ขอไม่พูดถึงเรื่องคุณค่าทางด้านวรรณกรรมนะ
แต่เท่าที่ดูตัวอย่าง แน่นอน บทนำเป็นเณร
ที่เรียกว่า วินัยหยาบช้าที่สุดทางพระพุทธศาสนา

แต่การที่สื่อบทตัวละครนี้ออกไป จะกลายเป็น
การสร้างภาพลักษณ์ใหม่ของเณร

ภาพลักษณ์ คือ สิ่งที่เรามองบุคคลแว็บแรกเลย
ว่าต้องเป็นหยั่งงั้น หยั่งงี้ตามที่เรา สร้างมโนภาพไว้
กับคนที่ศึกษาและเลื่อมใสดีแล้วเค้าไม่คิดอย่างนั้นหรอก
แต่ดูจากผู้ที่สนใจศึกษาหรือเลื่อมใสในสังคมนี้มันน้อยมาก
ภาพลักษณ์นี้มันต้องเกิดกับคนที่ไม่รู้จักกับเณรกับพระดีแน่ๆ

จะเรียกว่าทำให้เสื่อมศรัทธาคงไม่ผิดนัก

ยังไม่เคยดูหนังนี้เต็มๆนะ แต่คิดว่า
คงไม่ช่วยไปกระตุ้นให้เกิดกระแส
ที่ผู้คนจะหันมาศึกษาพระธรรมหรอก

จะกลายเป็นการทำให้ผู้ไม่เคยศึกษา
ก็ยังไม่คิดจะศึกษาต่อไป แถมยังจะเกิดกระแส
ให้เพ่งโทษ พระสงฆ์หรือเณรที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบไปเสียอีก

นี่ก็เป็น คหสต. จากคนที่ไม่เคยดูหนังเต็มๆคนนึง

ปล.ถึงใครๆจะบอกว่า ทองแท้ไม่กลัวไฟ
แต่ทองแท้ไม่ใช่แกรไฟต์ที่จะแข็งแกร่งพอที่จะตั้งอยู่ได้บน
ไฟแรงๆหรอกนะ เวลาสุมเข้ามามากๆ
ถึงทองจะยังเป็นทอง แต่ก็ต้องละลาย อ่อนล้าลง เหมือนกัน

ปฏิบัติดีเป็นทอง
ปฏบัติหมองเป็นคี่(ขี้ก็จะตรงเกินไป)

ตัวแทน(บทเณร)ก็เหมือนตัวอย่าง
ถ้าหมอง ก็เหมือนเอาทองไปเปื้อนคี่