" .. เครื่องกลั่นกรองของธรรมเพื่อให้ใสสะอาดจากโลกนั้น
นอกเหนือไปจาก "ศีล สมาธิ ปัญญา" แล้วไม่มี

"ศีล" จัดเป็นเครื่องมือสำหรับกลั่นกรองคน
ออกจากสัญชาตญาณของสัตว์ทั่วไปได้ดีที่สุด
เพระว่าสัญชาตญาณของมนุษย์ สัตว์ทั้งหลายที่เกิดมาในโลกนี้
ย่อมมีความเห็นแก่ตัวเป็นมูลฐานแล้วก็ "อิจฉา ริษยา ฆ่าฟัน บั่นทอนกำลังของผู้อื่น"
เพื่อจะยื้อแย่ง หยิบฉวย เอาเนื้อหนังแลทรัพย์สิ่งของของคนอื่นมาเป็นของตัว
ไม่คิดถึงความชั่วช้าสามานย์ในการกระทำอันเป็นบาปกรรมนั้นเลย

"ศีล" ถึงแม้ว่าจะเป็นเครื่องกลั่นกรองอย่างหยาบ
ก็ยังได้ชื่อว่าละบาปทางกายและวาจา
ซึ่งปรากฏออกมาแก่สายตาของสามัญชนทั่วไป
"ศีลห้าข้อนี้" อยู่มีอยู่ในบุคคลใด ในหมู่มนุษย์ชุมชนใด หรือประเทศบ้านเมืองใด
ถึงแม้เขาเหล่านั้นจะไม่รู้ว่าเป็นศีลห้า แต่เขาปฏิบัติตาม
ก็ได้ชื่อว่าเขามีศีลอยู่แล้วและจะยังเขาเหล่านั้นให้อยู่เป็นสุขตามอัตภาพของตน

"เรารักษาศีลเพื่อความบริสุทธิ์สะอาดของกาย วาจาและใจ"
รักษาได้นานเท่าไร มากเท่าไร ยิ่งสะอาดมากเท่านั้น
รักษาจนตลอดชีวิตได้ยิ่งดีใหญ่ เราจะได้ละความชั่วได้ในชาตินี้ไปเสียที .. "

หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี