สวัสดีค่ะ ดิฉันเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งอายุสิบแปดปี เราใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วๆไป แต่สิ่งที่ทำให้ตัวเรานั้นเกิดความสับสนก็คือ อยู่มาวันหนึ่งเราเกิดมีความรู้สึกดีดี กับเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน โดยที่ตัวเราเองก็ไม่แน่ใจว่ามันเรียกว่าชอบเค้าหรือรักเค้าจริงๆรึเปล่า มันเป็นความรู้สึกแบบว่าอยากเจอ อยากพูดคุย ซึ่งนั้นอาจเป็นเพราะความเป็นคนอารมณ์ดีของเค้า และเราก็อยากดูแลเอาใจใส่ ซึ่งก็มาจากตัวเราเองที่ก็เป็นคนที่ใส่ใจรายละเอียดกับสิ่งรอบข้างในเรื่องที่เราสนใจ เป็นคนรักเพื่อน แต่นั้นก็ไม่ใช่ปัญหา สิ่งที่เป็นปัญหาก็คือเรารู้ว่าเราไม่ใช่ทอมแน่ๆเพราะเราเองไม่ได้อยากที่จะแต่งหล่อ ไม่ได้มีความรู้สึกอยากเป็นผู้ชาย คือมั่นใจมากว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแต่ก็ไม่ใช่สาวหวาน ไม่ใช่สาวเปรี้ยว โดยส่วนตัวเป็นคนเรียบร้อยไม่ชอบมีปัญหากับใคร และชอบเห็นคนรอบข้างยิ้ม สำหรับคนที่ไม่สนิทก็อาจมองว่าเราเฉยๆ หรือไม่ก็หยิ่ง แต่ถ้าได้รู้จักและสนิทกันจริงๆ จะรู้เลยว่าเราชอบเล่นมุขแม้มันจะขำบ้างไม่ขำบ้างก็ตาม ตามโอกาสและเวลาก็บอกแล้วว่าชอบเห็นคนยิ้ม อีกอย่างเป็นคนหัวโบราณ เลยเห็นว่าการมีแฟนในวัยเรียนเป็นเรื่องไม่เหมาะสมแต่นี้ก็เป็นแค่ความคิดเห็นส่วนตัวเฉยๆนะ แต่เราก็ยอมรับได้กับสภาพสังคมปัจจุบันและก็ไม่ได้คิดว่าคนที่มีแฟนในวัยเรียนเค้าทำผิดอะไร เพราะปัจจุบันสังคมเปิดกว้าง แต่ก็จะทำอะไรก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสมอันนี้สำคัญมาก ตัวเราเองไม่เคยมีแฟนเลยอาจเป็นเพราะไม่ใช่คนที่สวยอะไร และที่ผ่านมาก็ตั้งใจกับการเรียนมาก เพราะฐานะทางครอบครัวก็ไม่ได้ดีเท่าที่ควรก็เลยตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตที่ดี และเพื่อพ่อกับแม่ด้วย ที่ผ่านมาถึงไม่เคยมีแฟนแต่เคยมีคนมาชอบ แต่เค้าเป็นทอมนะ เราก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันดีกว่าเพราะเราตั้งเป้าหมายไว้ว่า จะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบปริญญาตรี ใช่ค่ะ และเคยมีรุ่นน้องที่เป็นผู้หญิงมาปลื้ม เราก็เคยถามว่าน้องเค้าเป็นทอมรึเปล่าแต่น้องเค้าก็บอกว่าไม่ใช่ ก็ชอบมาชวนคุย แต่เราก็คิดว่าน้องเค้าเป็นน้องที่แอบปลื้ม และก็ไม่ได้คิดอะไร รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยมีใครมาชอบ หรือว่าเราดูไม่ออก เพราะอยู่โรงเรียนก็เดินอยู่กับเพื่อนที่สนิทกัน กับเพื่อนผู้ชายก็ไม่ค่อยได้ใกล้ชิดอะไร เพราะความหัวโบราณของเรา แต่ก็มีพูดคุยเล่นมุขกันบ้าง เพราะเพื่อนผู้ชายห้องเราเป็นคนอารมณ์ดี ถามว่าเคยชอบผู้ชายบ้างไหม ก็ไม่ถึงกับชอบนะแค่ปลื้มที่เค้าน่าตาดี และถ้าเป็นดาราก็ชอบผู้ชายไทยผิวเข้มแบบเกรท วรินทร แต่ที่ทำให้เราลงมาเขียนกระทู้ก็เป็นเพราะประเด็นรู้สึกดีกับเพื่อนหญิงนี่แหละค่ะ เค้าเป็นเพื่อนในห้อง ไม่ใช่เพื่อนสนิท เค้าเรียนเก่งน่าตาดี อารมณ์ดี ทำให้เรายิ้มได้ เราก็เลยสับสนว่า ถ้าเกิดเราชอบเค้าจริงๆแปลว่าเราเป็นเลสเบี้ยนใช่ไหม แล้วถ้าเป็นจริงๆเราก็คงไม่กล้าเปิดตัวหรอกนะ เพราะเพื่อนคนนั้นเค้าก็มีแฟนเป็นผู้ชาย คงจะเก็บความรู้สึกเอาไว้แบบนี้ เราเคยแบบอึดอัดที่อยู่ใกล้แต่บอกไม่ได้ว่าเราคิดยังไงกับเค้า แต่ตอนนี้ที่นำมาเล่า ความรู้สึกดีๆเหล่านั้นกับเพื่อนคนนี้มันได้ลดน้อยลงแล้ว แต่มันก้ยังสับสนกับตัวเองอยู่ว่าตกลงแล้วเราใช่เลสรึเปล่า เพราะยิ่งได้มาดูฮอโมนตอนของดาวกับก้อยแล้วยิ่งทำให้รู้สึกอินมาก ก่อนหน้านี้ไม่เคยดูฮอโมนเลยแต่พอมาดูก็เจอคู่นี้และตอนนี้ก็ติดตามคู่นี้อยู่ นี่ก็เป็นอีกเหตุผลว่าที่เราสับสนอยู่นี่เราเป็นเหมือนดาวกับก้อยอยู่หรือเปล่า ที่ยังไม่แน่ใจในตัวเองเพราะไม่รู้ใจที่แท้จริงเพราะไม่เคยมีแฟน หรือแท้จริงแล้วเรารู้ใจตัวเองแต่กลัวกับสภาพสังคมภายนอกที่มองเข้ามากันแน่