดิมแต่น้อยลงด้วยความที่อยู่ไกลกันเราก็เริ่มไม่ไว้ใจ (ก่อนคบกันเค้ามีพฤติกรรมที่ไม่น่าไว้ใจแต่พอคบกันไปแล้วเราก็เลยตัดตรงนั้นทิ้งไปและอยากจะเชื่อใจเเฟนให้มากที่สุด) เราเริ่มระแวงคิดว่าเค้าได้แบ่งเวลาของเค้าให้กับคนอื่นนอกจากเราหรือเปล่า เราสองคนเริ่มคุยกันน้อยลงเรื่อยจนทำให้เรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไปแต่ในระหว่างนั้นเรารู้อารมณ์ของเราดีว่าเราโกรธเรางอนเราพูดน้อยลงในขณะที่เค้าก็พยายามพูดคุยกับเรา แต่เค้าไม่ค่อยโทรหาเราเหมือนก่อนยิ่งทำให้เราน้อยใจเข้าไปอีกแต่ในระหว่างที่น้อยใจเราไม่เคยปริปากพูดออกไปเลยแต่เค้ารับรู้ได้ว่าเราอารมณ์ไม่ดีต้องโกรธเค้าแน่นอน สุดท้ายเราทนไม่ไหวเราเหวี่ยงใส่เค้า พอเข้าใจไหมค่ะคือบอกความร็สึกตัวเองไปทุกอย่างโดยที่เข้าเองก็ไม่รู้มาก่อนเลยแต่พอจะเดาได้จากเรื่องที่เค้าไม่ค่อยมีเวลาให้เค้าโทรมาคุยด้วยก็เถียงกันไปเค้าก็พยายามอธิบายว่าที่ไม่ว่างเพราะว่างานยุ่งจริงๆไม่รู้เลยว่าการกระทำแบบนี้เหมือนไม่ค่อยแคร์กัน สุดท้ายก็วางไปแบบต่างคนต่างไม่จบ ไม่จบเพราะว่าเราไม่ยอมลงให้เค้ายังโกรธยังงอนในขณะที่เค้าเองก็พยายามอธิบายทุกอย่างแล้ว แต่ทั้งหมดทั้งมวลที่เป็นแบบนี้เพราะว่าเราคิดถึง น้อยใจ เสียใจ อยู่ไกล มองไม่เห็น ระแวงทุกอย่าง วันต่อมาเค้าก็ไปเสริชกูเกิล how to text to girl เค้าก็ส่งมาให้เราดู เค้าขอโทษที่ทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่แคร์เราก็ดีใจที่เค้ายังใส่ใจความรู้สึกเรา แต่หลังจากนั้นเค้าก็กลับไปงานยุ่งอีกเหมือนเดิมพยายามคุยกับเราเท่าที่เค้าจะทำได้
    
              แต่ความงี่เง่าของเรายังไม่จบเรามองว่านี่คือปัญหาเราไม่พอใจกับสิ่งที่เป็นอยู่เรารู้สึกว่าเค้าให้เวลาน้อยไปเราเสียดสีเค้าด้วยประโยคที่ว่า having time and making time so much different ทั้งๆที่เราบอกตัวเองเสมอว่าถ้าเค้ามีเวลาว่างเพียงน้อยนิดก็ให้เค้าได้พักผ่อนเถอะ แต่นี่คือการโกหกตัวเองเราทำให้ไม่ได้เราอยากได้เวลาของเค้า สุดท้ายก็มาลูปเดิม งอน ไม่พูด เค้าพยายามที่จะพูดกับเราทุกวันเราก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้างสุดท้ายเค้าไม่ไหว เค้าก็ถามเราว่า 'ถ้าไม่มีความสุขแล้วทำไมคุณยังอยู่ตรงนี้'  เราบอกเค้าว่า 'ที่ยังอยู่ตรงนี้เพราะว่ายังหวังว่าเราจะเข้าใจกันในสักวัน' เราหลุดปากบอกไปตามอารมณ์ ว่าโอเคเลิกกัน แต่ไม่ทันแล้วค่ะ เค้าไปจริงและยืนยันท่าเดียวว่าจะไม่กลับมาอีก เค้าบอกว่าเค้าคิดแล้วว่าเราไปกันไม่ได้ ถึงกลับมาเราก็จะเป็นเหมือนเดิม เราขอร้องเค้าและถามคำถามเดิมเป็นสิบๆรอบว่าเค้าจะกลับมาไหม เค้ายืนยันชัดเจนว่าไม่ และนี่คือการขอร้องและขอโทษครั้งแรกของเรา

               แต่เราจะไม่ยอมให้จบแบบนี้เราอยากให้โอกาสตัวเองอยากให้เค้าเห็นว่าที่ผ่านมาเรางี่เง่าเราขอโทษเราสามารถปรับกันได้เราอยากได้โอกาสจากเค้า เราอยากให้เค้ารู้ว่าเราอยากอยู่ข้างเค้าอยากดูแลเค้าเหมือนเดิมเราพร้อมที่จะเปลี่ยนตัวเองเราพร้อมแล้วที่จะโตขึ้น เราควรทำยังไงดีคะ? เราควรง้อเค้ายังไงดีเราเสียใจที่ตอนเรามีโอกาสได้อยู่จุดนั้นแต่เราไม่ได้ทำให้มันดีพอ