สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาขอพื้นที่กระทู้ในพันทิปเพื่อเป็นการบอกถึงความคิดถึงที่ผมมีส่งไปถึงแฟนเก่าครับ
ผมขอแทนแฟนเก่าผมว่า ม นะครับ
ผมเป็นคนหาดใหญ่ครับช่วงนั้นผมเรียนอยู่ม.3ครับ ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนนึงเธอชื่อ ม ครับผมชอบเธอมากครับเธอเรียนอยู่โรงเรียนชื่อดังย่านหาดใหญ่ในครับ ผมคุยกับเธอมาหลายเดือนจนมีอยู่ช่วงนึงผมได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดครับผมเลยขอเธอเฟสทามกันเธอก็โอเคครับขณะนั้นผมก็คุยกะเธอทุกวันๆจนผมตัดสินใจขอเธอเป็นแฟนแล้วเธอก็ตกลงครับ เธอเป็นคนน่ารักมากครับระหว่างคบกันเราก็มีเรื่องราวดีๆต่อกันมากมายครับครั้งแรกที่เราเจอกันผมยังจำได้เธอให้ผมไปรับหน้าปากซอยบ้านเธอครับผมเขิลมากครับตอนนั้น เมื่อเราคบกันไปเรื่อยๆกาลเวลาเปลี่ยนใจคนก็เปลี่ยนครับแต่เป็นผมเองครับตอนนั้นด้วยความที่เป็นเด็กผมหาเรื่องทะเลาะกับเธอมากครับในช่วงหลังๆและแล้ววันที่ต้องเลิกกันก็มาถึงผมเป็นคนบอกเลิกครับอาจจะเป็นเพราะความเบื่อเพราะเธอทำตัวงี่เง่าครับผมเลยไม่ติดต่อเธอ จนมาถึงวันที่ผมเจอเธอครับผมได้ยิ้มให้เธอนะครับแต่ก็ไม่ได้ทักทายอะไรแต่หลังจากวันนั้นผมได้ทักไปหาเธอครับว่าคิดถึงเธอเหมือนจะดีใจมากครับเธอบอกว่าคิดถึงผมเหมือนกันแต่ไม่กล้าทักมาหลังจากวันนั้นผมกับเธอก็คุยกันทุกวันครับแต่ก็ไม่ได้เป็นอพไรกันนะครับจนถึงวันที่ผมจะขอเธอกลับมาคบกันครับเธอบอกว่าเธอใปฟนแล้วครับผมเฟลมากครับหลังจากนั้นก็ไม่คุยกะเธอไปสักพักจนมาถึงวันที่เธอเลิกกับแฟนเธอก็กลับมาคุยกับผมครับ คือช่วงเวลานั้นผมวนเวียนอยู่กับเธอมากครับ แทบจะทุกวันที่เราคุยกันบางวันเราไปไหนด้วยกันแต่ไม่ได้เป็นอะไรกันจนเมื่อไม่นานมานี้เป็นผมเองครับที่ตัดขาดกับเธอเองเพราะผมอยากให้เธอเจอคนดีๆครับไม่อยากให้ต้องคุยกับผมแล้วต้องมานั่งปวดหัวครับเพราะตอนนี้เธออยู่ม.6แล้วผมอยากให้เธอได้มหาลัยดีๆที่เธอคาดหวังไว้ครับ ที่ผมมาตั้งกระทู้นี้ไม่ใช่อะไรหรอกครับ เพราะผมอยากให้เพื่อนๆได้รู้ว่าเมื่อเรามีคนที่เรารักแล้วนั้นเราไม่ควรจะทิ้งรักนั้นไปง่ายๆครับ ให้ดูผมเป็นตัวอย่าง เลิกกันแล้วแต่ไปไหนมาไหนด้วยกันมันอึดอัดใจครับ ผมยอมตัดขาดกับเธอเพราะผมไม่อยากอึดอัดใจครับอยากให้เธอมีความสุข ผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ที่ต้องใช้พันทิปมาระบายคือเธอชอบอ่านพันทิปและหวังว่าเธอจะเห็นกระทู้นี้นะครับ สุดท้ายนี้อยากบอกเธอว่าผมยังรักและคิดถึงและห่วงใยเธอเสมอครับ...ขอบคุณครับ