ผมอายุ30ปีครับ ทำงานในบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง อยู่คนละที่กับภรรยา ส่วนภรรยาผมเลี้ยงลูกอยู่ที่บ้านครับ ผมมีลูกชายหนึงคน ลูกสาวหนึ่งคน วัยกำลังน่ารักภรรยาผม ไม่ได้ทำงานมานานแล้ว ผมให้ออกจากงานเพื่อดูแลลูก ตั้งแต่ตอนที่ท้องแก่ใกล้คลอด ส่วนผมทำงานคนเดียวครับรายได้ก็สามารถจุนเจือครอบครัวได้ไม่ขัดสน แต่ชวงหลังๆมานี้ผมรู้สึกห่างเกืนกับภรรยาผมเหลือเกิน เราจะทะเลาะกันทุกครั้งถ้าพูดเรื่องให้ย้ายมาอยู่ด้วยกัน มีหลายๆครั้งที่เตรียมการที่จะมาอยู่ด้วยกัน ทั้งที่อยู่อาศัย เรื่องโรงเรียนของลูก แต่ก็ต้องเป็นโมฆะไป เพราะเธอก็จะมีเหตุผลต่างๆนาๆของเธอ ผมก็ยอมเธอทุกครั้งเพราะว่าผมไม่อยากให้เธอเครียด ตอนที่เราตกลงกันว่าจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน เธอเครียดมาก ผมไม่ทราบเหตุผลเหมือนกันว่าทำไม ถามเธอก็บอกมั้งไม่บอกมั้ง สรุปคือจับประเด็นไม่ได้ว่าอะไรคือเหตุผลจริงๆที่เธอไม่อยากมาอยู่กับผม แต่เรื่องนี้ผมเคารพในการตัดสินใจของเธอ แต่เรื่องที่ผมรู้สึกไม่ดีคือ เธอจะไม่ชอบติดต่อผม ไม่ค่อยคุยกะผม ผมไม่ทักไลน์ไป ไม่โทนไป สามวันเธอยังไม่ยอมติดต่อกลับมาเลย ถึงแม้นผมโทรไปไลน์ไป เธอก่รับบ้างไม่รับบ้าง ผมทำงานอยู่ไกลคนเดียว ผมก็อยากคุยกะภรรยาและอยากเห็นหน้าลูกบ้างพอเป็นกำลังใจ จนผมรู้สึกว่า เธอไม่ได้รักผม เราอยู่ด้วยกันเพราะลูก ประโยคหลังนี้เธอพยายามกรอกหูผมบ่อยๆ ตอนนี้ถึงแม้นผมมีลูกมีภรรยา แต่ก็เหมือนอยู่ตัวคนเดียว ผมมีเรื่องอยากจะแชร์ อยากจะคุย แต่เธอก็ไม่มีเวลาให้ผม เหมือนเราไม่ใช่ครอบครัวเดียวกันอย่างงั้นแหละครับ จนบางครั้งผมก็คิดว่าเธอมีคนอื่นหรือเปล่า.......
ุ