สวัสดีค่ะเราชื่อ TAR นะคะ อายุ 13 ปี ค่ะ เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว แม่ของเราอ่ะค่ะ ได้เลิกกับพ่อของเรา ตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่า...เค้าคนนั้นเป็นพ่อเลี้ยงของหนู แต่ตอนที่หนูรู้จักเค้าได้ 2 ปี แม่ก็บอกให้หนูเรียกเค้าว่าพ่อ ทีแรกหนูก็งงๆนะทำไม? หนูต้องเรียกเค้าว่าพ่อทั้งๆที่....พ่อหนูก็มีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องมีอีก 1 คนนี่นา!! ตอนนั้นรู้สึกมึนๆ? แม่เลยบอกให้ลองเรียกหนูก็เรียก!! พอต่อมา แม่พาหนูไปอยู่บ้านเค้าช่วงปิดเทอม พอหนูไปถึงที่นั่นก็มีเด็ก ผญ. คนนึงนอนนั้นเธออายุประมาณ 5-6 ขวบ ได้แล้วมั้ง แต่...แม่บอกหนูว่าเค้าเป็นน้องหนู ทีแรกก็ไม่คิดไรมากแต่..ต่อมา เด็กคนนั้นบอกน้องๆเพื่อนบ้านของนางว่า... นี่เธอๆ คนนี้นะชื่อกีต้าร์ หลานแม่(นามสมมุติตั้งอะไรก็ตั้งไปเถอะ)คือตอนนั้นโมโหมากมาว่าเราเป็นหลานแม่ของตัวเอง -*- !! เราก็เลยบอก #กูเป็นลูกค่ะ (คำหยาบ) นางก็เลยบอกว่างั้นเราก็เป็นพี่น้องกันจริงๆสินะ แต่เราปฏิเสธ เพราะ...เรารู้อยู่แล้วว่า..ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่และไม่รับค่ะ นางบอกว่านางถูกแม่ของหนูคลอดออกมา แต่เราว่าไม่ใช่ [[เด็กคนนี้เป็นลูกของน้องชายพ่อเลี้ยงเราส่วนแม่เค้าก็หนีไป แต่พ่อของเด็กคนนี้สติไม่ดีกินแต่เหล้าพ่อเลี้ยงเราเลยรับเลี้ยงแต่ไม่ได้ถึงกับโอน]] แล้วเวลาเด็กคนนี้ทำอะไรผิดมันก็โทษหนูตลอด ล่าสุดนางถามหนูว่า นางคลอดออกมาจากท้องแม่ของหนูจริงๆหรอคะ แล้วหนูเป็นน้องของพี่ (ชื่อเรานั่นแหละ) จริงๆใช่ไหมคะ? -.- คำตอบของเราก็คำเดิม ว่า..ไม่ใช่!! มีคนเคยถามว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของใคร? หนูก็ตอบไม่รู้เพราะหนูไม่รู้จริงๆว่าแม่ของเค้าเป็นใคร ถ้าบอกแค่ชื่อพ่อไป เค้าก็ต้องถามว่าแม่เป็นใครอะไรยังไงแน่นอน เราเกลียดเด็กคนนี้มาก เกลียด เกลียด เกลียดเค้าเส้น แถมแม่ก็กำลังจะสร้างห้องให้ใหม่ แต่สิ่งที่เราตกใจก็คือ..พ่อเลี้ยงคนนั้นบอกว่า .... จะให้เด็กคนนั้นมาอยู่ห้องเดียวกับเรา #ความรู้สึกตอนนี้แย่มาก ขอพี่ๆน้องๆเพื่อนๆ ช่วยคิดหน่อยนะคะว่าหนูควรทำยังไง #ขอบคุณค่ะ (กราบงามๆ)