สวัสดีค่าาาาา เป็นกระทู้แรกนะคะที่เพิ่งเขียนหลังจากสมัครไว้นาน พอดีติดเรื่องผีๆเลยสนใจมาเล่นพันทิปเกี่ยวไหมใครตอบ555
     
      'รักแรกกับผู้ชายที่ไม่รู้จักชื่อ' เป็นเรื่องเมื่อสามสี่ปีก่อนของเราเองค่ะ สมัยที่มีเฟสบุ๊คดังตูมตามอยู่แทบจะเป็นช่องทางเดียวที่เราเล่นกันหลังจากเลิกเล่น Hi5 แหน่ะๆทันๆกันล่ะสิ. ผู้ชายคนนี้เป็นคนที่เรา ไม่เคยเจอหน้า! เห็นแต่รูป! ไม่รู้จักกันมาก่อน!พ่อแม่ไม่รู้จักกัน!ง่ายๆคือไม่น่าจะได้คุยกันเลยดีกว่า แต่ใครจะรู้ว่าความเป็นสาวน้อยใจกล้าของเรา จะทำให้เจอเขา
      พี่เขาชื่อพี่วายละกันค่ะ เป็นหนุ่มมจพแหละแกง่องส์หล่อเลยยยยยย พี่เขาก็ไม่ได้หล่อเว่อร์นะแต่โอเคอ่ะ เราปลื้มพี่เขาที่นิสัยต่างหาก ส่วนเราชื่อ ตังค์ เราเจอพี่เขาทางเฟสบุ๊คค่ะ เพราะว่าสมัยนั้นเล่นก็คืออยากรู้มีใครชื่อเหมือนเราไหม นามสกุลแบบเรามีรึเปล่า ก็หาๆค้นๆในเฟสค่ะ เลยเจอ เอ๊ะ!!! คนๆนี้นามสกุลเดียวกับเราเลย และอีกหลายสิบคนคือนามสกุลเราคนใช้เยอะมากกกก พอเจอพี่เขาเราก็แอดและทักไปเลยค่าาาา เอาไปเลยรางวัลกล้าอะวอร์ด เราก็ทักดีจ้าไปตามปกติ พี่เขาก็ตอบมา จากนั้นเราก็คุยกันเรื่องนามสกุลเรื่อยเปื่อยค่ะ จนแบบเราก็พูดกะพี่เขาเป็นกันเองมาก อย่างกะสนิทมา 10 ปี 555 วันที่ทักไปวันแรกคือวันที่ 29/08/2554 นานป่ะล่าาาาา 4ปีแล้ว^__^
      พี่วายเป็นคนกวนติงมากๆค่ะ เป็นผู้ชายสเป็กเราเลย เขาทำให้เรายิ้มได้ตลอดเวลาไม่ว่าเราจะคุยกะเค้าเรื่องอะไรเค้าจะกวนให้เรายิ้มหัวเราะตลอด อย่างเช่น เราคุยเรื่องไร้สาระอยู่แล้วเราก็บ่นเรื่องนามสกุลซ้ำค่ะ พี่เขาก็บอกจะตั้งให้แล้วก็ไม่ตั้งเราเลยงอล (อิเด็กงี่เง่า555)
เรา : งอล ไม่ต้องมาเอ่ย งอลมาง้อด้วย
พี่วาย : อ้ะๆง้อก็ได้
เรา : ง้ออะไรไม่เห็นรู้เลย
พี่วาย : งอลอะไรอ่ะ ไม่เห็นรู้เลยว่างอลอ่ะไร (อ้าวววววเริ่มกวนประสาทเรานี่แบบยิ้ม ชอบให้ผู้ชายกวนติงเข้าใจ๋555)
เรา : ไอ้....ยอมค่ะยอม โกรธโว้ยยยโกรธ
พี่วาย : ดีมาก โอ้..ดีใจสุดๆเลยโว้ยยยยย ( อ้าวตะรูโกรธ แล้วดีใจคือไรครับ จะเล่นใช่ไหมถลกแขนเสื้อ555)
เรา : ดีใจอะไร
พี่วาย : ไม่รุสิแล้วโกรธอะไรอ่ะ
เรา : ก็โกรธไปงั้น จะย้อนทำไม
พี่วาย : งั้นพี่ก็ดีใจไปงั้นอ่ะ
เรา : นี่กวนประสาททำไมเนี่ย
พี่วาย : 5555 มีปราสาทด้วยเหรอเรา รวยจังแฮ่ะ (เอาครับเอาเข้าไป ยิ้มสิครับรออะไร555)
เรา : โพสหน้าวอได้ไหมแฟนว่าเปล่า
พี่วาย : ไม่มีแฟน
          ตอนนั้นคือนิพพานมากค่าาาาาา เราโคตรปลื้มพี่เขาเพราะอะไรรู้ไหม เราชอบผู้ชายทันมุกอ่ะเรายิงอะไรไปพี่เขาสวนมาให้เราแบบกรีดร้องเสมอ บางคนที่เราคุยด้วยคือยิงไปหายค่ะหายไปเลยนี่มุกตะรูอุส่าห์คิด
          หลังจากที่เริ่มมาคุยทำให้ใจเต้นหลังจากงอลเรื่องตั้งนามสกุล แต่ที่จริงไม่อยากเปลี่ยนหรอกเพราะนามสกุลนี้เรารักมากเพราะเป็นนามสกุลพ่อเรา แล้วก็แบบนามสกุลเดียวกะพี่เขาโมเมว่าจดทะเบียนสมรสไป555 เราคุยกับพี่เขาเรื่อยมาค่ะ สนุกมีความสุขมาก ตอนนั้นคือบ้านไม่มีเน็ต กันดารจัง เราต้องไปใช้ร้านคอมพ์เพื่อคุยและตอบแชทพี่เขาแต่ละวัน ความพยายามเรามากขนาดนั้น บอกที่บ้านไปทำงานเปล่าจ้าาาไปแชทกะปู้ชาย555 แล้วเราก็เป็นฝ่ายชวนคุยตลอดค่ะ เราก็โอเคนะเพราะคุยกันแล้วเรายิ้มได้มันโอเค ใจกล้าหน้าสิบนิ้ว
           ประเด็นหลักคือ...ตามหัวข้อค่ะ เราไม่รู้จักชื่อพี่เขาโว้ย เราจะเรียกพี่เขาว่า 'พี่ญาติ' และแทนตัวเองด้วยชื่อเสมอ เป็นเวาลากว่า2ปีอ่ะ มีวันนึงเราสารภาพไปเลยว่าเราจำชื่อพี่เขาไม่ได้ แล้วถามไม่ยอมบอกอ่าคือเขาให้เราไปหาเอง ตอนนั้นคือเป็นอะไรที่สนุกมาก แบบชอบพี่คนนี้อยากได้เป็นคนในครอบครัว555 แต่พี่เขาก็คงคิดกะเราเป็นน้องสาวอะไรงี้
เรา : พี่ญาติๆมีเรื่องไรจะเล่าให้ฟัง เขิลมาก อย่าขำนะ คือตังค์ไม่เคยเรียกชื่อพี่เลยสังเกตุไหม รู้ยังว่าเรื่องอะไรโอ๊ยยย อย่าขำ
พี่วาย : 555
แล้วเราก็พร่ำอยู่คนเดียวค่ะ พี่แกก็ขำไปสิคะคุณ เราก็พยายามอธิบายนะว่าพี่แกไม่เคยบอกเราทำให้เราไม่รู้เราไม่ผิด แกก็บอกว่าเคยบอกแล้วแต่ออมอ่ะไม่ยอมจำเอง เรานี่ย้อนแชทหาค่า ความจำสั้นหรือไงเราย้อนเท่าไหร่ก็ไม่เจอ แล้วด้วยความที่เราอยากรู้เราก็ไปเซ้าซี้ถามทุกวัน โดยการเนียนชวนคุยๆเนียนไปถามชื่อเปล่าคือคิดถึง ฮั่นน่อวววววว
เรา : บอกมานะไม่ชอบแบบนี้ พี่ญาติ
พี่วาย : ไม่บอก บอกไปเราก็ลืมไปหาเองจะได้จำ ถ้าหาได้จะได้ดีใจไง (อ่อยเรารึเปล่าาาา แต่ดีใจมากคำพูดนี้แบบไม่รู้สึก จุฟหน้าจอเลยฟิน)
เรา : หาได้ก็หานานแล้วบอกหน่อยนะๆ ใจร้ายยยย ฮืออออออ
พี่วาย : เพิ่งรู้เหรอว่าใจร้าย โอ๋ๆนิ่งเตะนิ่งเตะ (เดี๋ยวๆ คือมันแปลกๆนะไปประโยคปลอบ แต่เราก็ดันพิทพ์เร็ว)
เรา : ไม่ต้องมาปลอบบอกชื่อมา
พี่วาย : ก็บอกว่าอย่านิ่งเดี๋ยวเตะ
เรา : เตะมาดิจะกระทืบให้ตายเลย
พี่วาย : ตัวแค่เนี้ยจะทำไรได้ พี่มองก็ไม่กล้าแล้ว
ค่าาาเชื่อค่า เพราะว่าใจละลายอยู่ไงฮิ้ววววววววว จากนั้นเราก็ค้นค่ะค้นทั้งเฟสบุ๊คมีกี่คอมเม้นอ่านค่ะอ่าน เราไม่กล้าไปถามเพื่อนในเฟสพี่เขา แบบคือแกเราอายป้ะวะ คุยกันมาตั้งกี่ปีไม่รู้ชื่อจ้า เรากลับไปย้อนแชทพี่เขาก็ไม่เคยบอก เราก็ไม่เคยถาม แต่พี่เขาก็เถียงเราว่า 'ถ้าไม่บอกจะรู้จักกันได้ยังไง' เออนั่นสิ555 ตังค์อ่อยไงคะพี่วายง่ายๆ สุดท้ายเราก็ได้รู้ค่ะว่าพี่เขาชื่อวาย จากการไปค้นรูปที่พี่เขาถ่ายกับเพื่อนแล้วเพื่อนมาแซว อือหื้อออคือกว่าจะหายได้ วันนั้นเราอมยิ้มทั้งวันแล้วก็ทวนชื่อพี่เขาตลอดเลย โรคจิตไหมมมมม ความรู้สึกแบบยิ้มแก้มแทบแตกคือวันนั้น ยิ้มหนักมากกกก
เรา : เฮอะ! รู้แล้วเรื่องง่ายๆแค่นี้ตังค์เก่ง
พี่วาย : ชื่อไร
เรา : บอกมาก่อนตังค์จะตรวจว่าถูกไหม
พี่วาย : บอกเราก็จะไม่จำ เห็นป่ะพี่คนดี
เรา : ค่าาาาคนดี(แบบไหนเนี่ย) ดีมากเลยค่ะคุณพี่วาย
พี่วาย : อะไรนะ
เรา : โอ๊ะ!พิมพ์ผิดชื่อใครหว่า หวังว่าจะไม่ไปตรงกับพี่ญาตินะ
พี่วาย : หราาาาา จำไว้ๆ
          แทนที่เราหาชื่อได้จะชมเรา รึอะไรบ้าง เขาบอกว่ามีคนเก่งกว่าเราเยอะเราเนี่ยไม่เท่าไหร่ เขาเล่าว่าเขาเคยคุยกับสาวกลุ่มนึง (อื้อหืมมมม เจ็บไหมควายล้มอ่าาาาา) แล้วเปลี่ยนชื่อเฟสแล้วบล็อครูป บล็อคนู่นนี่ แล้วสาวๆกลุ่มนี้ดันจำได้หมดเลย สาวๆกลุ่มนี้ก็ตามหาเจอ พี่แกเลยชมว่าเก่งกว่าตังค์เยอะ เพราะตังค์แค่หาชื่อไง นอยด์ค่ะนอยด์!


เดี๋ยวมาต่อนะคะ ปวดมือมากกกกก กระทู้แรกเขียนอาจไม่ค่อยฟิน แต่เชื่อไหมเราย้อนแชทรอบที่ล้านนนนนคือยิ้มหนักมากกกกกก มีคนนิสัยแบบนี้อีกไหมมมเราจะเอาาา555