สวัสดีครับ เพื่อนๆคงมีประสบการณ์หลากหลายและจำจนฝังใจ ส่วนผมเองในวัยเด็กตอนประมาณ ป.5 ร.ร.ผมเป็นร.ร.เพิ่งเปิดใหม่ได้ไม่กี่ปี สังกัดเทศบาล ความพร้อมของการเรียนการสอนยังไม่ค่อยดี สถานที่ยังมีการก่อสร้าง อุปกรณ์ต่างๆยังไม่พร้อม ครูยังมีน้อย สอนไม่ตรงกับสาขาวิชา บ้างเอาพนักงานเทศบาลมาเป็นครู
มาเข้าเรื่องเลยละกัน ตอนป.5 ความทรงจำในวิชาคณิตศาสตร์ของผมช่างเลวร้าย ปกติผมเป็นคนที่เรียนวิชาอื่นได้ดี เรียนรู้ใวเข้าใจดี ตอนนั้นอย่างที่บอกครูยังไม่ค่อยมี แล้วมีครูมาใหม่ ปกติครูคนนี้สอนภาษาอังกฤษย้ายมาจากร.ร.เอกชนแห่งหนึ่ง ด้วยความว่าหาครูสอนคณิตไม่ได้จึงใช้ครูคนนี้มาสอนแทน นิสัยในการสอนของครูคนนี้กับผมแย่มาก คือพอเราไม่เข้าใจเราถามก็ไม่ยอมบอก หาว่าเราไม่จดจำ ยังด่าเราอีก มีครั้งนึงให้ออกไปทำหน้าห้องปรากฏว่าผมทำผิด เพื่อนอีกคนก็ทำไม่ได้ ครูคนนี้ก็ด่าเราว่าเราโง่ โตป่านนี้แล้วยังทำไม่ได้ แล้วยังเรียกเพื่อนห้องข้างๆมาดูและครูห้องข้างๆมาดูเรา มาประจานเราว่าโง่อีก ผมอับอายมากเลย จากนั้นมา กลายเป็นว่าผมไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์อีกเลยครับ เข้ามัธยมต้นจนจบผมก็ลอกๆเพื่อน มั่วๆข้อสอบ เกรดไม่เคยเกิน1ตลอด3ปี ซ่อมกันทุกปี เลยไม่ต่อม.ปลายมาเรียนช่างกลแทน ตอนเรียนวิชาคำนวณพอมี แต่สายอาชีวะเรา เค้าให้ใช้เครื่องคิดเลขได้ ก็เลยพอเรียนได้ บอกเลยครับผมไม่มีพื้นฐานที่ดีๆเลยคิดเลขเองก็ไม่ค่อยได้ แต่ตอนนี้ผมมาศึกษาพื้นฐานคณิตศาสตร์อย่างจิงจัง ทำเอง ฝึกเอง ไม่ยากเลยครับ ผมกลับชอบด้วยซ้ำ เพราะครูคนนั้นคนเดียวที่ทำให้ไม่ชอบเลยและอ่อนวิชาคำนวณมาตลอด นี่คือความทรงจำอันเลวร้ายของผม แล้วเพื่อนๆหล่ะครับ มีอะไรฝังใจแบบผมหรือเปล่า?
ประสบการณ์ความทรงจำที่ไม่ดีกับคณิตศาสตร์ในวัยเด็ก
มาเข้าเรื่องเลยละกัน ตอนป.5 ความทรงจำในวิชาคณิตศาสตร์ของผมช่างเลวร้าย ปกติผมเป็นคนที่เรียนวิชาอื่นได้ดี เรียนรู้ใวเข้าใจดี ตอนนั้นอย่างที่บอกครูยังไม่ค่อยมี แล้วมีครูมาใหม่ ปกติครูคนนี้สอนภาษาอังกฤษย้ายมาจากร.ร.เอกชนแห่งหนึ่ง ด้วยความว่าหาครูสอนคณิตไม่ได้จึงใช้ครูคนนี้มาสอนแทน นิสัยในการสอนของครูคนนี้กับผมแย่มาก คือพอเราไม่เข้าใจเราถามก็ไม่ยอมบอก หาว่าเราไม่จดจำ ยังด่าเราอีก มีครั้งนึงให้ออกไปทำหน้าห้องปรากฏว่าผมทำผิด เพื่อนอีกคนก็ทำไม่ได้ ครูคนนี้ก็ด่าเราว่าเราโง่ โตป่านนี้แล้วยังทำไม่ได้ แล้วยังเรียกเพื่อนห้องข้างๆมาดูและครูห้องข้างๆมาดูเรา มาประจานเราว่าโง่อีก ผมอับอายมากเลย จากนั้นมา กลายเป็นว่าผมไม่ชอบวิชาคณิตศาสตร์อีกเลยครับ เข้ามัธยมต้นจนจบผมก็ลอกๆเพื่อน มั่วๆข้อสอบ เกรดไม่เคยเกิน1ตลอด3ปี ซ่อมกันทุกปี เลยไม่ต่อม.ปลายมาเรียนช่างกลแทน ตอนเรียนวิชาคำนวณพอมี แต่สายอาชีวะเรา เค้าให้ใช้เครื่องคิดเลขได้ ก็เลยพอเรียนได้ บอกเลยครับผมไม่มีพื้นฐานที่ดีๆเลยคิดเลขเองก็ไม่ค่อยได้ แต่ตอนนี้ผมมาศึกษาพื้นฐานคณิตศาสตร์อย่างจิงจัง ทำเอง ฝึกเอง ไม่ยากเลยครับ ผมกลับชอบด้วยซ้ำ เพราะครูคนนั้นคนเดียวที่ทำให้ไม่ชอบเลยและอ่อนวิชาคำนวณมาตลอด นี่คือความทรงจำอันเลวร้ายของผม แล้วเพื่อนๆหล่ะครับ มีอะไรฝังใจแบบผมหรือเปล่า?