คือเรามีคนที่ชอบอยู่คนนึงค่ะเค้าเป็นรุ่นพี่ของเรา
เค้าเป็นคนเดียวที่ทำให้เรายิ้มได้แบบไม่ต้องพยายาม ถึงปกติเราเป็นคนที่ บ้าๆ ที่ยิ้มอยู่ตลอดเวลา แต่จริงๆเราเป็นคนนิ่งๆนะ
ไม่ค่อยอยากคุยกับใครเท่าไหร่ อารมณ์เดียวกับเด็กเก็บกดนั้นแหละ
ก็แปลกเนอะไอคนที่ทำให้เรายิ้มได้ เค้าก็ทำให้เราเสียใจได้มากกว่าเหมือนกัน
คือแค่เค้าหายไปแปปเดียวในสมองเรามันแบบคิดถึงแต่เค้าอะ ยังไงก็ไม่ลืมแม้งออกไปจากสมองไม่ได้วะ
คิดแต่ว่าเฮ้ย!! เราทำอะไรให้เค้าโกรธรึป่าววะ นู้นนี้ ในสมองเราตอนนั้นเรียกได้ว่าโครตจะมโนเลยค่ะ

เฮ้อ โครตไม่เข้าใจตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย พอเค้าหายไปละแบบเสียใจ คิดมาก แต่พอเค้ากลับมาทั้งที่เราแบบกำลังร้องไห้อยู่
เราก็แบบ ยิ้มขึ้นมาได้เลยจ้า ยังกะคนบ้าแหนะ 5555

แต่ก็นะสุดท้ายมันก็จบอยู่ตรงที่พี่เค้าหายไปละเราก็ต้องเสียใจในตอนท้ายอยู่ดี
ใครเคยมีอารมณ์ แบบนี้บ้างเอ้ย