(จากหนังสือหลวงปู่ขาว อนาลโย หน้า ๔๖๓-๔๖๔)
ทั้งชื่อหัวข้อและข้อความในเรื่อง คัดลอกมาจากหนังสือ ฐานสโมบูชา
เป็นประวัติของหลวงปู่ชอบ ฐานสโม เขียนโดย คุณหญิงสุรีพันธ์ มณีวัต
ในหัวข้อที่เขียนรวมทั้ง หลวงปู่ขาว และหลวงปู่ชอบ รวมทั้งสององค์

ผม (รศ.ดร.ปฐม นิคมานนท์) ขออนุญาตคัดลอกนำมาเสนอ ดังต่อไปนี้ :-

หลวงปู่เป็นพระป่า อยู่แต่ในป่าในเขาจนชิน และดูเหมือนจะไม่รู้จักโลกภายนอกที่ว่าเจริญของคนกรุง
ท่านมักจะอยู่กับพวกยาง พวกกะเหรี่ยง พวกชาวไร่ชาวนา เป็นปกติ
ไม่คุ้นเคยต่อการพบคนใหญ่โตมีชื่อเสียงของ จังหวัดหรือบ้านเมืองเลย

ดังนั้น วันหนึ่ง เมื่อท่าน (หลวงปู่ชอบ) ไปเยี่ยมหลวงปู่ขาว อนาลโย ที่วัดถ้ำกลองเพล
ขณะนั้น พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว จะเสด็จพระราชดำเนินมากราบหลวงปู่ขาว เป็นวาระแรก
ทางบ้านเมืองจึงมาส่งข่าวให้ทางวัดเตรียมตัวรับเสด็จ

หลวงปู่ชอบทราบว่าเจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินจะเสด็จ ก็เตรียมหนีทันที
หลวงปู่ขาวจึงบ่นเช่นกันว่า ไม่ทราบจะพูดด้วยอย่างไร
ขอให้หลวงปู่ชอบ อยู่ด้วยกันเป็นเพื่อน

อ้อนวอนกันจนสุดท้าย หลวงปู่ชอบ ก็ใจอ่อนยอมอยู่ด้วย
โดยเป็นที่เข้าใจว่า ท่านจะไม่ต้องพูดอะไรเลย
และหลวงปู่ขาว ก็ต้องไม่พูดอะไรเท่าไรนัก
ด้วยทางบ้านเมืองจะมาช่วยดูแลกำกับด้วย

ถึงวันที่กำหนด หลวงปู่ทั้งสององค์ ก็ครองจีวรอย่างเรียบร้อย
รออยู่จนเย็น ท่านก็บ่นกันว่า

ไม่เห็นมา ให้รออยู่” องค์หนึ่งบ่น
“นั่นซี ไม่เห็นมา มีแต่ทหารสองคนพ่อลูกมาคุยอยู่เป็นนานสองนาน”
“คนพ่อเพิ่นงามกว่าลูกนะ” ท่านวิจารณ์กัน

หลวงปู่ทั้งสององค์ หัวเราะกันจนงอหาย เมื่อพระเณรช่วยกันชี้แจงว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว…เสด็จพระราชดำเนินแล้ว...!
พร้อมด้วย สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช… ที่หลวงปู่ว่าทหารสองคนพ่อลูกนั่นแหละ...!!

เป็นเรื่องที่เล่ากันขบขันตลอดมา ผู้เขียนซึ่งปกติปากอยู่ไม่เป็นสุข
ภายหลังได้มีโอกาสกราบเรียนถามหลวงปู่ขาว ทำไมหลวงปู่ไม่รู้จักพระเจ้าอยู่หัว
และทูลกระหม่อมฟ้าชายล่ะเจ้าคะ (ขณะนั้น ท่านยังมิได้ดำรงยศพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามมกุฏราชกุมาร)

ท่านว่า “ไม่เห็นขบวนแห่ !” ส่วนหลวงปู่ชอบ เมื่อกราบเรียนถามคำถามเดียวกันนั้น
ท่านก็ยิ้มอาย ๆ ตอบผู้เขียนว่า “นึกว่าจะใส่ชฎา”

...