นี่คือบทเรียนของชีวิตที่ต้องเสียคนดีๆไปมีคนที่รักคุณอยู่แล้วรักกันไว้ให้ดีๆนะคะอย่าทำให้เขาเสียใจอย่าทิ้งเขาไป
ต่อไปนี้เป็นเรื่องเล่าจากชีวิตจริงๆค่ะจะไม่ขอเล่าเข้าข้างตัวเองนะคะแล้วก็ขอเล่าแบบย่อๆ
ฉันเคยมีแฟนที่คบกันมาประมาณ9เดือนเรารักกันมากเขาดีกับฉันมากฉันอยากได้ไรเขายอมให้ฉันทุกอย่างเรารักกันมากค่ะเคยเลิกกันบ่อยแต่ไม่กี่วันก็กลับมาคบกันแต่มีอยู่ครั้งนึงที่ฉันกับเขาเลิกกันด้วยเหตุผลที่ไม่น่าจะฟังได้ฉันบอกเลิกเขาค่ะนั่นมันเป็นเหมือนความสุขที่ได้ปลดปล่อยตอนนั้นฉันคิดว่าดีค่ะที่หลุดพ้นมาจากผู้ชายคนนี้พอไปๆมาๆผ่านไปประมาณ2เดือนได้ระหว่างนั้นฉันก็คบหาคนใหม่ซึ้งไปไม่รอดฉันคิดถึงแฟนเก่าขึ้นมาทันทีเลยกลับไปหาเขากลับขอคบเขาก็ยังรักฉันรอฉันไม่ไปไหนเรารักกันแต่มันเหมือนกับว่าเป็นแค่ความคิดถึงไม่ถึงอาทิตย์ฉันบอกเลิกเขาแล้วไปหาผู้ชายอีกคนที่คุยกันอยู่แฟนเก่าเสียใจมากถึงขั้นร้องไห้ฟูมฟายฉันก็คบกับคนใหม่ไม่รอดอีกเช่นกันมันเวรกรรมอะค่ะเวรกรรมที่ซ้ำแล้วซ้ำอีกซ้ำไปซ้ำมาวนเวียนอยู่ฉันตัดสินใจคุยกับผู้ชายอีกคนซึ่งคนนี้ก็ดีไม่แพ้แฟนเก่าคนแรกคุยกันมาได้ปีกว่าก็ตัดสินใจเป็นแฟนกันสรุปยังไม่ถึงเดือนก็ต้องเลิกกันฉันคิดถึงแฟนเก่าคนแรกมากอะฉันเลยกลับมาง้ออีกครั้งนี้น่าเศร้าที่สุดค่ะไม่ว่าฉันจะขอร้องอ้อนวอนยังไงเขาจะบอกแต่คำว่า อย่าดีกว่า เป็นพี่น้องกันอะดีแล้ว อยู่คนเดียวก็สบายอยู่แล้ว ผิดครั้งที่แล้วมันไม่น่าให้อภัยค่ะฉันเข้าใจฉันพยายามยื้อและขอคืนดีแต่มันไม่เป็นผลเลยค่ะเขาใช้ทุกคำที่สามรถปฏิเสธฉันทั้งไล่ทั้งพูดดีทั้งพูดไม่ดีฉันเข้าใจเขานะคะว่ามันไม่น่าให้โอกาสแต่ฉันก็ยังอยากได้โอกาสนั้นเพื่อกลับไปเปลี่ยนแปลงทุกอย่างทุกอดีตให้มันดีกว่าที่แล้วมาเขาไม่ฟังฉันเลยค่ะฉันเลยต้องมานั่งเสียใจอยู่อย่างนี้มันเป็นความผิดพลาดมากๆ แต่ฉันต้องดำเนินชีวิตต่อไปแบบไม่มีใครแม้มันจะยากแค่ไหนก็ตาม..