สวัสดีค่ะนี้กระทู้แรกเลยนะคะ ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้นะที่นี้ด้วยค่ะ
ฉันคบกับแฟนมา 5 ปี ผ่านทุกข์ผ่านสุขมากด้วยกัน ฉันเป็นคนหึงแต่ไม่ค่อยแสดงออก ระหว่างที่คบกันมาคู่รักทุกคู่ก็ต้องมีปัญหาทะเลาะกันบ้างเป็นธรรมดา แต่เราก็ผ่านมาได้ด้วยดี มีอะไรคอยปรึกษากันตลอดว่าเป็นยังไงดีหรือเปล่า ฉันแคร์ทุกความรู้สึกเขานะคะ วันไหนที่เขากลับดึกฉันไม่เคยนอนหลับเลย เขามาฉันถึงจะหลับได้สนิท ที่ผ่านมาฉันซื่อสัตย์กับเขาตลอด เคยมีครั้งนึงที่ฉันแอบคุยกับคนอื่นเขาไม่อยากให้คุย ฉันก็บล็อคทันทีต่อหน้าเขาเลย แต่เขาชอบคุยกับคนอื่น เวลาขอเขาก็บอกไม่คุยแล้วเลิกคุยแล้ว ฉันก็เชื่อใจผ่านไปปกติดี แต่เมื่อ 2 เดือนที่ผ่านเขาแอบคุยกับคนๆนึงมารู้ทีหลังว่าเป็นกะเทย ฉันเห็นแล้วแต่ก็ไม่พูดอะไรมากมายแต่พอนานเข้า ฉันรู้สึกว่าเยอะเกินไปแล้วก็เลยบอกเขาไปว่าทำอย่างนี้ฉันไม่ชอบนะ เลิกคุยได้ไหม เขาบอกได้ไม่คุยแล้ว ฉันก็สบายใจขึ้น เขาก็บอกทุกวันว่าเลือกฉันนะ อย่าคิดมาก  แต่แล้วมีอยู่วันหนึ่งกลับจากกินเบียร์กันมาเขาก็มาส่งที่ห้องแล้วบอกกับฉันว่าเดี๋ยวมานะไปกินก๋วยเตี๋ยว ฉันก็โอเค รีบมานะ แต่แล้วเขาหายไปประมาน 2 ชม. ฉันเป็นห่วงกลัวเขาเกิดอุบัติเหตุเลยให้เพื่อนโทรหาให้หน่อยเพราะฉันไม่มีเงินโทรศัพท์ เพื่อนก็โทรหาให้ครั้งแรกเพื่อนบอกว่าตัดสาย ฉันก็เออยังดีตัดสายสงสัยยังสบายดีอยู่ เพื่อนบอกเดี๋ยวโทรใหม่พอโทรไปอีกครั้งปิดเครื่อง อีกเดี๋ยวมีข้อความเข้าที่มือถือเพื่อนว่า เขานอนหลับอยู่ ตื่นแล้วให้โทรหานะคะ เพื่อนก็ส่งรูปมาให้ดู ฉันหน้าชาไปหมดร้องไห้ นอนไม่หลับทั้งคืน ตอนเช้าเขากลับมาฉันก็ถามว่าไปไหนมาเขาบอกว่าไปนอนหอน้อง พอถามไปถามมา ก็สรุปได้คือไปนอนหอกะเทยนั้นมา ฉันก็บอกขอได้ไหมเขาก็บอกได้จะไม่ทำอีก ฉันก็โอเค แต่ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ยังคุยกับกะเทยคนนั้นและก็ยังบอกรักฉันตลอด ฉันไม่เข้าใจสับสน ฉันเคยถามเขาตลอดว่าเลือกใคร เขาก็บอกว่าเลือกฉัน นานเข้าๆ เขาไล่ฉันออกจากหอ ด้วยความที่ไม่มีที่ไป ไม่รู้จะไปไหน อากาศก็หนาว ฉันเลยขนของออกไปนั่งที่คิวรถ สรุปคือคืนนั้นที่ได้รู้ทีหลังว่าเขาเอากะเทยมานอนที่ห้อง แต่ทิ้งให้ฉันนั่งหนาวอยู่ข้างนอกทั้งๆ ที่รู้ดีว่าฉันไม่มีที่นอนและข้างนอกก็หนาว ฉันไม่เข้าใจเสียใจสับสนแต่ก็ยังให้อภัยได้เสมอ วันสุดท้ายก่อนจากกันเขาบอกกับฉันว่าไม่รู้สึกอะไรกับฉันตั้งนานแล้วและตลอดเวลาที่คบกันมาฉันไม่เคยทำอะไรดีเลย เขาบอกฉันแบบนี้ ฉันเสียใจ ฉันทุ่มเทให้ทุกอย่าง ฉันเลยตัดสินใจกลับบ้านแต่พอฉันกลับมาถึงบ้าน เขาก็ยังทักมาบอกรอเขานะ เขาจะกลับมารับ รอนะยังรักเราเสมอ รอ 1 เดือนนะ  .... แล้วเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาฉันโทรไปหาเขาเพราะคิดถึงอยากคุยด้วย แต่กะเทยคนนั้นรับสายและก็ถามฉันว่าจะโทรมาอีกทำไมไหนว่าจะไม่ยุ่งแล้ว และตอนเย็นเขาก็โทรมาบอกเราว่าเลิกยุ่งกับเขาซะ เขาไม่อยากทะเลาะกับกะเทยคนนั้น เขารักเธอคนนั้นมากๆ    ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่เข้าใจแล้วที่เขาบอกให้รอล่ะ ทุกวันนี้ฉันยังอยากยืนข้างๆ เขา ยังอยากดูแล ยังอยากอยู่ข้างๆ เป็นห่วงคิดถึงและรัก ฉันร้องไห้ กินอะไรไม่ได้เลย นอนหลับก็ไม่สนิท พอหลับก็ยังฝันถึง ทุกวันนี้ก็ยังอยากรู้ข่าวคราวอยากได้ยินเสียง ฉันอยากบอกรักแต่มันคงจะไม่ได้แล้ว ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรผิด ฉันพลาดตรงไหน เขาทำกับฉันมากมายแต่ฉันเกลียดเขาไม่ลง เห็นรูปเมื่อไหร่น้ำตาก็ไหล เกิดคำถามมากมายว่าทำไมถึงทิ้งกันได้ง่ายดายขนาดนี้ ทำไมถึงตัดใจกันไปได้อย่างง่ายๆ

ผิดพลาดประการใด ขออภัยไว้ ณ ที่นี้