ในวันที่เราต้องแยกย้าย จากกันไป ทุกๆคำพูดที่เคยพูดด้วยกันขนมที่เคยกินด้วยกันสถานที่ ที่เคยไปด้วยกัน ที่ที่เจอกันครั้งแรก คิดถึงมากๆเลยเวลาเดินผ่านทีโอ้ยภาพขึ้นมาในหัวเลยค่ะ คิดถึงมากๆเลยอ่ะ เสียดายโน่ะที่เราไม่ได้คุยกันเหมือนเดิมแล้ว คิดถึงเวลา6โมงเช้าที่เราโทรปลุกแก คิดถึงร้านน้ำที่เจอกันครั้งแรก คิดถึงคำพูดที่เคยพูดด้วยกัน  คิดถึงคนที่คอยกวนตีนใส่ คิดถึงคนที่คอยอ้อน คิดถึงคนขี้งอแง คิดถึงเค้กช็อกโกแลตที่เคยเอาไปให้ คิดถึงรอยยิ้มนั้นอ่ะ คิดถึงแววตา คิดถึงเสียงที่เคยฟังทุกๆเช้าที่โทรปลุก ไม่รู้ดิ ไม่รู้เลยว่าเราจะได้เจอกันอีกมั้ยภาวนาในใจว่าขอให้เจอกันอีก อยากเจอน่ะแต่ถ้าเจอจริงๆก็คงไม่รู้จะทำหน้ายังไง ความรู้สึกตอนนั้นจะเหมือนเดิมอยู่รึป่าว เป็นห่วงมากๆเลยไม่อยากให้นอนดึก อึดอัดน่ะบางทีจากที่เมื่อก่อนเรารู้ว่าเขาทำอะไร อยู่ที่ไหน กินข้าวรึยัง เมื่อก่อนได้เท่านี้ก็ดีใจมากแล้ว แต่ตอนนี้สิแม้แต่จะทักเข้าไปเรายังไม่กล้าเลย ความสัมพันธ์เรามันอยู่ในโหมดพี่น้องโน่ะะ เราแยกย้ายกันแล้วพี่น้องก็จริงน่ะแต่เมื่อก่อนเราได้แทบทุกอย่างที่เหมือนแฟนก็ว่าได้ แต่ก็เอาเถอะในวันนี้เราก็แยกย้ายกันไปใช้ชีวิตที่ดีเริ่มต้นสิ่งใหม่ๆยังไงก็คิดถึงมากๆน่ะ คิดถึงอ่ะไม่รู้ว่าแกจะคิดถึงเราบ้างมั้ย คิดถึงคำพูดที่เราเคยพูดรึป่าว ถ้าแกเดินไปจุดนี้แกจะคิดถึงจุดตรงนี้ที่เรายืนด้วยกันมั้ย แกจะคิดถึงคำพูดที่เราเคยพูดด้วยกันรึป่าว แกจะคิดถึงเรามั้ย ไม่รู้น่ะว่าทำไมเดาว่าก็น่าจะเป็นกันแทบทุกคนแหละที่จากที่เมื่อก่อนมันเคยมีแต่ตอนนี้ไม่มีแล้วก็ต้องคิดถึงกันบ้างแหละโน่ะ มันคงไม่แปลกใช่มั้ยที่จะคิดถึง.