คือเรื่องมันมีอยู่ว่า เราก็เป็นวัยรุ่นแบบปกติ ชอบเที่ยว เข้าผับ กินเหล้า เมายา ต่างๆสารพัด แต่เรื่องการเรียนเราไม่ทังน่ะ. ( เกรด 3+ ตลอดจ้าา). จนวันนึง พลาด พลาดมากๆ ท้อง เเล้วเราบอกแฟนเรา แฟนเรามันไม่รับผิดชอบ ตอนนั้นเราเครียดมาก ไม่รู้จะทำไง ปรึกษาเพื่อนที่สนิทที่สุด เราก็คุยกันหาทางออก ตอนนั้นที่เราคิดอย่างเดียวคือยังไงก็ต้องเลี้ยง ยังไงก็ต้องคลอดออกมา เราตัดสินใจจะบอกพ่อ จำได้ว่าวันนั้นพ่อไปทำงาน. พอพักเที่ยงเราโทไปหาพ่อ. เราก็พูดทักแกก่อน
เรา : พ่อทำไรอยู่พักยัง กินข้าวยัง ?
พ่อ : อ่อพักแล้ว. หนูมีไรรึป่าว ? (ปกติเราไม่เคยโทหาท่าน)
เรา : พ่อรักหนูไหม (น้ำตาไหล)
พ่อ :. รักสิ รักมากด้วย เป็นไรรึป่าว ?
เรา : พ่อหนูท้องอ่ะ. หนูขอโทด
พ่อ : .......... เงียบบบบบบบบบพักนึง ท้องกับใคร ? แล้วจะทำยังไง ? เสียงเหมือนพ่อจะร้องให้
เรา : มันไม่รับผิดชอบอ่ะพ่อ มันทิ้งหนูไปแล้ว
พ่อ : ไม่เป็นไรน่ะ เดี๋ยวพ่อขอคุยกับแม่กับย่าก่อน
เรา ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีขึ้นเเล้วที่พ่อเข้าใจ คิดในใจยังไงเราก็มีพ่ออยู่
พอวันเวลาผ่านมาเรื่อยๆ รร.เปิดเทอม โดยเราก็ไป รร. ตามปกติน่ะ ท้องแรก มันไม่ค่อยออกเท่าไหร่ โดยมีเพื่อนสนิท2คนที่เรารักมากที่สุดรู้ คนอื่นเราไม่กล้าบอกเรย จนกระทั่งวันนึง เรากะเพื่อนสนิททะเลาะกัน(เรื่องไร้สาระ) เพื่อนเราเป็นคนปากจัดค่ะ ด่าก็คือด่าต่อหน้า เเต่เราเป็นคนไม่ค่อยตอบโต้น่ะ มีอะไรจะเก็บไว้ในใจ จำได้เลยค่ะวันนั้นเรียนอยู่ เราก็เเยกกันนั่งต่างคนต่างอยู่มาตลอด อาจารย์ยังไม่เข้าสอน เราก็คุยกับเพื่อนคนอื่นปกติ เเต่เราพูดเสียงดัง เพื่อนเราที่เราทะเลาะกันมันน่าจะได้ยินแล้วก็คิดว่าเราเเขวะ มันตะโกนด่าเรยค่ะ "แหม สมเพชเนาะ ท้องไม่มีพ่อแล้วเพื่อนจะไม่คบอีก". เราเจ็บมากค่ะเจ็บจี๊ดถึงใจเพื่อนที่เราเคยรักมากๆ มาทำแบบนี้ ตอนนั้นเพื่อนอยู่กันทั้งห้องเรยค่ะ ทุกคนเงียบ. แต่ทุกคนก็รู้อ่ะ ว่ามันด่าเรา ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอายน่ะ แต่เสียใจ คนที่เราใว้ใจทำกับเราได้ถึงขนาดนี้เรยหรอ ตอนนั้นเราก็พยายามปลงน่ะ ( ปกติเพื่อนเรา2คนนั้นเป็นพวกโมโหร้าย แบบ โมโหแล้วทำร้ายตัวเองไรงี้อ่ะ. เพื่อนในห้องก็เรยกลัว คิดว่าพวกมันเป็นบ้า เพราะเหตุนี้เราก็เลยไม่อยากสวนกลับเดี๋ยวมันจะโมโห ฆ่าเราขึ้นมาจะทำไง). พอกลับบ้านมา เรามาคุยกับพ่อเรื่องเด็กในท้อง พ่อบอกเอาใว้ไม่ได้ไหนจะเรื่องเรียนเรื่องย่าอีก ย่าเรารับไม่ได้ค่ะ เราก็คิดว่ามันคงไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด พ่อให้เวลาเรา 2 วันค่ะตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมากเครียดกับเพื่อนที่ รร. ต้องมาเครียดเรื่องนี้อีก เราคิดจะหนีออกจากบ้าน จะหนีไปที่อื่นรอให้คลอดแล้วค่อยกลับมา จะทิ้งทุกอย่าง เเต่ติดตรงที่ว่า ค่ารถไม่มี ไม่มีเงินเก็บ เราก็ยิ่งเครียดไปใหญ่ เราไม่ไป รร. 2 วัน นอนคิดทั้งวันทั้งคืน. ข้าวปลาไม่กิน (เพื่อนที่รร.ก็โทมาถามเป็นไรป่าววไมใม่มารร.). เราเลยต้องยอมจำนน. ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ ทำในสิ่งที่ไม่สามารถเรียกว่า มนุษย์ได้ เราเลวเกินกว่าจะเรียกว่าคน หลังจากที่ทำเราเสียใจมาก เครียด รู้สึกผิด แต่ทำอะไรไม่ได้เวลาผ่านมาก็นานมากเเล้ว เราคิดถึงก้อนเลือดตัวน้อยๆ ที่เราทำร้ายเค้าไป โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เรายังคงคิดถึงเขาตลอด
จากนั้นเราก็ตั้งใจเรียน เริ่มต้นใหม่ หลังจากนั้นเราก็ที่เราทะเลก็ไปอยู่กะอีกกลุ่มหนึ่ง เด็กเรียน พวกมันดีมาก มีกันอยู่3คน. มันก็พูดกับเราว่า. "ไม่เป็นไรน่ะ มาอยู่กับพวกเราก็ได้ เป็นคนดีเเบบนี้ยังจะมีคนไม่ชอบอีกเนาะ ". เราก็หัวเราะ กลบเกลือนแต่น้ำตาเราจะไหลอ่ะ. พอนานๆเราก็รู้สึกดีน่ะที่มีเพื่อนเด็กเรียน มันช่วยเหลือทุกอย่าง สอนการบ้าน ช่วยทำทุกอย่างแต่มันขัดกับเราไง. ก็เรยมีเพื่อนอีกกลุ่มนึง มันมีกันยุ7คนเยอะมากกกก มันก็มาคุยเเบบ "เห้ยย มาอยู่กับพวกกูก็ได้นิไม่ต้องไปสนใจอีบ้า2ตัวนั้นหรอก". เราก็ขำน่ะ แต่เราก็แบบเอออออ กูอยู่ทั้งหมดแหนะ แล้วจากนั้นเราก็มีความสุขมาจนถึงวันนี้. ทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกน่ะว่าเค้าอยู่กับเรา. เราเป็นคนมีเซ้นต์น่ะแบบบางทีก็เห็นบางทีก็ได้ยินเสียงอ่ะ. ตั้งแต่เด้กล่ะ ทุกวันนี้เราก็เห็นเวลาอยู่บ้านชอบเดินผ่าน ชอบมามอง เวลาเราไปไหนมาไหน เรารู้สึกตลอดว่าเค้าอยู่ เวลาส่องกระจก. เราก็เจอน่ะรูปถ่ายติดเป็นรูปเด็กก็มีเเต่เราลบไปล่ะ เพราะที่บ้านเชื่อเรื่องแบบว่าถ้าเก็บไว้จะไม่ดี มีครั้งหนึ่ง ที่เราขับรถไปกินข้าวคนเดียว พอกลับบ้านมีคนทักว่า. ไปไหนมากับน้องอ่ะ. (คือเรามีน้อง ผช. ). เราก็บอกว่า อะไรไปกินข้าวไปคนเดียว ทุกวันนี้เราตัวคนเดียวว. แล้วมันก็ถามเอ้าเด็กคนนั้นใครที่ซ้อนท้ายง่ะ ผช คิดว่าน้อง. หืมมมมม เราขนลุกเลยตอนนั้น เราก็เลยตอบไปว่า ลูกกูเองแล้วก็หัวเราะ. มันก้คงงงอ่ะ.ก่อนหน้าที่เราจะทำแท้งเราก็ไปหาหมอดูเค้าบอกว่าเด็กคนนี้เป็นผช. เราก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก เมื่อวานเลย. สดๆร้อนๆ เรานั่งฟังธรรมมะเเล้วพระเค้าบอกว่า เวลาคนที่ทำแท้งแล้วเด็กจะอาฆาตแค้นมากๆ ไม่มีสิ่งใดแก้กรรมนี้ได้ เราก็ปลงยังไงเราก็ยอมรับความจริง อะไรจะเกิดก็เกิด. เราก็ฟังไปเรื่อยมีท่อนนึง พระท่านว่า เมื่อเราทำไปแล้ว จิตสุดท้ายของเด็กก็ยังอยู่ติดตามตัวเราไปจนสิ้นอายุใข ทางที่ดี เราควรยอมรับในสิ่งที่เราทำ ถ้าพบเจออะไรแปลกๆก็ไม่ต้องตกใจ. เขานั้นล่ะ เวลาทำอะไรก็เรียกเขามา จะนอนก็เรียกมานอน ด้วยทำให้เหมือนว่าเค้ายังอยู่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วทำบุญอุทิศให้เขา. ทำทุกวันภาวนาให้เขาไปเกิดภพภูมิที่ดี. ". แล้วเราก็ซึ้งในพระธรรม พอคืนวันนั้นตอนเราจะนอน เราเรียกน่ะ เราพูดว่า หนูมานอนกับเเม่เร็วๆ. พอพูดจบเราก็นอน แต่เรานอนไม่หลับเพราะหายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรมาทับอก ปกติเราไม่เป็นน่ะ เราก็มโนคิดไปว่าใช่แน่ๆ. หืมมม. เราก็พูดขึ้นว่า แม่หนักน่ะเนี้ยยยนอนข้างๆก้ได้ เเล้วความรุ้สึกแน่นหน้าอกก้หายไป. เราก็หลับบไป. อยากจะฟากคนที่คิดจะทำแท้งน่ะ มันไม่ดีหรอก เสียสุขภาพ ทั้งกาย ทั้งใจ. ทำอะไรก็ไม่ขึ้นหรอก. เราเจอมากะตัวเเล้ว ไม่อยากให้ชีวิตที่บริสุทธิ์ต้องมาถูกทำลาย ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงกาลของพวกเราเลย ถ้าวันนั้นเรามีทางเลือกเราจะเลือกรักษาชีวิตเด็กน้อย คนนั้นไว้ สัตว์ทุกตัวคนทุกคนย่อมรักชีวิตของตนเอง. อ่านเรื่องของเราเเล้วคงเป็นอุทาหรณ์สอนใจให้ผู้หญิงหลายๆคน อย่าไปจมปลักกับความรักให้มาและไม่มีใครรักเราเท่าครอบครัวเราหรอก ..... กราบบบบบบ
ขอบคุณน่ะคนที่อ่านจนจบ ถ้าผิดพลาดยังไงขอโทษด้วย พิมพ์ไม่ถูกก็ขอโทษด้วย ปกติพิมพ์ตามความถนัด ใครจะมาโลกสวยด่าเราว่าเรา เลว เรายอมรับน่ะเเต่ถ้าเรามีทางเลือกเราคงทำให้ดีกว่านี้เเละคงไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตแบบมีความสุขค่ะ. ฝันดี
สำนึกได้ก็สายเกินไป..... :(
เรา : พ่อทำไรอยู่พักยัง กินข้าวยัง ?
พ่อ : อ่อพักแล้ว. หนูมีไรรึป่าว ? (ปกติเราไม่เคยโทหาท่าน)
เรา : พ่อรักหนูไหม (น้ำตาไหล)
พ่อ :. รักสิ รักมากด้วย เป็นไรรึป่าว ?
เรา : พ่อหนูท้องอ่ะ. หนูขอโทด
พ่อ : .......... เงียบบบบบบบบบพักนึง ท้องกับใคร ? แล้วจะทำยังไง ? เสียงเหมือนพ่อจะร้องให้
เรา : มันไม่รับผิดชอบอ่ะพ่อ มันทิ้งหนูไปแล้ว
พ่อ : ไม่เป็นไรน่ะ เดี๋ยวพ่อขอคุยกับแม่กับย่าก่อน
เรา ตอนนั้นเราเริ่มรู้สึกดีขึ้นเเล้วที่พ่อเข้าใจ คิดในใจยังไงเราก็มีพ่ออยู่
พอวันเวลาผ่านมาเรื่อยๆ รร.เปิดเทอม โดยเราก็ไป รร. ตามปกติน่ะ ท้องแรก มันไม่ค่อยออกเท่าไหร่ โดยมีเพื่อนสนิท2คนที่เรารักมากที่สุดรู้ คนอื่นเราไม่กล้าบอกเรย จนกระทั่งวันนึง เรากะเพื่อนสนิททะเลาะกัน(เรื่องไร้สาระ) เพื่อนเราเป็นคนปากจัดค่ะ ด่าก็คือด่าต่อหน้า เเต่เราเป็นคนไม่ค่อยตอบโต้น่ะ มีอะไรจะเก็บไว้ในใจ จำได้เลยค่ะวันนั้นเรียนอยู่ เราก็เเยกกันนั่งต่างคนต่างอยู่มาตลอด อาจารย์ยังไม่เข้าสอน เราก็คุยกับเพื่อนคนอื่นปกติ เเต่เราพูดเสียงดัง เพื่อนเราที่เราทะเลาะกันมันน่าจะได้ยินแล้วก็คิดว่าเราเเขวะ มันตะโกนด่าเรยค่ะ "แหม สมเพชเนาะ ท้องไม่มีพ่อแล้วเพื่อนจะไม่คบอีก". เราเจ็บมากค่ะเจ็บจี๊ดถึงใจเพื่อนที่เราเคยรักมากๆ มาทำแบบนี้ ตอนนั้นเพื่อนอยู่กันทั้งห้องเรยค่ะ ทุกคนเงียบ. แต่ทุกคนก็รู้อ่ะ ว่ามันด่าเรา ตอนนั้นไม่ได้รู้สึกอายน่ะ แต่เสียใจ คนที่เราใว้ใจทำกับเราได้ถึงขนาดนี้เรยหรอ ตอนนั้นเราก็พยายามปลงน่ะ ( ปกติเพื่อนเรา2คนนั้นเป็นพวกโมโหร้าย แบบ โมโหแล้วทำร้ายตัวเองไรงี้อ่ะ. เพื่อนในห้องก็เรยกลัว คิดว่าพวกมันเป็นบ้า เพราะเหตุนี้เราก็เลยไม่อยากสวนกลับเดี๋ยวมันจะโมโห ฆ่าเราขึ้นมาจะทำไง). พอกลับบ้านมา เรามาคุยกับพ่อเรื่องเด็กในท้อง พ่อบอกเอาใว้ไม่ได้ไหนจะเรื่องเรียนเรื่องย่าอีก ย่าเรารับไม่ได้ค่ะ เราก็คิดว่ามันคงไม่ใช่ทางออกที่ดีที่สุด พ่อให้เวลาเรา 2 วันค่ะตอนนั้นยอมรับว่าเครียดมากเครียดกับเพื่อนที่ รร. ต้องมาเครียดเรื่องนี้อีก เราคิดจะหนีออกจากบ้าน จะหนีไปที่อื่นรอให้คลอดแล้วค่อยกลับมา จะทิ้งทุกอย่าง เเต่ติดตรงที่ว่า ค่ารถไม่มี ไม่มีเงินเก็บ เราก็ยิ่งเครียดไปใหญ่ เราไม่ไป รร. 2 วัน นอนคิดทั้งวันทั้งคืน. ข้าวปลาไม่กิน (เพื่อนที่รร.ก็โทมาถามเป็นไรป่าววไมใม่มารร.). เราเลยต้องยอมจำนน. ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ ทำในสิ่งที่ไม่สามารถเรียกว่า มนุษย์ได้ เราเลวเกินกว่าจะเรียกว่าคน หลังจากที่ทำเราเสียใจมาก เครียด รู้สึกผิด แต่ทำอะไรไม่ได้เวลาผ่านมาก็นานมากเเล้ว เราคิดถึงก้อนเลือดตัวน้อยๆ ที่เราทำร้ายเค้าไป โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ เรายังคงคิดถึงเขาตลอด
จากนั้นเราก็ตั้งใจเรียน เริ่มต้นใหม่ หลังจากนั้นเราก็ที่เราทะเลก็ไปอยู่กะอีกกลุ่มหนึ่ง เด็กเรียน พวกมันดีมาก มีกันอยู่3คน. มันก็พูดกับเราว่า. "ไม่เป็นไรน่ะ มาอยู่กับพวกเราก็ได้ เป็นคนดีเเบบนี้ยังจะมีคนไม่ชอบอีกเนาะ ". เราก็หัวเราะ กลบเกลือนแต่น้ำตาเราจะไหลอ่ะ. พอนานๆเราก็รู้สึกดีน่ะที่มีเพื่อนเด็กเรียน มันช่วยเหลือทุกอย่าง สอนการบ้าน ช่วยทำทุกอย่างแต่มันขัดกับเราไง. ก็เรยมีเพื่อนอีกกลุ่มนึง มันมีกันยุ7คนเยอะมากกกก มันก็มาคุยเเบบ "เห้ยย มาอยู่กับพวกกูก็ได้นิไม่ต้องไปสนใจอีบ้า2ตัวนั้นหรอก". เราก็ขำน่ะ แต่เราก็แบบเอออออ กูอยู่ทั้งหมดแหนะ แล้วจากนั้นเราก็มีความสุขมาจนถึงวันนี้. ทุกวันนี้เราก็ยังรู้สึกน่ะว่าเค้าอยู่กับเรา. เราเป็นคนมีเซ้นต์น่ะแบบบางทีก็เห็นบางทีก็ได้ยินเสียงอ่ะ. ตั้งแต่เด้กล่ะ ทุกวันนี้เราก็เห็นเวลาอยู่บ้านชอบเดินผ่าน ชอบมามอง เวลาเราไปไหนมาไหน เรารู้สึกตลอดว่าเค้าอยู่ เวลาส่องกระจก. เราก็เจอน่ะรูปถ่ายติดเป็นรูปเด็กก็มีเเต่เราลบไปล่ะ เพราะที่บ้านเชื่อเรื่องแบบว่าถ้าเก็บไว้จะไม่ดี มีครั้งหนึ่ง ที่เราขับรถไปกินข้าวคนเดียว พอกลับบ้านมีคนทักว่า. ไปไหนมากับน้องอ่ะ. (คือเรามีน้อง ผช. ). เราก็บอกว่า อะไรไปกินข้าวไปคนเดียว ทุกวันนี้เราตัวคนเดียวว. แล้วมันก็ถามเอ้าเด็กคนนั้นใครที่ซ้อนท้ายง่ะ ผช คิดว่าน้อง. หืมมมมม เราขนลุกเลยตอนนั้น เราก็เลยตอบไปว่า ลูกกูเองแล้วก็หัวเราะ. มันก้คงงงอ่ะ.ก่อนหน้าที่เราจะทำแท้งเราก็ไปหาหมอดูเค้าบอกว่าเด็กคนนี้เป็นผช. เราก็ไม่ค่อยเชื่อหรอก เมื่อวานเลย. สดๆร้อนๆ เรานั่งฟังธรรมมะเเล้วพระเค้าบอกว่า เวลาคนที่ทำแท้งแล้วเด็กจะอาฆาตแค้นมากๆ ไม่มีสิ่งใดแก้กรรมนี้ได้ เราก็ปลงยังไงเราก็ยอมรับความจริง อะไรจะเกิดก็เกิด. เราก็ฟังไปเรื่อยมีท่อนนึง พระท่านว่า เมื่อเราทำไปแล้ว จิตสุดท้ายของเด็กก็ยังอยู่ติดตามตัวเราไปจนสิ้นอายุใข ทางที่ดี เราควรยอมรับในสิ่งที่เราทำ ถ้าพบเจออะไรแปลกๆก็ไม่ต้องตกใจ. เขานั้นล่ะ เวลาทำอะไรก็เรียกเขามา จะนอนก็เรียกมานอน ด้วยทำให้เหมือนว่าเค้ายังอยู่ยังมีชีวิตอยู่ แล้วทำบุญอุทิศให้เขา. ทำทุกวันภาวนาให้เขาไปเกิดภพภูมิที่ดี. ". แล้วเราก็ซึ้งในพระธรรม พอคืนวันนั้นตอนเราจะนอน เราเรียกน่ะ เราพูดว่า หนูมานอนกับเเม่เร็วๆ. พอพูดจบเราก็นอน แต่เรานอนไม่หลับเพราะหายใจไม่ออก เหมือนมีอะไรมาทับอก ปกติเราไม่เป็นน่ะ เราก็มโนคิดไปว่าใช่แน่ๆ. หืมมม. เราก็พูดขึ้นว่า แม่หนักน่ะเนี้ยยยนอนข้างๆก้ได้ เเล้วความรุ้สึกแน่นหน้าอกก้หายไป. เราก็หลับบไป. อยากจะฟากคนที่คิดจะทำแท้งน่ะ มันไม่ดีหรอก เสียสุขภาพ ทั้งกาย ทั้งใจ. ทำอะไรก็ไม่ขึ้นหรอก. เราเจอมากะตัวเเล้ว ไม่อยากให้ชีวิตที่บริสุทธิ์ต้องมาถูกทำลาย ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงกาลของพวกเราเลย ถ้าวันนั้นเรามีทางเลือกเราจะเลือกรักษาชีวิตเด็กน้อย คนนั้นไว้ สัตว์ทุกตัวคนทุกคนย่อมรักชีวิตของตนเอง. อ่านเรื่องของเราเเล้วคงเป็นอุทาหรณ์สอนใจให้ผู้หญิงหลายๆคน อย่าไปจมปลักกับความรักให้มาและไม่มีใครรักเราเท่าครอบครัวเราหรอก ..... กราบบบบบบ
ขอบคุณน่ะคนที่อ่านจนจบ ถ้าผิดพลาดยังไงขอโทษด้วย พิมพ์ไม่ถูกก็ขอโทษด้วย ปกติพิมพ์ตามความถนัด ใครจะมาโลกสวยด่าเราว่าเรา เลว เรายอมรับน่ะเเต่ถ้าเรามีทางเลือกเราคงทำให้ดีกว่านี้เเละคงไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ ขอให้ทุกคนใช้ชีวิตแบบมีความสุขค่ะ. ฝันดี