สวัสดีเราขอแทนตัวเองว่าหมูอ้วนนะขอแชร์ประสบการณ์ฟินหน่อย
คือเรามีโต๊ะประจำอยู่ใกล้ๆกับหอนาฬิกาแล้วก็ใกล้กับโต๊ะรุ่นพี่ที่เราชอบ ห่างกัน 6เมตร (คาดคะเนเอาเองนะ555) มีวันนึ่งเพื่อนพี่เขาทักเรามาครั้งแรกตัวชาเลยเราไม่กล้าเปิดอ่านด้วยซ้ำเรากลัวว่าแบบพี่เขาจะทักมาบอกว่า น้องอย่าชอบเพื่อนพี่อะ55555
พี่p ; น้องชอบm (อักษรตัวแรกคนที่ชอบ) หรอ?
เรา : ค่ะ (ไม่ชอบอ้อมค้อมตรงๆเลยแต่แอบหวั่นนิดๆนะ555) พี่มีอะไรป่าวค่ะ
พี่p ;ป่าวอะ พี่แค่อยากมั่นใจ
เรา; แล้วพี่รู้ได้ไงอะว่าหนูชอบพี่ m อะ(สงสัยมากเราไม่เคยทำอะไรเปิดเผยว่าชอบเลยนะ แอบมองเฉยๆคงไม่รู้หรอกใช่มั้ย?)
พี่p ; เพื่อนพี่รู้กันทั้งกลุ่มอะ m ก็รู้นะ 555
เรา ; (โอ้จอร์จมาก รู้ได้ไง) พี่เขาคงไม่ว่าหนูใช่มั้ยอะ หนูขอโทษนะคะถ้าพี่เขาไม่พอใจอะ
พี่p ; เห้ยๆไม่ใช่ยังงั้น m ก็เฉยๆอะเขาชินแล้ว (คนชอบเพียบแบบฉายาหนุ่มเนื้อหอมอะ เราเรียกนะ)
เรานี่จุกเลยยยย จากก็คุยกับพี่pมาเรื่อยๆอะจนมาอาทิตย์นึง เรารู้สึกว่าแปลกทั้งอาทิตย์เลยนะ คือเพื่อนพี่เขาเริ่มมองเราอะไม่ใช่มองแวบเดียวนะต้องบอกว่าจ้องเลยจ้องแบบจ้องงง!!!! 555555555555 เรานี่เปนคนความรู้สึกช้านิดๆในบางเรื่องอะ เพื่อนเราสงสัยคือเวลาเรียนเราเอากระเป๋าไว้โต๊ะไงแล้วพอเปลี่ยนคาบก็จะมาเปลี่ยนหนังสือ (คือกระเป๋าหนักมากกก แต่พอดีรร.แจกกระเป๋าฟรี ถ555555) เราก็ต้องเดินผ่านโต๊ะพี่เขาเพื่อนสกิดเรา
เพื่อน; กลุ่มนั้นมองอะ
เรา ; กลุ่มในวะ (ตรงนั้นมีหลายกลุ่มมาก)
เพื่อน ; กลุ่มพี่mอะพี่เขาก็มองนะแต่เพื่อนพี่เขาจ้องอะ
เรา: (รีบหันกลับไปดู ) เออวะจ้องอะไรขนาดนั้นวะเขินหนีก่อน
แล้วเราก็มานั่งอีกโต๊ะนึงถัดจากโต๊ะที่เราวางกระเป๋าไว้แล้วเราดันไม่รุ้ว่าเพื่อนสนิทพี่เขานั่งโต๊ะห่างๆ ห่าง3เมตรอะ
พี่เขาแบบจ้องจ้องน่าเราไม่หันหนีเลยเราเลยหันไปจ้องบ้างแต่แปบเดียวนะคือพี่เขาล้อเลียนทางสายตาอะ แล้วพี่เค้าก็อมยิ้มเรานี่รีบลากแขนเพื่อนไปเรียนเลย ตอนนั้นอยู่ไม่ได้จริงๆไม่งั้นหัวใจแข็งแน่
พอตกเย็นพี่เขาต้องไปซ้อมโปลางไม่ค่อยได้มานั่งเท่าไหร่ แต่วันนี้เราเข้าใจว่าพี่เราไม่ได้นั่งที่โต๊ะไง เราก็เดินบ่นมากับเพื่อนเลย
เรา ;  คิดถึงวะพี่mจะเปนไงบ้างวะสบายดีมั้ยเหนื่อยรึป่าวการบ้านจะได้ทำมั้ยแล้วจะกลับบ้านกี่โมงกูเป็นห่วงจัง
เพื่อน ชสกิดเราให้หันไปมอง เราก็หันไปเจอกล่มเพื่อนสนิทพี่เขากะพี่เขามองมาอะ คือเขินมากเพื่อนพี่เขาตะโกนมาว่า ''ขอคำถามใหม่หน่อยมิตรมันตอบไม่ทัน'' เรานี่วิ่งเลยจย้าาเขินอะคือใครๆก็บอกเราไงว่าพี่เขาไม่ชอบเด็กน้อยเราก็ไม่ได้อยากให้ชอบนี่ (เขาเรียกปลอบใจตัวเอง)
เราเลยเดินไปส่งเพือ่นรอรถกลับบ้านพอกลับมาที่โต๊ะไม่มีใครนั่งอยู่ เราก็เดินไปนั่งคนเดียวนะเฟี้ยวๆเลยหยิบการบ้านขึ้นมากำลังจะเขียนเพื่อนเรียกไปช่วยถือของกิน พอเดินกลับมาโต๊ะเจอพี่เขามากับเพื่อนสามคนพี่เขาเดินขอบอะฝั่งทางซ้ายเรายืนอยู่ทางซ้ายด้วย เดินผ่านมาหันทั้งสามคนเลย เราก็ก้มน่าทำเปนไม่เหนกลัวอะใจเต้นแรงมากแล้วพี่เขาก็เดินผ่านไป
วันต่อมา..
ตอนกลับบ้านเราต้องไปส่งเพื่อนรอรถทุกวันเลยนะตั้งแต่ม.1ละตอนนี้เราม.3แล้วนานๆทีเราจะได้เหนน่าพี่เขานานๆไงรร.มันเลิกบ่ายสามครึ่งโน่นอะแต่ตอนนั้นมันเพิ่งบ่ายสองเพื่อนเร่งเราบอกอยากไปแล้วแต่เราก็แบบอารมณ์ตอนนั้นคือพูดกับเพื่อนเลยนะ '' กูก็แค่อยากมองพี่เขาอะกว่ากูจะได้นั่งมองไม่ง่ายเลยนะเว้ย'' เดินหนีทั้งน้ำตางอนเพื่อนอะก็รู้อยู่ว่าเราชอบพี่เขาแรงพอเราเดินกลับมาโต๊ะเพื่อนก็บอกว่าตอนที่เราไปอะพี่เขามองด้วยจ้องนานมากแต่พอเรามาพี่เขาก็ไปแล้วอะ เพื่อนบอกก่อนจะไปก็หันมามองหาเราตั้งนานจนเพื่อนได้ตบบ่าบอกว่าไปได้แล้ว เรานี่คิดในใจ โกหกกูรึป่าวนี่
แต่คือมันจริงๆอะพี่เขามองจริงๆเรารู้สึกมีหวังนิดๆนะ แต่เราก็ไม่เคยคุยกับเพื่อนเขานะ มีครั้งนึงคุยกันตอนพี่เขานอนรพ. พี่เขาลำใส้อักเสบคือเราไม่รู้เราก็ชอบมองพี่เขาตอนเข้าแถวไงแต่วันนี้เราไม่เจอเราก็งงว่าพี่เขาไปไหนมาสายหรอแต่ไม่ใช่อะพี่เขาไม่มาเราก็กระวนกระวายเราสงสัยมากเปนห่วงพี่เขาด้วยพอคาบแรกเพื่อนเดินมหาเราบอกเราว่าพี่เขาป่วย โหยใจเราแบบจุกอะเปนห่วงแรงง แล้ววันนั้นสอบเราแทบจะสอบไม่รู้เรื่องคิดถึงแต่พี่เขาพอตกเย็นเราอยากรู้ว่าพี่เขาเปนไงมั่งเลยทักแชตไป
เรา;พี่หายรึยังค่ะ
พี่m ; หายแล้วครับ
แค่นั้นแหละเราก็ไม่คุยไม่ทักอีกเลย กลัวอะ
แล้ววันต่อมาพี่เขาก็มารร.มาตอนคาบสามอะเราอยู่ห้อวหมวดศิลป์แล้วพี่เขาจะเอารถมาจอดแถวนี้ไงเพื่อนวิ่งมาหา
เพื่อน ; พี่mมารร.ละนะเมื่อกี้อะ
เรานี่วิ่งแบบไม่คิดว่าตัวเองใส่กระโปงเลยแต่สรุปเราไปไม่ทันพี่เขาหายไปก่อนพอตอนเที่ยงพี่เขาก็ไม่มองมาทางเราอีกเลยนะมีแต่เพื่อนอะเราก็เสียใจหน่อยๆแต่เราก็ไม่อะไรมากดำเนินชีวิตแบบเดิมอะคือเรียนกินโม้แอบมองพี่เขาแค่นี้อะ
จนมาอาทิตใกล้จะปิดเทอมเราไม่ขึ้นเรียนสังคมเพราะเราจะนั่งพิมพ์งานช่างให้เสร็จแล้วโต๊ะที่เรานั่งมันแดดเราเลยไปนั่งโต๊ะในร่มใกล้ๆโต๊ะพี่เขาอะแล้วตอนนั้นเพื่อนเราที่ยังไม่ขึ้นเรียนอะมีแต่ผช ประมาณสิบคนอะยืนอ้อมโต๊ะที่เรานั่ง มีผญ อีกสองแต่นั่งอีกโต๊ะนึงตรงนั้นมีผช สามคน เราก็นั่งติดกับเพื่อนที่เปนเกย์แต่น่ารักมากกกก แล้วคือเพื่อนมันบังเราอะเราเลยไม่รู้ว่าพี่เขามานั่งโต๊ะแล้วเราก็โม้เสียงดังเลยนะสารพัดโม้อะ555555555 พอเราโม้เสร็จเลยไล่เพื่อนไปเรียนไปเคียร์งานก่อนสอบพอเพื่อนไปเท่านั้นแหละ น่าชาเลยพี่เขานั่งอยู่ตรงข้ามกับเราอะแล้วก็มองเราด้วยคือเราเขินมากพิมพ์งานไม่ได้เราก็เลยให้เพื่อนทำต่อละเราก็นี่งฟังเพลงแล้วมันมีรุ่นพี่กลุ่มนึงเดินมา (มีคนบอกว่าพี่เขาชอบพี่jในกลุ่มนี้และ) เราก็มองนะว่าพี่เขาจะมองกันมั้ยมองนะแล้วเพื่อนพี่เขาก็แซวพี่เขาอะว่า ''m m นั่น j j j j นี่ เห้ยๆนั่นนะ'' เราแบบจุกอะเข้าใจใช่มั้ยว่าเราไม่ชอบโมเม้นแบบนี้มากเราก็เลยนั่งเงียบปิดเพลงน่าตึงละพี่เขาก็พูดกับเพื่อนว่า ''อย่าแซว เดี๋ยวเขาเขิน'' แต่หันมามองน่าเราทั้งกลุ่มคืออารมณ์นั้นเรานอยด์มากอะไม่ยิ้มเลยเราไม่ไหวแล้วเราลุกหนีจากตรงนั้นเลยเพื่อนพี่เขาพูดขึ้นเบาๆว่า ''อ้าวกำ กูไม่น่าเลย'' ทั้งวันอะเราเบื่อน่าพี่เขามากเดินสวนกันเราก็เมินใส่ปกติเราจะอมยิ้มแล้วเกาะแขนเพื่อนไง พี่เขาก็หยุดแล้วหันมองเราเราเดินไปไกลแล้วนะพี่เขาก็ยังหันมองอยู่อะ แล้วก็ตธโกนว่า ''ยิ้มหน่อยเด็กน้อยย'' เราก็ไม่สนใจเดินหนีต่อไปอะงอนจริงๆพอวันต่อมาเราก็คิดได้ว่าไม่ควรงอนนะพี่เขาไม่ได้ชอบเรา เราก็กลับมาแอบมองพี่เขาเหมือนคราวนี้โปลางเขาย้ายมาซ้อมที่หอประชุมแล้วหอประชุมดันติดกระจกดำเราก็จะไปแอบดูพี่เขาดีดพิน ชวนเพื่อนไปเราแอบดูอยู่หน้าต่างบานสุดท้ายคือเราไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ พี่เขามองเห็นเราอะพี่เขาจ้องเราด้วยเราแบบยิ้มให้พี่เขาจนแก้มจะฉีกอะพี่ก็ก็ยืนอมยิ้มอยู่ตรงนั้นแหละแล้วเราก็ทำแบบนี้เป็นประจำ เราจะชอบไปแอบมองพี่เขาทุกวันๆ แล้วบางวันสบตากันเราก็จะนั่งยิ้มแบบนั้นแหละ
#ชอบนะแต่ไม่ได้เป็นแฟน เรื่องเราไม่สมหวังอะ อิอิ