สวัสดีค่ะ วันนี้เรามีเรื่องช็อคซีนีม่ามาเล่าให้ฟัง ..​

ตอนนี้เราอยู่ต่างประเทศค่ะ เพราะพบรักกับชาวต่างชาติ (ประเทศฝั่งสแกนดิเนเวี่ยนค่ะ) คบกันปีนี้เข้าปีที่ 4 และกำลังจะแต่งงานปลายปีนี้ค่ะ เพราะเป็นเวลาที่รอมานานหลายปีมาก เพราะประเทศนี้เข้มงวดในการที่คนต่างชาติจะย้ายเข้ามาอยู่ในประเทศเค้ามาก

ก่อนหน้าที่จะมานี่ประมาณเดือนกว่าๆ เรากับแฟนทะเลาะกันหนักมาก แต่อย่างที่บอกค่ะ เซ้นท์ผู้หญิงมักจะแรงเสมอ ..​ เรามีความรู้สึกอะไรไม่รู้แปลกๆ อยู่แล้ว ทุกครั้งที่จับได้อะไรหลายๆ อย่างก็มาจากความรู้สึกบอก เหมือนนักสืบที่แบบ เอานั่นเอานี่มาปะติดปะต่อจนเป็นเรื่องราว(ให้ทะเลาะกันเพราะหาความจริงจนเจอ) แต่สุดท้ายเราก็ปรับจูนกันได้ เรารักกับแฟนมาก คือมากจนผู้ชายและชะนีทั้งหลายอิจฉา คือเราคบกับแฟนแบบ Long distance. เค้าเป็นผู้ชายที่ดีและอยู่ด้วยแล้วมีความสุขมาก แต่อย่าให้ถึงเวลาต้องทะเลาะกัน เพราะตอนนั้นจะเป็นวินาทีอุกกาบาทลงค่ะ เพราะต่างคนต่างดื้อ ต้องเถียงเพื่อเอาชนะ ..

โอเค .. เกริ่นมาพอแล้วเนอะ ขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน

อย่างที่บอกค่ะ เพิ่งบินมานี่ได้ 2 อาทิตย์ อยู่ด้วยกันทุกวันมามีความสุขมาก แต่ก็มีบ้างที่เราง๊องแง๊งตามประสาชะนีน้อย ก็จะไม่ให้เราน้อยใจได้ไงคะ?

อย่างแรกเลย .. วันแรกที่มีอะไรกัน คือ วันอังคาร (ซึ่งมาถึงนี่ตั้งแต่วันอาทิตย์) แต่เราเชื่อว่าไม่ว่าใครที่คบกันแบบระยะทาง เจอหน้ากันวันแรกก็ซั่มกันแล้ว ถูกป่ะ? แต่นี่ไม่จ้าาาา ซั่มกันวันอังคารแล้วอ่ะ คือ เห่ยยย แฟนตูเปลี่ยนไปป่ะวะ แต่พอมีอะไรกัน อยู่ดีๆ เจ้าโลกเค้าก็อ่อนแบบเอาไม่ขึ้นแล้วไรงี้ คือ เรารู้เลยว่าเค้ากำลังมีอะไรคิดอยู่ในใจ เค้าก็พยายามจะทำให้เราเสร็จนะคะ แต่เราบอกว่าไม่เป็นไรนะ (ก็กอดแฟน แต่แบบเราก็คิดมากแล้วว่ามีอะไรป่าววะ? น้ำตาก็ไหลออกมาอัตโนมัติ แต่เค้าก็ไม่รู้นะ) จากนั้นก็หลับจ่ะ ...

อย่างที่สอง .. เค้าเป็นคนที่ไม่เคยหวงมือถือเลย เราจับเราเล่นเค้าก็ไม่ได้กังวลอะไร แต่วันนั้นแฟนหลับอยู่ แต่ก็ประมาณว่าหลับๆ ตื่นๆ (นางเป็นคนตื่นง่ายอยู่แล้ว) เราก็จับมือถือนางมาเล่น เราก็แค่เข้าไปดูรูป แต่แค่นั้นแหล่ะ มีพิรุทธ์นะ นางไม่ยอมนอน คอยชะเง้อมองว่าเราเล่นอะไร เช็คอะไร .. อย่างที่บอกค่ะ เคยค้นหาความจริงหลายๆ อย่างจนเจอจากเซ้นท์ของเราเอง เจออาการแฟนแบบนี้เราก็เลยคิดมาก คิดว่ามีอะไรปิดบังป่ะวะ ..

อยู่ที่นี่มา 13 วัน มีอะไรกับแฟนแค่ 2 ครั้ง.. ครั้งแรก วันที่เจ้าโลกหดขณะทำกิจกรรม และวันศุกร์ถัดมาค่ะ

..

วันแห่งความโชคไม่เข้าข้างก็มาถึง ..
กำลังนอนดูซีรี่ย์เกาหลีแบบมันส์ๆ เลย เค้าก็ทักมาแบบ

แฟน : เบบี๋ อยู่ไหน?  ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณ และอยากจะให้คุณมาหาผมเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวผมจะเรียกแท็กซี่ให้ เอารองเท้ามาให้ผมด้วยนะเพราะผมมีแค่รองเท้าที่ใส่ทำงานตอนนี้..
เรา : (เป็นอะไร มีเรื่องอะไร) อยู่บ้าน เป็นอะไรหรือเปล่า?

โทรหาก็ตัดสาย เราก็ถามตลอดว่ามีอะไรเกิดขึ้น แย่ขนาดนั้นเลยเหรอ มีอะไรหรือเปล่า ทำไมไม่รับสาย ทำไมไม่ตอบ?

เราก็เริ่มอาบน้ำแต่งตัว ตอนนั้นก็ประมาณ บ่าย 2 กว่าๆ แฟนก็ส่งข้อความมาประมาณว่า ผมขอโทษ ผมรู้ว่าเธอต้องเกลียดฉัน ผมขอโทษจริงๆ

พอเราขึ้นแท็กซี่ ก็ส่งข้อความให้เราไปหาที่ รพ. คือ เราก็งงนะ เป็นห่วงก็ห่วง เราก็กลัวทำไฟเบิร์นหน้าตัวเองเหรอ? มีดตัดมือขาดเหรอ? ขาขาดเหรอ? คือคิดไปเยอะ โน่น นี่ นั่น..

จนนางส่งข้อความมาบอกว่า "ผมรู้สึกว่าผมไม่สบาย มีเลือดออกมาปนด้วยเวลาผมเข้าห้องน้ำ ฉันก็เลยไปตรวจเมื่อวันอังคารที่แล้ว .. ผมคิดว่าผมเป็นมะเร็ง แต่ผลที่ออกมามันไม่ใช่มะเร็ง .. ถ้าคุณรู้คุณก็คงจะช็อค แต่ผมรักคุณนะ และผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไรกับผม​ ผมขอโทษ"

พอบอกแค่นั้น เราก็มือสั่น น้ำตาก็ไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว แล้วก็ส่งข้อความกลับไปถามว่า "คุณติดเชื้อ HIV เหรอ..?"

แฟนไม่ได้ตอบใช่หรืออะไร แต่บอกแค่ว่า

"ผมอยากให้คุณมาตรวจ ให้ได้ผลเร็วที่สุด, ผมไม่เคยคิดว่าจะเกิดแบบนี้กับผม ผมแค่อยากจะตรวจเพื่อให้แน่ใจว่าคุณไม่เป็นอะไร"  

ณ จุดนั้น สั่นไปทั้งตัว ร้องไห้บนแท็กซี่ แบบ เรื่องแบบนี้ที่เราคิดว่าไกลตัวเรา ไม่คิดว่าจะเกิดกับเราหรือคนใกล้ตัวเรา แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ แม้แต่กับผู้ชายที่คิดว่าดีที่สุดสำหรับเรา .. มันกำลังพรากชีวิตทั้งชีวิตของเราไป

อีกแค่เดือนกว่าๆ ก็จะแต่งงานกันแล้ว แต่ทำไมถึงมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย ทำไมต้องเกิดขึ้นกับเราด้วย เราสับสนว่าเราจะเอายังไงดี จะเลิกกับเขาแล้วกลับบ้าน หรือจะยังแต่งงานกับเขาดี

พอถึง รพ. แฟนก็มายืนรอเพื่อจะจ่ายเงินค่าแท็กซี่ให้ แต่ ณ จุดนั้น เรามองหน้าแฟนด้วยอาการแบบ คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?
เราก็พยายามถามเขาว่า

... คุณนอกใจฉันเหรอ?
คำตอบที่ได้ คือ "พยักหน้ารับ"
นี่เหรอสิ่งที่คนรักกันเขาทำกัน?

เขาพยายามไม่พูดอะไรมาก ไม่แม้กระทั้งจะถูกตัวเรา ตาเขาเองก็แดงเพราะคงอาการร้องไห้อย่างหนักเพราะช็อค และไม่อยากตอบอะไรเพื่อให้เรารู้สึกไม่ดีและวีนตรงนั้น
เขาพาเราเข้าไปโซนของผู้ป่วย HIV เราก็ถามแค่ว่าทำแบบนี้ได้ยังไง?  คุณไม่ได้ป้องกันเหรอ? กี่ครั้งที่คุณนอกใจฉัน?
เขาก็ตอบแค่ว่า ผมขอโทษ ผมมีอะไรกับคนอื่นแค่ 2 ครั้ง แต่ทุกครั้งก็ใช้ถุงยางตลอด ผมก็ไม่อยากให้เรื่องมันเกิดแบบนี้ ผมขอโทษ

คือเราก็ร้องไห้อย่างบ้าคลั่งแบบ เราไม่อยากมองหน้าผู้ชายคนนี้ เราจะติดเชื้อไหม? เราจะโอเคไหม? ยอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกเห็นแก่ตัวมาก เพราะไม่อยากมีเชื้อนี้ ..
ยิ่งเราร้องไห้หนัก เขาก็ยิ่งเข้ามากอดและปลอบและขอโทษ ณ ตอนนั้นเรายอมรับได้ที่เขาติดเชื้อ แต่สิ่งที่เรารับไม่ได้คือ นอกใจเรา ในช่วงระยะเวลา 3 เดือนที่ผ่านมา

จนนางพยาบาลเข้ามาพูดคุย ปลอบใจ ขอเอาเลือดไปตรวจ เราก็ร้องไห้จนจะเป็นสายเลือด เราแทบไม่อยากมองหน้าแฟน เรารู้สึกขยะแขยงเขาที่เขานอกใจเรา จนผลเลือดออกมาคือ เราไม่ได้ติดเชื้อ แต่นี่ก็เป็นแบบ Fast test เค้าอยากให้แน่ใจอีกที คือจะต้องกลับไปตรวจอีกทีวันอังคารหน้า เรากลัวค่ะ..

ช็อคซินีม่า อย่างที่ 2 คือ
แฟนไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิง .. แต่มีอะไรกับผู้ชาย และกับกระเทยไทยที่อยู่ที่นี่อีกคนนึง คือ กูช็อคตับเกือบแตกสิ ทำไมไม่เอาผู้หญิง ทำไมต้องเอาผู้ชายกับกระเทยวะ?  คำตอบที่ได้คือ เค้ารู้สึกไม่ดีที่จะมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นนอกจากคุณ.. สึส แล้วไม่คิดมั่งเหรอว่ากูช็อคกว่าคือดัน-เพศเดียวกัน?

แต่เราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก คือ ต่างคนต่างร้องไห้ แต่กูร้องไห้หนักมากค่ะ

พอเงียบสักพัก สติสัมปชัญญะเรากก็กลับมา และคำพูดของคนๆ หนึ่งวิ่งเข้ามาในหัว .. ผู้ชายคนนี้เคยพูดไว้ว่า ..
"ถ้าสมมุติผมเป็นคุณหรือเขา ที่นอกใจ ผมจะเข้าใจนะ เพราะผมคิดว่าเหตุผลก็มาจากระยะทาง"

แต่พ้อยท์กูคือ .. ทำไมไม่บอกกูตั้งแต่ก่อนกูมาล่ะ กูจะได้ไม่ตกลงแต่งงานและไม่มาที่นี่ .. แต่ก็นะ พยายามทบทวนประโยคนั้นแล้วเราก็เข้าใจ แต่กูก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเอาเพศเดียวกันและกระเทย ไอ่เชี่ย ! แต่เราเองก็เคยชั่ว(แต่มันก็แรกๆ ป่ะวะ? ทำไมเพิ่งจะมาชั่วกับกูก่อนแต่งงานไม่นาน)

แต่เรื่องที่ติดเชื้อ HIV สำหรับเขา เราคิดว่ามันก็หนักพอสำหรับเขามาก เรารักเขามาก เราสองคนรักกันมาก เราเชื่อว่าถ้าเราจะแต่งงานเราจะมีครอบครัวที่อบอุ่น มีสามีที่น่ารัก มีลูกที่น่ากอด แต่ตอนนี้มันเหมือนฝันสลายจริงๆ นะ ความรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ยังจะสามารถทำหน้าที่สามีที่ดีได้ต่อไป ต่อให้ติดเชื้อก็ตาม แต่การมีลูกล่ะ? เรายังจะมีกันได้หรือเปล่า?  แต่หมอก็พยายามบอกว่า ผู้ติดเชื้อเดี๋ยวนี้ไม่เหมือนเมื่อสมัย 10 กว่าปีก่อน ตอนนี้การรักษาทางการแพทย์เรื่อง HIV ดีขึ้นมาก แค่ผู้ติดเชื้อรับประทานยาตลอด ดูแลรักษาตัวเองตลอด เราเองก็ยังมีสิทธิที่จะมีลูกได้เหมือนเดิม  คือถ้าคิดถึงความดี และทุกๆ อย่างที่ทำมาด้วยกัน เขาคือคนที่รับทุกอย่างเกี่ยวกับเราได้ รับอารมณ์เราได้ รับเราได้ทุกอย่าง สิ่งที่เราเคยทำพลาดเค้าก็เคยให้อภัยเรา และตอนนี้คือเวลาที่แย่ที่สุดสำหรับเขา คนที่เขาต้องการมากที่สุดไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่คนในครอบครัวของเขา แต่คือ "เรา"  


กลับมาถึงบ้าน เขาก็หลับเพราะเพิ่งได้รับยาจากทาง รพ. ส่วนเราก็นอนและคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย และยังร้องไห้กับสิ่งที่เขาทำกับเราอยู่ แต่เราก็บอกเขาว่าเราจะยังอยู่ตรงนี้ ยังจะแต่งงานกับเขา เราจะให้อภัยเขาเพียงแค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย และหวังว่าจะไม่มีเรื่องนอกใจหลังจากที่แต่งงานกันไปแล้ว ... และเราก็เชื่อว่ามันคงไม่มี สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบและระยะทางที่ทำให้เขาตัดสินใจเช่นนั้น ..​ (แต่ทำไมต้องเป็นผู้ชายกับกระเทยวะ? คือกูก็ยังไม่เข้าใจ ยังร้องไห้เพราะคิดว่าเขาเอาพวกนั้นมาซั่มที่บ้าน ร้องไห้หนักมาก และยังหนักอยู่)

เมื่อกี้ตื่นไปอาบน้ำและทำอาหารทานด้วยกัน เขาก็บอกว่าจำได้ไหมว่าวันที่เรามีอะไรกันแล้วอยู่แล้วเจ้าโลกหด?  เพราะในหัวผมมีแต่เรื่องนี้และก็กลัว และวันนั้นคือวันอังคารที่ผมไปตรวจร่างกาย และนี่ก็คือเหตุผลที่ผมไม่อยากจะมีอะไรกับคุณเพราะถ้าผมมีอะไรที่ไม่ดี ผมไม่อยากจะให้คุณติดไปด้วย ผมไม่ห่วงเลยถ้าคุณจะทิ้งผมไป และสุดท้ายผมต้องอยู่คนเดียว ผมขอแค่ให้คุณโอเค ขอแค่ให้คุณไม่ติดโรคจากผม ผมขอโทษจริงๆ และขอโทษสำหรับทุกอย่าง แค่นี้ผมก็ขอบคุณมากที่คุณยังคุย ยังยิ้มให้ผมอยู่ ผมคิดมาก จนถึงขั้นคิดว่าคุณอยากจะบินกลับไทยวันนี้พรุ่งนี้เลย ถ้าคุณตัดสินใจแบบนั้นผมก็ยอมนะและจะไม่รั้งคุณไว้เลย ขอบคุณที่ยังอยู่ให้กำลังใจผม..

คือ แค่ฟังเราก็น้ำตาคลอเบ้ามาก .. พยายามใช้สติคิดว่า สิ่งที่เขานอกใจนี่ก็ครั้งแรก บวก ลบกับหลายๆ อย่างที่เขาทำให้เรามาตลอด เราก็ตอบแทนเขาไม่ได้แล้ว.. เรายอมให้อภัยเขา และบอกเขาว่าถ้าวันหนึ่งเราฉุกคิดเรื่องที่คุณนอกใจจนพาลทะเลาะกัน คุณห้ามโกรธฉันนะ เพราะว่าคุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนคิดมากและชอบพูดเรื่องเก่าๆ มากแค่ไหน .. ฉํนให้อภัยคุณแค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย อย่าทำให้ฉํนเสียใจอีกนะเข้าใจไหม? ..


เพื่อนๆ คิดว่าเราคิดถูกไหมที่จะยังยืนกรานจะแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ เพราะเรารักเขามาก และเรารู้ว่าเขาก็รักเรามากเหมือนกัน อยากจะอยู่คอยให้กำลังใจเขาข้างๆ อาจจะยังมีความรู้สึกแย่บ้าง .. แต่ตอนนี้คนที่รู้สึกแย่กว่าคือเขา .. เขาไม่ได้เป็นฝรั่งรวยอะไร แต่เป็นคนที่เราอยู่ด้วยแล้วเรามีความสุขที่สุดเท่าที่เคยมีมา คนที่เคยช่วยชีวิตเราในวันที่เกือบโดนน้ำทะเลพัดตาย เขาก็ช่วยเราจนรอด ..