ขอความกรุณาทุกท่านอ่านให้จบด้วยนะครับ ขอบคุณครับ เรื่องมีอยู่ว่า ก่อนบวช ผมได้ปฏิบัติสมาธิภาวนา พุท โธ สิ่งที่ผมได้รู้เห็นคือ จิตออกจากร่างกายหลายครั้ง และมีวิญญาณต่างๆ ทั้งเทวดา และ ภูตผีต่างๆ มาสนทนาด้วยหลายคืน แต่ทุกคืนที่สนทนากัน จิตผมต้องออกจากร่างก่อนทุกครั้ง เป็นแบบนี้ตลอดหลายวัน จนมีอยู่อยู่คืนหนึ่งปรากฏว่า มีดวงไฟสีเหลืองพุ่งออกจากร่างกายในคณะทำสมาธิแล้วไปพบเห็นมิติต่างๆแล้วพุ่งกลับมาเข้าร่างกายตามเดิม ผมเริ่มรู้สึกกลัว เพราะบังคับจิตตัวเองไม่ได้มันจะถอดจิตอยู่ทุกคืน แล้วทำท่าจะล่องลอยไปบนท้องฟ้า ผมจึงกำหนดจิตไม่ต้องการไปไหนทั้งนั้น เพราะต้องการเลี้ยงดูบิดา มารดาก่อน คือตอนนั้นกลัวตายมาก จึงตัดสินใจออกบวช เมื่อผมบวชแล้วผมก็ปฏิบัติต่อ ด้วยการเจริญภาวนาทำสมาธิทุกคืน แล้วมีอยู่คืนหนึ่ง จิตของผมรวมตัวลงไป ปรากฏไม่มีตัวตน ปรากฏว่าทุกสิ่งทุกอย่างว่างเปล่าไปหมด แล้วจิตก็นิ่งเด่นสว่างไสว ผมก็ไม่ตกใจอะไรมาก ผมก็อยู่ในสภาวะนั้นสักพักหนึ่ง แล้วจู่ๆสักพักจิตก็ถอนออกจากสมาธิ แต่สิ่งที่ผมแปลกใจก็คือ หลังจากออกจาสมาธิแล้ว มันมีแสงชนิดหนึ่งสว่างไสวไปโดยรอบตัว มันมีลักษณะใสๆประกายพรึกตอนแรกมันก็สว่างไสวแค่ในบริเวณห้องกุฏิที่ผมอาศัยอยู่ ผมก็ไม่ได้บอกไครได้แต่เก็บใว้คนเดียว แล้วผมก็ทำสมาธิภาวนาตามปกติ แล้วจิตก็รวมลงอีกแต่คราวนี้ปรากว่า จิตไปพุ่งขึ้นไปบนฟ้าแล้วท้องฟ้าก็สว่างไสวมากๆเป็นแก้วระยิบระยับเต็มไปหมด ตอนนั้นผมเข้าใจว่าคงเป็นพระนิพพาน จึงกำหนดจิตพยายามขึ้นไปให้ถึงแต่ก็มีเทวดามาจับขาใว้ แล้วพาผมลงมายังกุฏิแล้วพูดขึ้นว่ายังไม่ถึงเวลา ผมก็ไม่ได้ถามตอบปัญหาใดๆ ผมได้แต่เห็นร่างกายพระที่นอนนิ่งห่มจีวรก็คือร่างกายขันธ์5ที่ผมถออดออกมานั้นเอง ผมก็กำหนดจิตเข้าร่างกาย ผมก็รู้สึกตัวขึ้นมาแต่สิ่งที่ผมแปลกใจก็คือ แสงสว่างใสๆมันสว่างไสวมากกว่าเดิม สว่างไสวถึงขนาดที่ว่า มันสว่างไสวครอบฟ้า ครอบดินไปหมด มองไปทางไหน ก็เห็นแต่เป็นแสงแก้วใสๆประกายพรึกแพรวพราว แล้วแสงใสๆนี้ มันมีทุกๆช่องว่างในอากาศเลย ระเอียดมากๆ แล้วแสงนี้ไม่มีสีใดๆเจือปนเลย มีแต่แสงสว่างไสวใสๆ แล้วมันสว่างไสวตลอดเวลา ทั้งกลางวันและกลางคืน ไปที่ไหน อยู่ที่ใด ที่นั้นก็จะมีความสว่างไสวใสๆนี้ครอบฟ้า ครอบดินเต็มไปหมด ผมก็เกิดความแปลกใจ ว่าแสงสว่างไสวนี้คือ อะไรกันแน่ ปฏิบัติมาไม่เคยพบเคยเห็น แต่ที่เข้าใจมากขึ้นก็คือ แสงสว่างไสวนี้มันเกี่ยวข้องกับใจโดยตรง กล่าวคือไม่ว่าจะนึกคิด หรือ ปรุงแต่งสิ่งใด แสงสว่างไสวนี้มันก็จะมีอาการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ตามสิ่งที่นึกคิด แต่ที่แปลกคือ มันดับแต่รูป แต่ตัวสว่างไสวมันไม่ดับไปด้วย มันกลับมีปรากฏการสว่างไสวอยู่เป็นนิจตลอดเวลา ทั้งเดิน ยืน นั่ง นอน แล้วที่สำคัญเจ้าแสงสว่างไสวใสๆนี้ เวลาเรามองสิ่งใดมันจะทลุปุโปรงไปหมด มองเห็นกับว่าร่างกายเราไม่มี อะไรเลย มันว่างเป็นแก้วใสๆไปหมด เหมือนอากาศธาตุไปหมด แล้วถ้าผมกำหนดเพ่งที่แผ่นดิน มันจะมีปรากฏการณ์ว่า แผนดินหายไปหมด ว่างไปหมด จะมีแต่ความสว่างไสวใสๆที่แพรวพราวเต็มไปหมด จนกระทั้งไปเจอธรรมะของหลวงตามหาบัว จิตสว่างไสวคืออวิชชา https://youtu.be/ywiVbf7y_7E ผมก็ถึงกับหงายเลย หลังจากนั้นผมก็สึกออกมาครับ เพราะต้องเลี้ยงดูบิดา มารดาก่อน จึงจะกลับไปบวชภายหลัง ทุกวันนี้จิตใจไม่ต้องการมีครอบครัวเลยครับ ใจมันอิ่มอยู่กับวิหารธรรม ที่มีอยู่ครับ ผมจึงอยากจะถามเพื่อนๆในห้องศานาว่า ธรรมมะที่หลวงตามหาบัวเทศ กับ สภาวะที่กระทำติดอยู่ตอนนี้เป็นเวลา5ปีเต็มๆ ใช่อันเดียวกันหรือไม่ หรือ ไครมีความเห็นอย่างไร เมตตาผมด้วยนะครับ ทุกวันนี้ไม่ก้าวหน้าไปไหนเลย แสงสว่างไสวมันมีอิทธิพลมาก มันปกคลุมฟ้าปกคลุมดินเต็มไปหมด แต่ที่น่ากลัวคือ ในตัวที่สว่างไสวนั้น มันยังมีปรากฏการณ์รูป-นาม เกิดดับอยู่ตลอด ผมจึงพยายามปฏิบัติต่อ อยู่ที่บ้านเพื่อทำลายตัวสว่างไสวนี้ครับ แต่ตอนนี้ยังไม่สามารถทำลายลงได้ เพราะตัวที่มันผ่องใสสว่างไสวนั้น มันมากมายละเอียดมากๆครับ ไครผ่านจุดนี้ได้แล้ว เมตตาด้วยนะครับ หรือไครมีข้อเสนอที่ดีๆ ผมจะนำมาพิจารณานะครับ ขอบคุณทุกความนะครับ