เรื่องมีอยู่ว่า  ผมและแฟนเก่า คบกันมา 5 ปีกว่า ตั้งแต่เริ่มเรียนมหาวิทยาลัย ใส่กันกันดีตลอดไม่เคยห่างกัน ซื่อสัตย์ ไม่เคยนอกใจกัน รักกันจนเพื่อนๆอิจฉา
จนจอบออกมา พากันแยกย้าย อยู่ห่างกัน ผมมีเวลาให้เธอน้อยลง ความใส่ใจน้อยลง ไปหาน้อยลง เลยมีแต่คำพูดเท่านั้นที่บอกไป ซึ่งการพูดคุยยังคงปกติแบบเดิมมาเรื่อยๆไม่มีอาการว่าจะเปลี่ยนไป ผมชะล่าใจ คิดว่าเขารักเราเหมือนเดิม สุดท้ายเธอคบคนใหม่ ทุกวันนี้ก็ยังคุยแบบเพื่อนกัน  ผมไม่โกรธเธอเรื่องมีคนใหม่ เป็นเหตุผลรองไปเลย เหตุผลหลักคือความผิดในใจ ที่ผมไม่ค่อยใส่ใจเธอ ไม่ได้ดูแลเธอ จนเธอต้องเปลี่ยนไป จนเมื่อคืนที่ผ่านมา เธอโพสใน line ว่า  " เวลามีแฟนอ่ะ หัดดูแลเขาดีๆ อย่ามาชะล่าใจว่าเขารัก ไม่รู้หรอกว่าเขาจะหมดกำลังใจจะอยู่ข้างไปตอนไหน  อย่าให้คำว่าสายเกินไปทำร้าย" ยิ่งตอกย้ำความผิด เพิ่มเข้าไปอีก ผมขอโอกาสแก้ตัวมาตลอดและรู้สึกผิดจริงๆ จนถึงทุกวันนี้ ยิ่งพูดเธอยิ่งตอกย้ำ

ผมจึงอยากถามผู้ที่มีประสบการณ์หรือเคยผ่านเหตุการณ์นี้มา มีวิธีจัดการ หรืออยู่กับความรู้สึกผิดแบบนี้ยังงัยบ้าง ? ครับ ขอบคุณมากครับ