สวัสดีค่ะ เพื่อนชาวพันทิพทุกคน นี่เป็นกระทู้แรกของเรา
อาจมีข้อผิดพลาด หรือ อาจทำให้ไม่สนุก หรืออย่างใด ขอโทษอย่างสูงนะ
เกิ่นก่อนนะ เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีอะไรดีเท่าไหร่ ยกเว้น พ่อแม่พี่น้องครอบครัว เพื่อน

เราเป็นคนค่อนข้างคิดมากมาก 555 ดูเป็นคนน่ารำคาญขึ้นมาเลย
เราไม่รู้ว่าจะมีคนชอบคิดมาก แบบเราอีกไหม ?
หรือเราจะเป็นคนเดียวที่คิดนู่นนี่นั้นเยอะไป
จะเริ่มเรื่องเลยนะ

คือว่า...
เราน่ะ เป็นคนที่ไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่ เวลาอยู่กับเพื่อนเยอะๆ ก็จะเงียบๆ
เราจะเฮฮาเวลาแบบอยู่กันน้อยๆ แบบ ไม่รู้ดิ อยู่เยอะละไม่กล้าเล่นไม่กล้าอะไรเท่าไหร่

ใครที่อยู่ใกล้ๆเราจะรู้สึกว่าเรามีปัญหาเยอะมากทั้งที่มันก็ไม่ได้มีอะไร
คือเราคิดมากอ้ะ มากแบบมาก ที่จริงก็มองโลกแง่บวกนะ แต่พออยู่กับสิ่งหนึ่งเลยมองลบมากกว่า
เราอารมณ์ขึ้นลงบ่อยมากแหละมั้งช่วงนี้ จากไม่เหวี่ยงคนอื่นก็กลายเป็นเหวี่ยง
จนเรารู้สึกว่าการที่เราคิดมากเป็นปัญหาสำหรับทุกอย่างจริงๆ

แล้วมีสิ่งหนึ่งที่เราติดมาก เราชอบพูดขอบคุณ ชอบพูดขอโทษ
ไม่รู้ดิ แต่เรารู้สึกเราก็พูดนะ จนหลายคนคิดว่ามันไม่มีความหมายไปละ

เรื่องเพื่อนเก่า ทุกคนน่าจะคิดแบบเราว่า เพื่อนมัธยมน่ะดีสุดละ แต่มหาลัยก็ดีนะ แต่ก็ไม่ทุกคน

เรามีเพื่อนสนิทสองสามสี่คน กี่คนไม่รู้ รู้แต่เราไว้ใจคนง่ายมาก
เราเป็นคนแบบมีไรก็พูดออกมา ไม่เก็บไว้

เราจะมีช่วงที่เรารู้สึกเสียใจมาก
ไม่รู้เพราะเก็บแล้วปล่อยรวดเดียวรึเปล่า

แล้วก็เกิดเหตุนี้ขึ้น
อยู่ดีดีเราก็คิดว่าเราเป็นปัญหาของเพื่อน ทำให้เพื่อนเดือดร้อน ทำให้เพื่อนเหนื่อย
ทำให้เพื่อนอึดอีด ทำให้เพื่อนไม่มีความสุข แบบอยู่กับคนอื่นเพื่อนเค้าก็เฮฮา
จนกระทั่งอยู่กับเรา เหมือนเรามีรังสีความเศร้าเยอะ เรากลัวเพื่อนอยู่ด้วยแล้วจิตตก
เราเลยพูดกับเพื่อนไป ว่าแบบ พวก ไม่ต้องมีกูเป็นเพื่อนดีกว่า
กูกลัวแบบจะหดหู่ไปหมด กูมีแต่อะไรเศร้าๆ
กูรู้สึกว่ากูเยอะไป กูอยากถอย

หลังจากนั้น เวลาเจอเพื่อน แล้วแยกย้ายไปห้องใครห้องมัน
อยู่ๆ น้ำตาเราก็ไหลออกมา

จนทำให้เพื่อนคิดว่าเค้าเป็นปัญหาทำให้ร้องไห้
เราจึงรู้สึกว่าเราจะไม่สนิทกับเพื่อนอีก

ทำไงถึงจะเลิกคิดมากได้
สงสารคนรอบข้างคนที่อยู่ด้วย คงอึดอัดน่าดู