ผมคบกับแฟนผมมาได้ 6 ปี เข้ามหาลัยก็อยู่หอด้วยกันครับ ตอนช่วงที่ยังอยู่ด้วยกันผมอาจจะดูไม่ค่อยสนใจเค้า แต่ที่จริงผมมีเค้าอยู่ในใจตลอดเวลา จะกินข้าว เลิกเรียน ทำอะไรก็นึกถึงเค้าตลอด เหตุผลที่เลิกกันเพราะ ผมอารมร้อนครับ แล้วพรั้งมือทำร้ายเค้า แต่หลังจากเรื่องนั้นก็เคลียกลับมาโอเคกันได้ 2 อาทิตย์ แล้วเค้าก็บอกเลิกผมแบบจริงจัง ครั้งนี้ถึงขั้นขนของย้ายออกเลยครับ ผมถามเค้าว่า มีโอกาสมั้ย ที่เราจะได้กลับมาคบกัน ถามทั้งน้ำตาเลยล่ะ เค้าบอกว่า มีสิ ไปตั้ังใจเรียน ทำตัวเองให้ดีนะ ปรับปรุงนิสัย ทัศนคติ ถ้าเป็นเหมือนวันแรกๆที่เราคบกันก็โอเค เรียกได้ว่า เป็นโอกาสจากนางฟ้าเลย แต่ลึกๆผมหวั่นมาก ว่าใจเค้าจะไม่กลับมา เพราะเค้าพูดว่าเค้าไม่รักผมแล้ว แต่ห่วงมากๆ และยังรู้สึกดีมากๆอยู่ ตอนนี้ผมก็รับส่งเค้าไปกลับมหาลัยปกติเลย มีกินข้าวด้วยกัน คุยไลน์ โทรศัพท์กันบ่อยมาก บ่อยกว่าตอนยุด้วยกันหลังๆด้วยซ้ำไป เค้ายืนยันว่าไม่มีคนอื่นแน่นอน เพราะเข็ด แล้วไม่คิดจะมีแฟนตอนนี้ ตอนนี้ก็ผ่านมา 1เดือนแล้ว ผมปรับปรุงตัวเองมาได้ในระดับที่ดีมากเลย และผมพร้อมจะปรับทุกอย่าง เพื่อให้ได้เค้าคืนมา ผมมั่นใจว่าผมเลือกคนไม่ผิด ผญ คนนนี้คือ แม่ของลูกผมในอนาคต แต่ก็อดหวั่นใจไม่ได้ว่าจะไม่เหมือนเดิมอีก ผมไม่ได้เผื่อใจเลย พ ย นี้ ผมจะไปขอคืนดีกับเค้า แต่ไม่ได้ขอเป็นแฟน ผมจะขอเค้าหมั้นเลย เค้าบอกว่า เวลาจะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้น ตอนนี้ใจเค้ายังบอบช้ำอยู่ อยากคุยกับผมเรื่อยๆแบบนี้มีความสุขดี อยากถามเพื่อนๆว่า ผมยังมีโอกาสใช่มั้ยครับ ผมไม่ได้มโนไปเองใช่มั้ยครับ รบกวนขอคววามเห็นทีนะครับ