เราเป็นฝ่ายที่วิ่งตามมาตลอด4ปีที่คบกัน เรายอมรับว่า1ปีแรกงี่เง่าเอาแต่ใจ แต่เราก็พยายามปรับเปลี่ยนนิสัยตัวเองมาตลอดนะคะ เพื่อให้ลูกมีพ่อ แต่แฟนเรา เขาดีแค่ช่วงแรกๆเลยช่วงจีบและคบแรกๆ พอหลังๆเริ่มแสดงนิสัยจริงออกมา คือ วันสำคัญไม่เคยมีคำอวยพรและของขวัญ เราเคยขอว่าวันเกิดขอแค่เค้กเซเว่น39บาทก็ได้แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ค่ะ ทุกวันสำคัญไม่เคยมี และพอวันว่างๆเราขอให้พาไปเปิดหูเปิดตาที่ไหนบ้างก็ทะเลาะกันทุกรอบบ่นแต่อยากอยู่บ้าน อยากเก็บเงิน ทั้งที่นานๆทีจะได้ไปไหนแต่กลายเป็นไม่เคยได้ไปแบบมีความสุข และยังเคยจับได้เรื่องนอกกายค่ะแต่ไม่ยอมรับ แต่มันมีหลักฐานก็เลยต้องจำยอม เราก็ยอมทนคบเพราะใจเรามันเลิกไม่ได้เลยขาดเขาไม่ได้ แต่มันก็เป็นแผลเป็นในใจไปแล้ว พอมาทุกวันนี้ได้ทำงานที่เดียวกัน แต่ก็ยังทำตัวเฟรนรี่กับคนอื่นไม่เลิกทั้งที่รู้ว่าเราขี้หึงนะ วันนี้เราขอแค่กินหมูกะทะขอให้นั้งข้างๆเรา แต่แฟนเราก็ไม่ยอม หนีไปนั้งข้างผญ.ที่ทำงานอีกคน แถมพอกินไปสักพักก็ตักหมูให้น้องเขาบอกว่ากินไม่ทัน เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่อยู่ดีๆก็พูดว่ากินเยอะๆเป็นห่วง คือเราว่ามาถึงจุดนี้เราไม่โอเคเลย เพราะแฟนเรารู้อยู่แล้วว่าเราเรียกให้นั้งข้างๆเพราะไม่อยากให้นั้งข้างผญ.อื่น แต่นางก็พยายามไปนั้งข้างคนอื่นตั้งแต่แรกเลย

และนางจะอ้างว่าเรางี้เง่า ขอถามทีค่ะ เราเคยโดนมาขนาดนี้ แถมตลอดที่คบไม่เคยแคร์ คำว่ารักว่าเป็นห่วงยังไม่เคยบอกเลยค่ะ แบบนี้คือเรางี่เง่าหรอคะ