เคยไหมคะ
รู้สึกเหมือนกำลังเป็นตัวแทนของใครสักคน
รู้สึกเหมือนกำลังจะมาแทนที่ใคร
และที่เศร้าไปกว่านั้นคือ.. เราเป็นคนนั้นไม่ได้เลย
เคยไหมคะ
คิดอยากจะเดินออกมา เพียงเพราะคิดว่าเขายังไม่เคยลืมแฟนเก่า
แต่กลับทำไม่ได้
เพียงเพราะว่า.. เรารักเขาไปแล้วทั้งใจ
เคยไหมคะ
ยอมเป็นตัวแทนทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่มีวันลืมกันได้สักที
// เราคบกับพี่คนนึงตอนมอ.4 คบกันไปโดยที่ไม่รับรู้ว่าเขายังไม่เคยลืมแฟนเก่าเลย
// คบกันมาจน 8 เดือน และคำสุดท้ายที่ทำให้เราต้องเลือกเดินออกมา คือคำว่า
' เค้าจะไปกรุงเทพนะ แกไม่ต้องรอ ' และเรารู้เลยว่า เพราะอะไรทำไมเขาถึงไม่ให้รอ
แต่เราก็ยังโง่รอเขา เผื่ออะไรมันอาจจะดีขึ้น
และวันที่เขากับมา เราก็ได้เจอกัน
เราขอโทรศัพท์จากเขามาดู และข้อความ ที่ทำให้เราต้องร้องไห้ออกมาไม่รู้ตัว
* ขอบคุณนะที่พาไปเที่ยว ไว้มาใหม่แล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ *
อืม เราแทนที่แฟนเก่าเขาไม่ได้จริงๆ
...
เวลาผ่านไปเราเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเขาในเฟสบุ้คเป็นประจำ
ทั้งๆที่เรามีแฟนใหม่ เขาก็มีคนเข้ามาหลายๆคน
เขาดูมีความสุขดี และแปลกมากที่เราควรจะยินดี แต่กลับใหม่เลย
เราเสียใจทุกครั้งที่เราได้รับรู้ความเคลื่อนไหวของเขา
และวันนี้ก็มาถึง
เรากับเขาได้มีโอกาสกลับไปเจอกันอีกครั้ง
เราตกลงที่จะเริ่มต้นกันใหม่
หนึ่งสเตตัสที่ทำให้เราชื่นใจ คือ 'เราจะเริ่มต้นความรักด้วยกันใหม่อีกครั้ง'
คลอดระยะเวลาที่เราคบกันในครั้งนี้
เรามีความสุขดี เราถามเขาถึงแฟนเก่าคนนั้นบ่อยๆ
ว่าตอนนี้ยังรักเขาอยู่ไหม ยังคิดถึงเขาไหม
ถ้าเขากลับมา จะกลับไปกับเขาไหม
คำตอบที่ได้ก็คือ ผมลืมเขาไปหมดแล้ว*
2 ปีที่เราคบกันมาจนถึงวันนี้
ในหัวเรา ยังคิดว่า เขาคงทำไม่ได้อย่างที่พูดจรริงๆ
มีไหมคะ ?
คนที่คุณไม่เคยลืมเค้าเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา
คนที่อยู่ในความทรงจำ อยู่ในความคิดถึงของคุณมาตลอด ...
.
ฉันกำลังเป็นตัวแทนของใครรึป่าว
ยิ่งคิดทำไมมันยิ่งเหงา
ฉันกำลังเป็นตัวแทนของใครรึป่าว
รู้สึกเหมือนกำลังจะมาแทนที่ใคร
และที่เศร้าไปกว่านั้นคือ.. เราเป็นคนนั้นไม่ได้เลย
เคยไหมคะ
คิดอยากจะเดินออกมา เพียงเพราะคิดว่าเขายังไม่เคยลืมแฟนเก่า
แต่กลับทำไม่ได้
เพียงเพราะว่า.. เรารักเขาไปแล้วทั้งใจ
เคยไหมคะ
ยอมเป็นตัวแทนทั้งๆที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้
ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็ไม่มีวันลืมกันได้สักที
// เราคบกับพี่คนนึงตอนมอ.4 คบกันไปโดยที่ไม่รับรู้ว่าเขายังไม่เคยลืมแฟนเก่าเลย
// คบกันมาจน 8 เดือน และคำสุดท้ายที่ทำให้เราต้องเลือกเดินออกมา คือคำว่า
' เค้าจะไปกรุงเทพนะ แกไม่ต้องรอ ' และเรารู้เลยว่า เพราะอะไรทำไมเขาถึงไม่ให้รอ
แต่เราก็ยังโง่รอเขา เผื่ออะไรมันอาจจะดีขึ้น
และวันที่เขากับมา เราก็ได้เจอกัน
เราขอโทรศัพท์จากเขามาดู และข้อความ ที่ทำให้เราต้องร้องไห้ออกมาไม่รู้ตัว
* ขอบคุณนะที่พาไปเที่ยว ไว้มาใหม่แล้วไปเที่ยวด้วยกันอีกนะ *
อืม เราแทนที่แฟนเก่าเขาไม่ได้จริงๆ
...
เวลาผ่านไปเราเฝ้าดูความเคลื่อนไหวของเขาในเฟสบุ้คเป็นประจำ
ทั้งๆที่เรามีแฟนใหม่ เขาก็มีคนเข้ามาหลายๆคน
เขาดูมีความสุขดี และแปลกมากที่เราควรจะยินดี แต่กลับใหม่เลย
เราเสียใจทุกครั้งที่เราได้รับรู้ความเคลื่อนไหวของเขา
และวันนี้ก็มาถึง
เรากับเขาได้มีโอกาสกลับไปเจอกันอีกครั้ง
เราตกลงที่จะเริ่มต้นกันใหม่
หนึ่งสเตตัสที่ทำให้เราชื่นใจ คือ 'เราจะเริ่มต้นความรักด้วยกันใหม่อีกครั้ง'
คลอดระยะเวลาที่เราคบกันในครั้งนี้
เรามีความสุขดี เราถามเขาถึงแฟนเก่าคนนั้นบ่อยๆ
ว่าตอนนี้ยังรักเขาอยู่ไหม ยังคิดถึงเขาไหม
ถ้าเขากลับมา จะกลับไปกับเขาไหม
คำตอบที่ได้ก็คือ ผมลืมเขาไปหมดแล้ว*
2 ปีที่เราคบกันมาจนถึงวันนี้
ในหัวเรา ยังคิดว่า เขาคงทำไม่ได้อย่างที่พูดจรริงๆ
มีไหมคะ ?
คนที่คุณไม่เคยลืมเค้าเลยตลอดเวลาที่ผ่านมา
คนที่อยู่ในความทรงจำ อยู่ในความคิดถึงของคุณมาตลอด ...
.
ฉันกำลังเป็นตัวแทนของใครรึป่าว
ยิ่งคิดทำไมมันยิ่งเหงา