คบมา1ปี7เดือน ยอมรับว่าผมเป็นคนขี้ระแวง ขี้หึงพอตัวครับ เพราะมีปมที่เขาเคยนอกใจ หลังๆมานี้เขาเริ่มให้ความสำคัญกับผมน้อยลง โดยให้เหตุผลว่าเขาทำงานเขายุ่ง แต่กับเพื่อนเขาดูให้ความสำคัญมากจนเริ่มรู้สึกน้อยใจครับทุกครั้งที่เราคุยกันเขาจะหงุดหงิดหน้าไม่สบอารมณ์แต่เพื่อนเขาดูร่าเริงมากครับ เราทะเลาะกันบ่อยมากผมกลายเป็นคนงี่เง่าตลอดเลยครับ แค่ผมงอนนิดหน่อยเกือบเลิกกันตั้งหลายสิบครั้ง แต่ทุกครั้งที่เราจะทะเลาะกันเขาไม่ได้พูดนะครับว่าเลิกกันเถอะ แต่การกระทำคำพูดอื่นมันฟ้องว่าเขาอยากไป เขาพูดแค่เบื่อ เลิกงี่เง่าสักที เลิกทำตัวเป็นเด็ก ไร้สาระวะต่างคนต่างอยู่ไหม อยากอยู่คนเดียววะ เหนื่อยพอละไหม ผมเจอคำพวกนี้บ่อยมากครับ จนต้องมานั่งแอบร้องไห้คนเดียว ผมควรเลิกงี่เง่าไม่เซ้าซี้เขาดีไหมครับ หรือเลิกให้เขาได้อิสระสักที