ใครเคยเจอผู้ชายที่เย็นชามาก มากๆ บ้าง เราคนหนึ่งมีแฟนเย็นชามาก ถึงมากที่สุดก็ว่าได้ ที่เราว่าเขาเย็นชาก็เพราะสาเหตุมาจากหลายอย่างที่เขาทำกับเรา และมันก็ทำให้เราน้อยใจ แต่เขากลับไร้คำขอโทษ หลายครั้งที่เขาปล่อยให้เรา "รอ" ย้ำนะว่าหลายครั้งมากๆ ครั้งแรกคือเราต้องไปทำธุระ ในวันเสาร์ เราคุยกับเขา เน้นย้ำตั้งแต่วันศุกร์ว่าวันเสาร์เวลากี่โมง กลัวเขาลืม(งานเขาเยอะแต่วันหยุดเราไม่รู้ว่าเขาทำงานที่บ้านหรือเปล่า เพราะเขาไม่เคยพูดให้รู้ว่าอยู่บ้านทำอะไรบ้าง เราอยากรู้นะแต่ไม่อยากถามมองว่ามันเป็นเวลาส่วนตัวของเขา ถ้าถามอาจจะยุ่งเรื่องของเขามากเกินไป) เขาก็บอกว่า "ไม่ลืมหรอก" พอมาวันเสาร์ เราโทร.หา ตั้งแต่9.30น. ก็ไม่สามารถติดต่อได้ ในใจตอนนั้นเริ่มเอ๊ะใจแล้ว ไลน์ไปก็ไม่อ่าน เวลานัดคือ10.00น. เราทั้งพยายามติดต่อ โทร.ไลน์ ส่งข้อความไลน์ ทำทุกอย่างแต่ก็เหมือนเดิม อารมณ์ตอนนั้นคือโกรธสุดๆ ที่เขาติดต่อไม่ได้ รอจนแล้วจนเล่าเขายังเงียบหาย เราจึงตัดสินใจจะขับรถไปเอง แล้วเขาก็ติดต่อกลับมา ทั้งที่ตอนนั้นเวลา12.45น. เขาบอกว่าติดนี่ๆๆๆๆอยู่ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย เราประชดไปว่าต้องให้รออีกกี่ชั่วโมง เขาบอกว่าไม่ถึงชั่วโมงหรอก คำว่าไม่ถึงชั่วโมงของเขา 13.45น.มาถึงเรา บอกไม่ถึงชั่วโมงนะ เราโกรธมากจนไม่มองหน้า ไม่พูดไม่อะไรด้วยทั้งสิ้น นั่งรถไปด้วยกัน เขาเอื้อมมือมาจับมือ เราสะบัดหนีทันที อยากจะต่อว่าเขานะ แต่ดูท่าทางคือเขาไม่สำนึกอะไรเลยว่าให้เรารอ เหมือนเขาจะไม่รู้ว่าที่เงียบไม่พูดด้วย ไม่มองหน้าเพราะโกรธที่เขามาผิดเวลา(มากกกก) จนเราไปทำธุระเสร็จเรียบร้อยก็ยังไม่คุยด้วย เขาเลยถามว่าจะไม่พูดด้วยจริงๆ เหรอ (ด้วยท่าทางไม่รู้สึกอะไรเลยว่า กูกำลังโกรธที่ปล่อยให้รออยู่นะ) และก็เป็นเราเองที่ใจอ่อน ยอมคุยกับเขาเล็กน้อย และพูดว่าทำไมถึงไม่อยากคุยกับเขา แต่เขาก็ไม่ขอโทษเรานะ นี่คือครั้งแรกที่รอ ครั้งที่สองนี่คือแบบสุดๆ จนเราตัดสินใจว่าเลิกกับเขา เพราะนัดแล้วไม่เป็นนัด ติดต่อไม่ได้ทั้งวัน ติดอะไรก็ไม่ยอมโทร.หรือไลน์เข้ามาบอกเลย ให้เรารอทั้งวัน เราแคปหน้าจอที่โทร.ออกเบอร์เขาส่งไปให้เราให้ดูว่าได้โทร.หาเขากี่สาย แล้วเราก็เลิกโทร. เลิกสนใจโทรสับอีกเลยในวันนั้น เสียใจมากที่แฟนตัวเองทำเหมือนเราไม่สำคัญเลย จนวันทำงานเราก็ไม่พูด เจอหน้ากันเขายิ้มให้ แต่เราเฉย สิ่งที่ทำคือยกมือไหว้เหมือนเป็นแค่คนรู้จักในที่ทำงาน ทั้งที่ปกติเราเป็นแฟนกันจะไม่ไหว้ (ที่ยกมือไหว้เพราะเขาอายุมากกว่าเราสิบกว่าปี และที่ทำงานก็จะยกมือไหว้กันไหมใช่เวลามาทำงาน) เขาเรียกให้ชงกาแฟให้เราก็ไม่ไป พยายามหลีกเลี่ยงตลอด เขาไลน์มาก็อ่าน แต่ไม่ได้ตอบเปิดดูให้เขารู้ว่าเราอ่านนะ แต่ไม่อยากตอบ เขาก็ส่งมาอีกประมานว่า เราอ่านแต่ไม่คิดจะตอบเลยนะ ตอบหน่อย อะไรประมานนี้ ตอนนั้นเราไม่คุยกับเขาสามสี่วัน และบอกขอเลิกกันเขา แต่เขาไม่ยอม บอกพยายามจะปรับปรุงตัวเองจากสิ่งไหนที่เราเห็นว่าเขาไม่ดี แต่จนทุกวันนี้เขาก็ยังจะเหมือนเดิม ไม่มีเวลา ไม่ว่าง เข้าใจนะว่างานเยอะ แต่อย่างน้อยช่วงพักก็คุยกับเราหรือหากออกไปหน้างานไม่ได้เจอกัน ก็น่าจะโทร.มาหาเราหน่อย คุยแค่นาทีเดียว ถามว่าเป็นไงบ้างก็ยังดี แต่นี้ไม่เลย โทรหาไม่รับสาย ไม่โทรกลับอีก คิดอยากจะโทร.ก็โทร.ไม่โทร.ก็เงียบ พอเราโวยวายก็บอกแต่อยากให้เราเข้าใจ แล้วที่เราทน เรารอ เขาทำงานทุ่มเทให้งานจนลืมเรื่องส่วนตัวแบบนี้ เรายังไม่เข้าใจเขาอีกเหรอทั้งที่เป็นถึงระดับหัวหน้า (เข้าใจอีกว่าหัวหน้าต้องมีความรับผิดชอบมากๆ แต่มันมากเกินไปเกินเงินเดือนที่ได้รับหรือเปล่า) ไปไหนต้องไปคนเดียว กินข้าวคนเดียว เวลามีปัญหาไม่เคยได้ปรึกษาคนที่เรียกว่าแฟน ไม่สบายยังต้องดูแลตัวเองไร้เงาของผู้ชายคนนั้น แบบนี้จะไปต่อหรือเลิกไปเลยดีไหม