สวัสดีค่ะ เพื่อนๆทุกคน นี่เป็นกระทู้เล่าเรื่องแรกของฉัน ผิดพลาดตรงไหน ขออภัยด้วยนะคะ
ดิฉันเป็นคนนึงนะคะ ที่ชอบเข้ามาอ่านเรื่องราวความรักในกระทู้พันทิปอยู่เรื่อย ๆ
ฉันก็เป็นคนนึงนี่ละค่ะ ที่ชอบเพ้อเจ้อ แล้วก็ชอบคิดว่าจะมีจริงเหรอ เรื่องฟินที่จะมาเกิดขึ้นกับเรา
แต่สุดท้ายมันก็เกิดขึ้นด้วยความบังเอิญ เคยรู้สึกไหมละคะ
เวลาเรารอเจอ หรือคาดหวังจะเจอ แต่มันก็ไม่มา แต่พอเราเลิกรอ เลิกฝันอยู่ดีๆก็เข้ามาหาเราเอง
นั่นละค่ะ คือจุดเริ่มต้นของความรักแบบฟินๆ ที่ฉันจะมาเล่าให้ฟัง

ขอเกริ่นก่อนนะคะ ฉันชื่อต้นข้าว อายุ 18 ตอนนี้อยู่ ปีหนึ่ง แล้วค่ะ คือเรื่องเริ่มเกิดตอนที่ฉันเข้ามาตอน ม5
ที่โรงเรียน โรงเรียนนึง อยู่ กทม เนื่องด้วยที่บ้านต้องย้ายเพราเหตุผลที่ทำงานของคุณแม่ค่ะ
คือฉันเป็นเด็กที่ รูปร่างหน้าตา ธรรมดาๆ ไม่มีจุดเด่นอะไรเลยค่ะ และอีกทั้งยังเข้ามาเรียนที่นี่คนเดียว
เพื่อนๆเคยเป็นไหมคะ คือเราเข้ามาแทรกกลางระหว่างช่วงชั้น ซึ่งเพื่อนๆเขาก็มีเพื่อนกันอยู่แล้ว
คือฉันคิดมาก ไม่ใช่เรื่องเรียนเลยนะคะ เรื่องเพื่อนค่ะ กลัวว่าฉันจะมีเพื่อนคบไหม จะมีใครคุยด้วยไหม
คือฉันกังวลมาก อ้อ ฉันย้ายเข้ามาเรียนในสายวิทย์-คณิต อยู่ห้อง 2 ค่ะ พอถึงวันเปิดเทอม
ฉันรู้สึกแปลกใจกับทุกสิ่ง ทั้งชุดนักเรียน กระเป๋า ประตูโรงเรียน คุณครู หรือ แม้กระทั่งเสาธงเลยล่ะค่ะ
ตอนแรกยังรู้สึกอุ่นใจที่แม่มาส่ง แต่พอแม่กลับไปสิคะ ใจหวิวขึ้นมาเลย นี่ฉันต้องทำอะไรคนเดียวเหรอเนี่ย
คือในหัวคิดอะไรเต็มไปหมด ตาก็ลอกแลกไปมา ตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูก จนถึงเวลาเข้าแถวเคารพธงชาตินี่ละค่ะ
ฉันเห็นเด็กนักเรียนทุกคนวิ่งกันเป็นกลุ่มไปเข้าแถวกัน ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้จะไปเข้าที่แถวไหน คืออารมณ์ตอนนั้นแบบ
ตาแดง จมูกแดง จะร้องไห้แล้วละค่ะ คือทำตัวไม่ถูก ฉันยืนอยู่รอบนอกสนาม ระหว่างที่คนกำลังวุ่นวิ่งเข้าแถวกัน
คือตอนนั้นหัวแบบ ถ้ามีสักคนเข้าไปดึงเราเข้าแถวก็ดีสิ ระหว่างี่คิดวุ่นอยู่ในหัว อยู่ดีๆฉันก็ได้รับแรงกระแทกจากหลังอย่างจัง
คือตอนนั้นฉันรู้สึกแค่ว่า หน้าฉันทิ่มลงพื้น คางกระแทกเข้ากับพื้นอย่างจังแล้วฉันก็วูบไปเลยค่ะ ....

.

.

.

"เห้ย ๆ เห้ย ตายไหมวะเนี่ย ?"
ฉันได้ยินเสียงผู้ชายคนนึง พูดดังมากจนตกใจ ลุกขึ้นนั่ง ตาสว่างทันทีเลยค่ะ ภาพที่ฉันภาพแรกคือ ผู้ชายนั่งทำหน้าตกใจอยู่ปลายเตียง
ไม่รุ่นเดียวกันก็ต้องรุ่นพี่ ในมือเขากำยาดมไว้ ฉันและเขาอึ้งกันไปสักพัก จนเขาพูดขึ้นมาว่า " เป็นไรป่าว ปวดหัว หรือ ยังเจ็บคางอยู่อีกป่าว?"
ฉันก็ตะกุกตะกักตอบไปว่า "ไม่ค่ะ" แล้วฉันก็ก้มหน้าลง คือที่ฉันอึ้งไปเมื่อกี้ พอฉันมองหน้าผู้ชายคนนั้นดีๆ เขาเป็นคนที่หล่อมากจริงๆ
ตัวขาว ดัดฟัน ปากแดงเลยอ่ะ ฉันก็เลยทำตัวไม่ถูก แต่พอฉันก้มหน้าลงมาเท่านั้นละ ฉันก็ร้องโฮเลย เพราะว่า
เสื้อนักเรียนฉันเต็มไปด้วยเลือดค่ะ คือคางฉันแตกเป็นแผล สำหรับฉันขนาดมนใหญ่มาก ผู้ชายคนนั้นตกใจมากรีบวิ่งเข้ามาคว้าแขนฉัน
แล้วพูดว่า " เห้ย ๆ เราให้ครูทำแผลให้แล้ว ไม่เป็นไรแล้ว แผลเล็กนิดเดียว เราขอโทษนะเว่ย อย่าร้องไห้ดิ่ แค่คางแตกเอง"
คือเราเป็นคนกลัวเลือดมากแค่เราเห็นเลือดคนอื่นเราก็แทบจะเป็นลม นี่เราเห็นเลือดตัวเองเรานี่ทำตัวไม่ถูกเลยน้ำตาเรามันไ่หยุดไหล
แต่อยู่ดีๆ  จากที่เขาจับแขนเราอยู่เค้าก็ดึงมาติดตัวแล้วโอบเราที่ไหล่ เราน้ำตาหยุดไหลเองเลยทันที คือเรารู้สึกดีแบบบอกไม่ถูก
หลังจากนั้นเขาก็พาฉันไปที่ห้องน้ำให้ฉันไปล้างเลือดที่เลอะเสื้อ แต่ด้วยความที่คราบเลือดมันนานมาสักพัก แค่น้ำเปล่ามันเลยล้างไม่ออก
เขาก็เลยไปซื้อชุดนักเรียนใหม่ให้ฉันเป็นการขอโทษซึ่ง โรงเรียนเราเมื่อซื้อชุดที่โรงเรียนก็จะมีการปักชื่อให้ฟรีเลย และเราก็ต้องซื้อป้าย
ห้องเรียนมาติดที่อกเสื้อ เขาก็ถามฉันขึ้นมาว่า " เอ้อ อยู่ ม 4 ใช่ป่ะ เตี้ยแบบนี้ แล้วเราก็ไม่เคยเห็นหน้าด้วย " เขาพูดพร้อมกับควักตังค์จ่าย
ค่าชุด เราก็ตอบไปว่า " เราอยู่ ม5 เพิ่งย้ายมาค่ะ พี่สูงงง " ฉันก็เรียกทำเสียงกวนๆไรงี้ แบบรู้สึกอยากสนิทด้วย อยู่ดีๆเขาก็หันควับมาแล้วถามว่า
" อยู่ห้องงไร ? " เราก็ตอบไปว่า " ห้องสองค่ะ แล้วพี่อ่ะ ? " เขาก็ไม่ตอบฉัน หยิบเสื้อนักเรยที่ปักเสร็จ ใส่ถุงแล้วยัดใส่ในมือฉันแล้วเขาก็พูดว่า
" ไป ๆ ไปเปลี่ยน " คือฉันก็รับมาแบบงงๆ แล้วฉันก็ไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำ แต่เสื้อมันยับมาก ๆ เพราะเพิ่งแกะจากห่อเป็นรอยพับซะ
พอเราเดินออกมาจากห้องน้ำเขาก็ขำ ฉันก็แบบ " เห้ยย อย่าขำดิ่ " คือฉันอายมากทำตัวไม่ถูก อยู่ดีๆ กริ่งเพลงโรงเรียนก็ดัง
" เห้ย หมดคาบแรกแล้ว ลืมเลยว่ะว่าเรียน 555 ไปๆ ไปเรียน เดี๊ยวไปส่งที่ห้อง " เขาพูดพร้อมกับจับข้อมือแล้วพาวิ่ง คือตอนนั้นหน้าฉันแบบ
ปริ่มมาก 55555 คือฟรุ้งฟริ้งตั้งแต่วันแรกเลยอ่ะ พอไปถึงห้อง เขาก็เคาะประตูห้อง ฉันก็แบบตกใจ เขาจะเคาะประตูห้องให้ทำไม
แล้วครูที่อยู่ในห้องก็หันมา " อ่าว นายเฟริส์ นี่มาสายตั้งแต่เปิดเทอมเลยรึไง ! " ฉันก็แบบตกใจที่แท้อยู่ห้องเดียวกันนี่เอง แต่เขาก็ไม่พูดอะไร
กระชากแขนฉัน มาไกล้ๆตัวเขาแล้วผลักเข้าห้องเรียน คือสภาพฉันคือ ปลาสเตอร์ปิดใต้คาง ตาแดงๆ เสื้อยับๆ คือสภาพดูไม่ได้เลยอะ
ทุกคนในห้องคืออึ้งมาก คุณครูที่อยู่ในห้องก็เริ่มพูดกับฉันว่า " อ้อ ต้นข้าวเด็กเข้าใหม่ใช่ไหม ทำไมสภาพอยู่แบบนี้ล่ะ ใครทำอะไรเธอ"
แล้วเพื่อนๆในห้อง ก็ขำกันยกใหญ่เลย คือฉันแทบจะร้องออกมาอีกรอบแล้วอ่ะ ทำไมซวยอย่างนี้ แล้วเฟริส์ก็เข้ามา ตะโกนว่า
" เห้ย กูวิ่งชนเขาล้มว่ะ เขาเลยสภาพงี้ อย่าขำดิ่พวก อยากมีปัญหาเหรอ "  คือแบบตอนนั้นรู้สึกดีขึ้นมาเลย เสียงเพื่อนในห้องโห่ หิ้ว กันดังมาก
หลังจากนั้นคุณครูก็ให้เฟริส์ไปนั่งที่แล้วให้ฉันแนะนำตัว ฉันก็แนะนำแค่ ชื่อ-นามสกุล โรงเรียนเก่า แค่นี้ ครูก็ให้ไปนั่ง คือโต๊ะทุกตัวมันเต็มหมด
ฉันเลยต้องเอาโต๊ะ ไม่เชิงว่าโต๊ะเรียน แต่คล้ายๆ แค่มันตัวเล็กกว่านิดนึงมานั่ง ซึ่งต้องไปย้ายเองมันอยู่หลังห้อง แต่เฟิร์สก็ลุกขึ้นไปย้ายให้
คือตอนนั้นในห้องทุกสายตามองมาที่เราสองคนที่เดียวเลย คือฉันก็ทำตัวไม่ถูก แล้วเฟริสก็ลากโต๊ะฉันมานั่งติดกับโต๊ะเฟริส์เลย

เราลองเล่าให้ฟังครึ่งนึงก่อนนะ อยากรู้ว่าจะมีใครชอบไหม ถ้าเราผิดพลาดตรงไหน อยากให้แก้ตรงไหน
ช่วยคอมเม้นมาบอกเรานะ เราจะแก้ไขให้ และจะพยายามพิมให้รู้เรื่องกว่านี้ คือเราพยายาเล่าเรื่องให้ละเอียดที่สุดเลยนะ