ผมแอบชอบรุ่นพี่คนนึงคับพี่เขาเรียนอยู่ปี ปวส.1 แล้ว ส่วนผม อยู่ ปวช.2คับ พี่เขาชื่อ อ.(ชื่อย่อนะคับ)ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนผมอยู่ปีหนึ่งพี่อ. อยู่ปี่สามเปิดเทอมอาทิตแรกผมต้องเข้าชมรมลูกเสือคับ แล้วพี่อ.เป็นพี่เลี้ยงลูกเสือ ตอนเจอครั้งแรก บอกเลยว่าปลื้มมากคับ พี่อ.เขาเป็นคนนิ่งๆดูเหมือนหยิ่งๆช่วงเวลานั้นผมไม่เคยขาดคาบลูกเสือเลยคับทั้งๆที่ใจก็ไม่ได้อยากเข้าหรอกคับ แต่เพราะอยากเจอพี่อ.มากกว่า จนมีอยู่วันนึงผมก้เข้าชมรมปกติแต่ดันไปเจอรุ่นพี่ที่เคยเรียนด้วยกันพี่คนนี้ชื่อหนิงคับ พี่หนิงเป็นเพื่อนสนิทกับพี่อ.คับ ผมเลยลองแกล้งถามพี่หนิงว่าพี่อ.พี่แฟนหรือยัง? พี่หนิงแกไม่ตอบคับแต่แกกลับไปบอกพี่อ.ว่าผมชอบพี่อ. คือตอนที่รู้ว่าพี่หนิงไปบอกก็ทั้งเขินทั้งอายทั้งกลัวเข้าหน้าพี่อ.ไม่ติด จนเวลาผ่านไปประมานสองอาทิต ผมลองค้นหาชื่อเฟสพี่อ.จากเว็บวิลัยคับพอเจอก็ดีมากคับแต่ที่ดีใจมากกว่านั้นคือพอผมแอดไปพี่อ.ก็รับแอดทันทีเลยคับ ด้วยความ ผมรีบส่องเฟสพี่อ.ทันทีเลยคับ ส่องไปส่องมา เจอรูปพี่อ.กับแฟน ผมก้รู้สึกแย่มากกกกก แต่คือคนมันปลื้มอะคับ เช้าวันต่อมาสงสัยพี่อ.เขาจำผมได้พอเดินผ่านพี่อ.แกก้อยิ้มๆให้ ผมนี่เขินเลยคับบ หลังจากนั้นผมกับพี่อ.ก้อเจอกันบ่อยขึ้นแต่ไม่ได้คุยหรือทักทายกันนะคับแค่ยิ้มๆให้กันเฉยๆ บจนวันนึงผมใกล้จะสอบบัญชี แต่ผมเรียนไม่เข้าใจเลยคับ ผมเลยตัดสินใจทักแชทไปหาพี่อ.เพื่อให้พี่เขาช่วยสอนบัญชี(อีกอย่างก็อยากคุยด้วยแหละคับ555)ทักแชทในใจก้อกลัวพี่เขาไม่ตอบรออยู่ประมานสิบนาทีได้พี่อ.แกถึงตอบ ผมเลยเลยถามพี่เขาว่าจำผมได้ไหม พี่เขาบอกจำได้ คือผมเขินมากกกกก555 ผมเลยถามพี่เขาถึงวิชาบัญชี พี่เขาสอนเข้าใจมากกก พี่เขาคุยสนุกด้วย555 พิเช้าวันต่อมาผมต้องสอบบัญชีจิงๆ ผมเดินผ่านโรงอาหารกำลังจะไปสอบ หันไปเห้นพี่เขาพอดี พี่เขายิ้ม ผมนี่มีกำลังขึ้นมากเลยคับ แล้วครั้งนั้นแหละที่ผมสอบแล้วได้คะแนนเยอะที่สุด ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร เพราะมีกำลังจากรอยยิ้มพี่เขาหรือจากที่พี่เขาสอน หลังจากนั้นเราก็คุยกันผ่านแชททุกวันแต่เวลาเจอกันที่วิลัยก็ได้แค่ยิ้มๆนะคับ ไม่กล้า อายยยย555 ช่วงนั้นเป็นช่วงที่ผมขยันไปเรียนมากกกก เพราะอยากไปเจอหน้าพี่อ.ทุกวันนน จนมาวันนึง ผมเดินพี่อ.แกเดินมากับแฟนคับ ผมก็เฉยนะไม่ได้มอง แต่เพื่อนผมมันสกิดบอกว่า ๆแฟนพี่เขามองจิกว้ะ ผมว่าแฟนพี่เขาคงรู้แหละคับว่าผมคุยกับพี่เขา  ---เดี๋ยวมาต่อน้าาา----