(23/12/2561)ครบรอบ1ปี เล่าเลยนะครับ(ผมเป็นเกย์ครับ)
ผมมีเชื้อHIVคับแค่ชื่อก็น่ากลัวแล้วผมเป็นเด็กต่างจังหวัดหน้าตาดีระดับหนึ่งคับยังเรียนมหาลัยอยู่เลยไม่น่าเชื่อว่าจะมีเชื่อตัวนี้คงจะเป็นกรรมเก่าแหละ5555ปกติผมไปบริจาคเลือดทุกๆ2เดือนแต่เดือนที่ผ่านมาผมช็อคมากมีหมอโทรมาให้ผมไปตรวจเลือดยืนยันเพราะหมอตรวจพบว่าผมมีเชื้อ HIV ผมก็ไปตามที่หมดนัดครับผลปรากฏว่าผมมีเชื้อจริงๆครับเวลาในห้องนั้นผมพูดไม่ออกน้ำตาซึมนิดๆแล้วหมดก็นัดตรวจอย่างละเอียดอีกรอบครับ จากนั้นผมก็กลับไปหอ อ้อผมมีพี่สาวครับผมพักกับพี่สาวที่หอผมก็ไม่ลังเลที่จะบอกพี่สาวพูดไปร้องไห้ไปพี่ก็ร้องไห้ด้วยผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้พี่ฟังพี่ก็บอกว่าไม่เป็นไรนะสู้ๆแต่ผมจะขอย้ายหอเพื่อไปอยู่คนเดียวเพราะกลัวพี่รังเกียจแต่พี่สาวผมไม่ยอมเพราะกลัวว่าผมจะคิดสั้น เเละพี่ก็พูดอีกว่า "น้องกูนะกูไม่ได้รังเกียจเลยที่มีเชื้อนี่อยู่" แล้วพี่ก็กอดผมอีกครั้งทำให้ผมร้องไห้ใหญ่เลยครับ แล้วพี่ก็ถามขึ้นอีกว่าไปติดเชื้อมาได้ยังไงผมก็บอกไปว่าสงสัยแฟนเก่าที่คบกันได้เดือนกว่าๆมีอะไรกันโดยไม่ป้องกันจากนั้นเขาก็หายไป พี่ก็พูดขึ้นอีกว่า "ไม่เป็นไรนะมีพี่อยู่ไม่ต้องคิดมากพลาดแล้วพลาดไปอีกอย่างไม่ต้องไปแพร่เชื้อให้กับใครอีก" ผมก็ร้องไห้อีกครั้ง พี่ก็บอกว่าพน.จะไปส่งตรวจร่างกายที่รพ. ผมรู้สึกดีอย่างมากที่มีพี่สาวคนนี้อยู่ แล้วเวลาก็ผ่านไปไวมากครับ ผ่านมา1ปี ร่างกายปกติทุกอย่างเพิ่มเติม น้ำหนักขึ้น4กิโลตาก63 เป็น67 และแล้วเรื่องความรักก็เกิดขึ้นเนื่องจากผมมีเชื้อHIVอยู่ผมเลยปิดกั้นตัวเองไม่อยากคบกับใครจนกระทั้งวันหนึ่งมีรุ่นน้องที่ผมแอบชอบ ชอบมากเขาไดเร็คIG มาหาผม ผมก็ตอบตามมารยาทคุยกันไปคุยกันมาน้องเขาก็ขอเฟสผมครับผมก็ให้คุยกันได้เดือนกว่าน้องเขาบอกชอบผมผมก็บอกไปว่าชอบน้องเหมือนกัน เหมือนในละครเป๊ะแต่นี้เรื่องจริงคับ ไปไหนไปด้วยกันตลอดแต่ผมมีข้ออ้างว่าไม่กลับดึก(เพราะผมต้องกินยาให้ตรงเวลาทุกวัน) ไปเที่ยว ไปกินข้าวไปดูหนัง ไปไหนผมก็ผกยาไว้กับตัวตลอด ผ่านมา1ปีผมก็ไม่เคยที่จะบอกเรื่องที่ผมติดเชื้อHIV เพราะกลัวเขารับไม่ได้ ผมไม่เคยมีอะไรกับน้องเขาเลยแม้แต้ครั้งเดียวแต่น้องเขาขอผมก็ไม่ยอมเพราะรักมาก วันนั้นลอยกระทงผมก็ไปลอยกับเขาเมื่อถึงเวลากินยาผมก็บอกเขาว่าไปเข้าห้องน้ำทำอย่างนี้ประจำ ผมพยายามบอกเลิกทั้งๆในใจยังรักมากมันทรามานมาก คุยแชทไปร้องไห้ไป มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมลองหายไปเขาก็ทักหาเพื่อนผมว่าผมไปไหนทำไมไม่ตอบแชทโทรไปก็ไม่รับ ผมรู้สึกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก น้องเขาก็มาหาผมที่มหาลัยเลยแล้วก็พูดว่าหายไปไหนมาทำไมไม่รับโทรศัพท์ ผมก็ต้องโกหกอีกว่าโทรศัพท์มันเสีย น้องเขาก็บอกว่านึกว่าทิ้งกันแล้วผมก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ แต่ในใจนี่ไม่ไหวแล้วอยากจะร้องไห้แต่ทำได้แค่ยิ้ม จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังคุยกับน้องเขาอยู่
เป็นพวกคุณจะทำอย่างไรดีคับ?บอกหรือไม่บอกหรือหายไปเลย
ใครพอมีวิธีก็แนะนำผมหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอบคุณที่อ่านอาจจะตกหล่นบ้างผมขอโทษครับ
#สุดท้ายนี้นะครับมีเพศสัมพันธ์ควรป้องกันดีกว่าครับจะได้ไม่พลาดเหมือนผม
ความรักของคนเลือดผสม+ ช่วยแนะนำผมหน่อยครับ ไปต่อหรือ ออกห่าง?
ผมมีเชื้อHIVคับแค่ชื่อก็น่ากลัวแล้วผมเป็นเด็กต่างจังหวัดหน้าตาดีระดับหนึ่งคับยังเรียนมหาลัยอยู่เลยไม่น่าเชื่อว่าจะมีเชื่อตัวนี้คงจะเป็นกรรมเก่าแหละ5555ปกติผมไปบริจาคเลือดทุกๆ2เดือนแต่เดือนที่ผ่านมาผมช็อคมากมีหมอโทรมาให้ผมไปตรวจเลือดยืนยันเพราะหมอตรวจพบว่าผมมีเชื้อ HIV ผมก็ไปตามที่หมดนัดครับผลปรากฏว่าผมมีเชื้อจริงๆครับเวลาในห้องนั้นผมพูดไม่ออกน้ำตาซึมนิดๆแล้วหมดก็นัดตรวจอย่างละเอียดอีกรอบครับ จากนั้นผมก็กลับไปหอ อ้อผมมีพี่สาวครับผมพักกับพี่สาวที่หอผมก็ไม่ลังเลที่จะบอกพี่สาวพูดไปร้องไห้ไปพี่ก็ร้องไห้ด้วยผมเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในวันนี้ให้พี่ฟังพี่ก็บอกว่าไม่เป็นไรนะสู้ๆแต่ผมจะขอย้ายหอเพื่อไปอยู่คนเดียวเพราะกลัวพี่รังเกียจแต่พี่สาวผมไม่ยอมเพราะกลัวว่าผมจะคิดสั้น เเละพี่ก็พูดอีกว่า "น้องกูนะกูไม่ได้รังเกียจเลยที่มีเชื้อนี่อยู่" แล้วพี่ก็กอดผมอีกครั้งทำให้ผมร้องไห้ใหญ่เลยครับ แล้วพี่ก็ถามขึ้นอีกว่าไปติดเชื้อมาได้ยังไงผมก็บอกไปว่าสงสัยแฟนเก่าที่คบกันได้เดือนกว่าๆมีอะไรกันโดยไม่ป้องกันจากนั้นเขาก็หายไป พี่ก็พูดขึ้นอีกว่า "ไม่เป็นไรนะมีพี่อยู่ไม่ต้องคิดมากพลาดแล้วพลาดไปอีกอย่างไม่ต้องไปแพร่เชื้อให้กับใครอีก" ผมก็ร้องไห้อีกครั้ง พี่ก็บอกว่าพน.จะไปส่งตรวจร่างกายที่รพ. ผมรู้สึกดีอย่างมากที่มีพี่สาวคนนี้อยู่ แล้วเวลาก็ผ่านไปไวมากครับ ผ่านมา1ปี ร่างกายปกติทุกอย่างเพิ่มเติม น้ำหนักขึ้น4กิโลตาก63 เป็น67 และแล้วเรื่องความรักก็เกิดขึ้นเนื่องจากผมมีเชื้อHIVอยู่ผมเลยปิดกั้นตัวเองไม่อยากคบกับใครจนกระทั้งวันหนึ่งมีรุ่นน้องที่ผมแอบชอบ ชอบมากเขาไดเร็คIG มาหาผม ผมก็ตอบตามมารยาทคุยกันไปคุยกันมาน้องเขาก็ขอเฟสผมครับผมก็ให้คุยกันได้เดือนกว่าน้องเขาบอกชอบผมผมก็บอกไปว่าชอบน้องเหมือนกัน เหมือนในละครเป๊ะแต่นี้เรื่องจริงคับ ไปไหนไปด้วยกันตลอดแต่ผมมีข้ออ้างว่าไม่กลับดึก(เพราะผมต้องกินยาให้ตรงเวลาทุกวัน) ไปเที่ยว ไปกินข้าวไปดูหนัง ไปไหนผมก็ผกยาไว้กับตัวตลอด ผ่านมา1ปีผมก็ไม่เคยที่จะบอกเรื่องที่ผมติดเชื้อHIV เพราะกลัวเขารับไม่ได้ ผมไม่เคยมีอะไรกับน้องเขาเลยแม้แต้ครั้งเดียวแต่น้องเขาขอผมก็ไม่ยอมเพราะรักมาก วันนั้นลอยกระทงผมก็ไปลอยกับเขาเมื่อถึงเวลากินยาผมก็บอกเขาว่าไปเข้าห้องน้ำทำอย่างนี้ประจำ ผมพยายามบอกเลิกทั้งๆในใจยังรักมากมันทรามานมาก คุยแชทไปร้องไห้ไป มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ผมลองหายไปเขาก็ทักหาเพื่อนผมว่าผมไปไหนทำไมไม่ตอบแชทโทรไปก็ไม่รับ ผมรู้สึกยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก น้องเขาก็มาหาผมที่มหาลัยเลยแล้วก็พูดว่าหายไปไหนมาทำไมไม่รับโทรศัพท์ ผมก็ต้องโกหกอีกว่าโทรศัพท์มันเสีย น้องเขาก็บอกว่านึกว่าทิ้งกันแล้วผมก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ แต่ในใจนี่ไม่ไหวแล้วอยากจะร้องไห้แต่ทำได้แค่ยิ้ม จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังคุยกับน้องเขาอยู่
เป็นพวกคุณจะทำอย่างไรดีคับ?บอกหรือไม่บอกหรือหายไปเลย
ใครพอมีวิธีก็แนะนำผมหน่อยนะครับ ขอบคุณล่วงหน้าครับ
ขอบคุณที่อ่านอาจจะตกหล่นบ้างผมขอโทษครับ
#สุดท้ายนี้นะครับมีเพศสัมพันธ์ควรป้องกันดีกว่าครับจะได้ไม่พลาดเหมือนผม