#กู๊ดบี #GoodB
สวัสดีครับ ผมเป็นนักเล่าเรื่องหน้าใหม่ มาพร้อมกับความสดใส ที่อาจทำให้ใจสาวๆ ละลาย (แต่ผมอยากให้หนุ่มๆ ใจละลายมากกว่า) สำหรับวันนี้ก็มีเรื่องสนุกๆ จะมาเล่าให้ทุกท่านได้ฟังไปพร้อมๆ กัน.....
          เรื่องวันมีอยู่ว่า....ตอนสมัยที่ผมย้ายมาขึ้น ม.4 โรงเรียนผมเป็นโรงเรียนประจำจังหวัด ในภาคอีสานใต้ รูปร่างหน้าตาก็จะคล้ายๆคนใต้ ผิวสีเข็ม จมูกคมสัน ดูมีเสน่ห์แบบชายไทยแท้ๆ แต่รูปร่างหน้าตาของผมนั้น จะไม่คล้ายคนในพื้นที่เท่าไหร่นัก เพราะฝั่งพ่อมีเชื้อสายจีน ส่วนฝั่งแม่จะเป็นอีสานตอนบน ผมเลยมีผิวขาว ดูสะอาดเกลี้ยงเกลา ผมสูงประมาน 175 เซนติเมตร ก็สมส่วนมาตรฐานชายไทยทั่วไป 
          วันนี้เป็นวันที่ผมย้ายมาจากโรงเรียนอื่น เข้ามาอยู่โรงเรียนใหม่ ใหญ่กว่า นักเรียนที่นี่กว่า 90% เป็นผู้ชาย เพราะเมื่อก่อนมันเป็นโรงเรียนชายล้วน แล้วเปลี่ยนเป็นโรงเรียนสหภายหลังไม่นาน วันนั้นผมตื่นเต้นมาและก็กังวนเล็กน้อยที่จะต้องปรับตัวใหม่ หาเพื่อนใหม่ สถานที่ก็ใหม่ ไม่รู้ว่าอาคารไหนอยู่ตรงไหน จำได้ว่าผมอยู่ห้องท้ายๆ เพราะสอบเข้ามาได้คะแนนน้อย คนในห้องส่วนใหญ่ก็จะเกเร ชอบทำตัวผิดระเบียบ เรียนก็ไม่ค่อยตั้งใจเรียน ห้องผมที่ทั้งหมด 33 คน ผู้ชาย 29 คน และผู้หญิง 4 คน ผมเลยจับกลุ่มกับแก๊งผู้หญิง เพราะคิดว่าพวกเค้าจะไม่เกเร และจะตั้งใจเรียน แต่ความจริงไม่เลย เพราะผู้หญิงเหล่านี้ชวนผมโดดเรียนตลอด ปาตี้ กินเหล้าที่หนึ่ง ฮาๆๆๆๆๆ และนอกจากผู้หญิงสี่คนนี้ ก็มีผู้ชายอีกห้าคน รวมผมแล้วเป็นสิบคนพอดี เราเรียกตัวเองว่าชาวเดอะแก๊ง ไม่รู้ที่มาจากไหน น่าจะละครอะไรสักอย่าง วันนี้เป็นวันแรก เราก็จะไม่ค่อยได้เรียนสักเท่าไหร่ คาบแรกจะเป็นการพบกับครูที่ปรึกษาประจำห้องของเรา ครูก็จะเช็คชื่อ พร้อมให้แนะนำตัวที่ละคน คนส่วนใหญ่ก็จะพอรู้จักกันอยู่แล้ว เพราะมาจากโรงเรียนนี้ ทุกคนก็แนะนำตัวมาเรื่อยๆ จนมาถึงเพื่องคนหนึ่ง 
ครู : นาย......
..... : ผมชื่อเล่นกู๊ดบายครับ แต่เพื่อนชอบเรียกผมว่า “กู๊ด”
ผมได้แต่มองผู้ชายหลังห้องคนนี้แนะนำตัว ผมไม่ได้ยินเสียงที่เค้าพูดเลย เห็นเพียงแค่ภาพสโลโมชั่น ที่ริมฝีปากของเค้าค่อยๆอ้าออก และเปลี่ยนรูปตามคำที่เค้าเอื้อนเอ่ย รูปร่างสูงโปร่ง 190++ ผิวสีเข้ม จมูกโด่ง ตาคม คิ้วเข้ม มีเคราแพะหน่อยๆ เหมือนพยายามไว้แต่ได้แค่นี้ น้ำเสียงทุ้มนุ่มมาก ผมมองจนตาค้าง จนเจ้าตัวจับสังเกตได้ มันหันมามองทางผมจนผมสดุ้งตื่นจากผวัง ผมเลยหันกลับมาจดจอที่ครูต่อ ตอนนั้นผมรู้สึกใจเต้นมาก และก็กลัวมันนิดๆ เพราะหน้าตาก็เอาเรื่อง แถมยังอยู่กับแก๊งหลังห้องอีก คิดในใจกูจะซวยไหมนะ เอาละ แต่ก็เก็บข้อมูลมันมาได้หน่อยหนึ่งว่ามันชื่อไอ้กู๊ด กู๊ดบายไรนั้นแหละ แต่เพื่อนมันเรียกสั้นๆว่า กู๊ด ต่อไปนี้จะเรียกว่าไอ้กู๊ดละกันนะ 
          มาถึงคราวผมแนะนำตัวบ้าง ผมก็แนะนำตัวเองตามปกติ เพียงบอกชื่อนามสกุล ชื่อเล่น แล้วก็ย้ายมาจากโรงเรียนอะไร 
บี: ผมชื่อเล่นบี มาจากโรงเรียน...... ครับ 
เสียงเพื่อนๆปรบมือเปาะแปะพอเป็นพิธี แล้วครูก็ไม่ถามไรอีก เพราะเริ่มขี้เกียจถามแล้ว หลังจากทุกคนแนะนำตัวเสร็จหมดทั้งห้องแล้ว ครูก็เม้าท์มอย เรื่องของตัวเอง อวดลูกอวดหลานกันไป ผมก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง แต่ก็รู้สึกแปลกๆตลอดเวลา เหมือนมีคนจ้องมาจากข้างหลัง มันรู้สึกได้เวลาที่ผมหันซ้ายขวา แล้วผมก็เหลือบไปเห็นข้างหางตา ไอ้.....ไอ้กู้มันมองผมอยู่ แบบจ้องเลยครับ ผมก็ใจดีสู้เสื้อลองหันไปดูจังๆ มันก็ไม่หลบสายตาผมเลย เวรแล้วไงกู ผมอุทานในใจ กูพึ่งมาโรงเรียนใหม่วันแรก กูจะโดนอัดแล้วเหรอว่ะ อย่าว่าแต่ตีนมันเลย แค่มือมันเนี่ย ถ้าต่อยผมคือกูตายแน่ๆ วันนี้กูต้องเกาะกลุ่มเพื่อนไว้ให้ได้ ไปไหนไปด้วย กูจะไม่อยู่คนเดียวลำพังเด็ดขาด ว่าแล้วก็หมดเวลาคาบแรก คาบต่อไปเรียนวิชาอื่นๆ ต้องเดินเรียน ย้ายตึกย้ายชั้น ตามแผนคือวันนี้ต้องเกาะกลุ่มไว้ แล้วก็เดินย้ายตึกกัน ผมก็แอบมองไอ้กู๊ด มันก็เล่นกับเพื่อนมันปกติ ไม่ได้จ้องไรผมแล้ว วิชาต่อไปเป็นวิชาคณิตศาสตร์ สำหรับผมสบายมากๆ วิชาถนัดของผมเลย ผมก็โม้หน่อยๆกับชาวเดอะแก๊ง ว่าได้เกรดสี่มาตลอด เพื่อนก็เหมือนฝากความหวังวิชานี้ไว้ที่เรา ทันใดนั้นเอง อยู่ๆก็ได้ยินเสียงฝีเท้าหนักๆของใครสักคนใกล้เข้ามา แล้วนั่งลงที่โต๊ะข้างๆผม ผมเลยหันควับ มันคือใครครับ ใช่ละครับ ไอ้กู๊ดนั่นเอง ผมก็ช็อคแปป พอตั้งสติได้ก็ทักทาย ยิ้มให้แห้งๆ
บี: ไง... มีไรป่าว
กู๊ด: ป่าว ไม่มีอะไร กูขอนั่งด้วยนะ เก่งวิชานี้ไม่ใช่เหรอ เห็นโม้กับเพื่อนอยู่นิ 
///ผมคิดในใจ ไอ้เวรนี้ มันมาแอบฟัง เราคุยกับเพื่อนตอนไหนวะ///
บี: ก็พอได้อ่ะ ไม่ได้เก่งอะไรเท่าไหร่หรอก ///ตอบแบบถ่อมตัวไปก่อน เดี๋ยวมันจะหมั่นไส้ผม///
กู๊ด: อืม...กูกู๊ดนะ ชื่อไร
บี: บี ///ผมตอบมันไปสั้นๆ ให้จบๆไป///
กู๊ด: กูรู้แล้ว กูแค่ถามไปงั้นแหละ ///แล้วมันก็หันไปใส่ใจสมุดเล่มใหม่ของมัน บรรจงเขียนชื่อ ชั้น เลขที่ บนปกสมุด /// ไอ้นี้กวนตีนใช้ได้แหะ ผมไม่ได้สนใจแล้วก็ตั้งใจเรียนต่อ....
....มือใหญ่ๆ ดึงแขนเสื้อผมสองสามที 
กู๊ด: มีปากกาไหม ของกูทำตก หัวแตกว่ะ 
///ไอ้เวร ซุ่มซ่ามอะไรเบอร์นั้นว่ะ/// ผมเลยค้นดูในกระเป๋า ว่ายังมีปากกาเหลืออีกบ้างไหม ค้นไปค้นมาเจออยู่ด้านหนึ่ง ปากกาค่อนข้างเก่า เลยคิดจะให้มันไปเลย ผมยื่นปากกาให้ แล้วมันก็รับไปทันที ไม่พูดขอบคุณสักคำ ไอ้เวร....
หลังจากจบคาบเรียน
กู๊ด: ปากกากูขอนะ กูขี้เกียจซื้อใหม่ 
บี: อืม...เอาเหอะ มันเก่าแล้ว กูไม่ใช่แล้วแหละ 
กู๊ด: งั้นกูเอาอันนี้ อันนี้กูไม่เอา
 ///ไอ้ กู๊ดมันพูด พร้อมกับยื่นมือหนาๆ ของมันมาที่กระเป๋าเสื้อผม แล้วก็หยิบปากกาของผมไป พร้อมใช้นิ้วสลับปากกาด้ามเก่า มาเสียบแทน นี่มันปล้นกันชัดๆ
ผมกำลังจะอ้าปากด่ามันแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว มันเดินสะบัดก้น แล้วหายไปในแก๊งเพื่อนของมัน เดินย้ายตึกไปเรียนวิชาอื่นต่อไป ผมก็ได้แต่ทำใจ แล้วก็บอกกับตัวเองว่าช่างวะ ปากกาแค่ด้ามเดียวกูซื้อใหม่ได้ 
หลังจากถึงห้องเรียน วิชาต่อมาเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ ผมก็นั่งกับแก๊งเพื่อนผมเหมือนเดิม ส่วนไอ้ กู๊ด ก็เหมือนเดิมครับ มันมานั่งข้างๆผม อืมไอ้เวร แล้ววิชานี้กูก็ไม่ถนัดด้วย จะเอายังไง 
บี: อ้าว ไม่ไปนั่งกับเพื่อนเหรอ ///ถามด้วยความสงสัยจริงๆ ///
กู๊ด: ไม่อ่ะ ไอ้พวกนั่น มันเรียนไม่เก่ง ถ้าเกิดกูไปอยู่กับมันทั้งวัน กูก็จะโง่ตามพวกมันไปสิ 
///อ้าวไอ้เวรนี่ มาเพื่อผลประโยชน์ล้วนๆ เลยเหรอ///
บี: แต่วิชานี้กูไม่เก่งนะเว้ย 
กู๊ด: ก็ไปลอกเพื่อนมาสิ เดี๋ยวกูรอลอกต่อจากไง เรื่องง่ายๆทำไมคิดไม่ได้ว่ะ
///โอ้มายก๊อด ไอ้กู๊ดมันคิดการไกลมาก ถึงขั้นคิดว่าจะลอกการบ้านกูแล้ว เอายังไงล่ะ ทำไรไม่ได้อยู่แล้ว ปล่อยมันไปครับ แต่ก็รู้สึกดีแปลกๆ จนทำให้ผมเผลอยิ้มมุมปากเบาๆ 
กู๊ด: เป็น อะไร เขินกูเหรอ  ///ไอ้กู๊ดมันถามด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่หน้าตากวนตีน///
บี: เขิน อะไรล่ะ ไอ้บ้า กูจะเขินทำไม ///ผมพยายามทำหน้าโกรธ เพื่อเก็บอาการเขินของผมจริงๆนั่นแหละ ตายละ นี่กูเขินมันจริงเหรอ ไอ้นี่มันทำให้ผมเขินมันจริงเหรอ ไม่ได้การละ ต้องรีบตัดบท ชวนคุยเรื่องอื่นดีกว่า แต่ผมยังไม่ทันได้ถามมันเลย มันก็ชิงพูดมาก่อน
กู๊ด: ปกติเล่นกีฬาอะไรรึเปล่าวะ....
บี: ไม่วะ กูไม่ค่อยชอบทำอะไรเหนื่อยๆ อีกอย่างเสียเวลากูทำอย่างอื่นด้วย  แล้วถามทำไมวะ...
กู๊ด: กูก็ถามไปงั้นแหละ กูก็รู้คนอย่างไม่น่าจะเล่นกีฬาเป็น เย็นนี้กูมีซ้อมรักบี้นะ 
///ผมได้แต่คิดในใจ บอกกูทำไมว่ะ จะไปทำอะไรก็เรื่องของสิวะ เลิกเรียนแล้วกลับบ้านสิ///
บี: อืม เรื่องของ...
กู๊ด: อืม...
จากนั้นผมก็เลิกให้ความสนใจกับมัน แล้วก็หันมาตั้งใจเรียน จนครบทุกวิชาในช่วงเช้า ผมก็เดินตามแก๊งเพื่อนของผมเพื่อจะไปกินข้าวที่โรงอาหาร แต่สิ่งที่แปลกก็คือว่า ไอ้กู๊ด มันตามผมมา ตั้งแต่ห้องเรียนแล้ว จนไปต่อคิวซื้อข้าว มันก็มาเข้าคิวเดียวกัน แล้วมันก็นั่งกินข้าวกับผมเฉย ในใจก็อยากถามมันเหมือนๆกันว่า จะตามกูมาทำไมเนี่ย แก๊งเพื่อนก็มี แต่ผมไม่ถาม ปล่อยเลยตามเลย มันอยากทำอะไรก็ให้มันทำ พอกินข้าวเสร็จ ก็ต้องเอาจานไปเก็บ มันก็เดินตามมาติดติด เอาจานไปเก็บด้วยกัน แล้วผมก็มองหน้ามัน....
บี: ไอ้กู๊ด ตามกูมาทำไมเนี่ย กูจะไปห้องสมุด จะตามกูไปด้วยไหม ทำไมไม่ไปอยู่กับแก๊งเพื่อนนู้น...
กู๊ด: ห้องสมุดเหรอ แอร์เย็นดี กูไปนอนด้วย 
///อ้าว ไอ้เวรนี่ ไม่ได้ยินคำถามที่ผมถามเลยรึไง แล้วการที่เราจะไปห้องสมุด เราก็จะไปอ่านหนังสือ แต่ไอ้นี่จะไปนอน มันคืออิหยังวะ ///
จากนั้นผมก็เลือกโต๊ะมุมเงียบๆ ที่จะนั่งอ่านหนังสือได้อย่างสงบ ผมวางกระเป๋าลงที่โต๊ะ แล้วไอ้กู๊ดก็วางกระเป๋าไว้ตรงข้ามผม มันก็นั่งลงแล้วจ้องมาทางผม
กู๊ด: ไปเลือกหนังสือเถอะ เดี๋ยวกูจะนอนตรงนี้แหละ 
///มันพูดเสร็จมันก็ฟุบหน้าลงนอนกับโต๊ะ ผมก็ไม่ได้สนใจมัน ก็ไปเลือกหนังสือ ผมเลือกได้มาสองสามเล่ม ส่วนใหญ่เป็นเรื่องเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของชาติไทยที่ไม่มีในหนังสือเรียน พอมาถึงที่โต๊ะ ผมก็กองหนังสือไว้ข้างๆ แล้วก็หยิบขึ้นมาหนึ่งเล่ม กำลังจะเปิดอ่าน แต่เห็นแววตาของไอ้กู๊ด มองมาที่ผมตาแป๋ว เหมือนเด็กอยากได้ของเล่น 

บี: อะไรของ มองอะไร.....

กู๊ด: ป่าว น่ารักจังวะ........

///เสียงแอร์ดังหึ่งงงงงง.......

พอไว้แค่นี้ก่อน เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ.....