ภาพเปิดตอนนี้





- ต่อจากตอนที่แล้วที่เป็นช่วงปีใหม่ เปิดตอนมาที่บ้านพระเอก พระเอก พ่อพระเอก กับคนน้องกำลังช่วยกันนับส.ค.ส.ที่ญาติๆ เพื่อนๆ ส่งมาให้อยู่พลางคุยสัพเพเหระกันไปเรื่อยๆ สีหน้าพระเอกดูดีขึ้นจากวันแรกๆ ที่คนพี่หายตัวไปมากจนคนน้องออกปากทัก พระเอกก็ได้แต่ยิ้มอายๆ เท่านั้น

- แล้วฉากก็ตัดไปยังเมืองห่างไกลริมชายทะเลแห่งหนึ่ง (ไม่แน่ใจว่าอยู่บนเกาะหรือเปล่า ดูจากภาพไม่แน่ใจ)




- โดยวันนั้นเป็นวันเริ่มเปิดภาคเรียนใหม่พอดี บนถนนจึงมีนักเรียนเดินไปโรงเรียนให้เห็นประปราย ภาพจับไปที่นักเรียนหญิงสองคนกำลังคุยกันถึง "อาจารย์คนใหม่" ที่จะย้ายมาสอนตั้งแต่ภาคเรียนนี้เป็นต้นไป พลางแสดงความแปลกใจว่าทำไมอยู่ๆ ถึงย้ายมาระหว่างเรียนเอาแบบนี้

- และอาจารย์คนใหม่ที่พวกเด็กๆ พูดถึงนั้นก็คือ...




- ตัดฉากกลับมาที่โรงเรียนของพระเอกที่โตเกียว พระเอกกับคนน้องก็มาโรงเรียนวันเปิดเทอมกันสองคน โดยพระเอกพยายามทำตัวให้ปกติที่สุด แม้ในใจลึกๆ จะยังไม่โอเคเท่าไหร่นัก

- ระหว่างนั้นก็เจอเพื่อนๆ ร่วมชมรมวรรณศิลป์มาทัก เริ่มจากยัยเอ๋อมาโดดเกาะคู่ ตามด้วยน้องประธานชมรมที่เดินหน้าบูดมาเพราะยังโกรธและช็อคจากเหตุการณ์โดนยัยเอ๋อตอนเมาจับถลกเสื้อต่อหน้าอ.คิริยะที่แอบชอบอยู่

- โดยงานนี้น้องประธานจิตตกถึงกับจะไปยื่นขอลาออกจากชมรมกันเลยทีเดียว พวกพระเอกต้องช่วยกันปลอบช่วยกันห้ามแทบแย่ ก่อนจะชวนกันไปขอโทษอาจารย์อีกรอบพร้อมๆ กัน ซึ่งอาจารย์ก็ไม่ได้ติดใจอะไรแล้ว แถมยังเล่าให้น้องประธานชมรมฟังด้วยว่าที่จริงหลังวันเกิดเรื่อง ยัยเอ๋อก็มาขอโทษอาจารย์ถึงบ้าน พร้อมอ้อนวอนขอร้องอาจารย์อย่ามองน้องประธานในแง่ไม่ดีเลย น้องประธานกับยัยเอ๋อเลยคืนดีกันได้

- ฉากตัดมาอีกทีช่วงเย็นวันเดียวกัน พระเอกกับคนน้องนั่งกินข้าวเย็นกันอยู่สองคนพลางคุยโน่นคุยนี่ตามประสาครอบครัว ทั้งเรื่องยัยเอ๋อกับประธานชมรม เรื่องนิยายของพระเอกที่อาจารย์ขอเก็บไว้อ่านอีกสักพักก่อนแล้วจะให้คำวิจารณ์ทีหลัง

- ระหว่างคุยกัน พระเอกก็ออกอาการไอแค่กๆ เหมือนเป็นหวัดตลอดเวลา คนน้องเห็นแบบนั้นก็ลุกขึ้นไปเอามือแตะหน้าผากพระเอกดูว่ามีไข้หรือเปล่า สุดท้ายถึงกับเอาหน้าผากแตะหน้าผากวัดไข้เพื่อเช็คให้แน่ใจ




- เห็นท่าทางคนน้องแบบนั้น พระเอกก็ถามขึ้นมาว่าไหนเคยบอกว่าจะเกลียดเขาแล้วไง ตอนนี้เลิกเกลียดแล้วเหรอ คนน้องก็ชะงักไปนิดหนึ่งก่อนจะหันมาตอบหน้าแดงๆ ว่าแล้วอยากให้เกลียดต่อรึไง เห็นนายหมดสภาพหลังพี่ไม่อยู่ใครจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ไหวล่ะ พระเอกได้ยินแบบนั้นก็ออกปากขอบใจคนน้อง บอกว่าถ้าไม่ได้คนน้องช่วยไว้ ป่านนี้ตัวเองคงยังทำตัวเป็นฮิกกี้อยู่นั่นแหละ

- ได้ยินแบบนั้น คนน้องก็นิ่งไปนิดหนึ่ง ก่อนจะขยับตัวลงนั่งบนเก้าอี้ตรงข้ามกับพระเอก แล้วถามว่า "ไปตามหาพี่กัน 2 คนมั้ย?"










ตอนนี้ก็มีภาพให้เห็นแล้วแฮะว่าคนพี่หนีไปอยู่ที่ไหน ถึงจะไม่ได้บอกชื่อสถานที่ไว้ชัดเจนก็เถอะ

ได้เห็นคนน้องใกล้ชิดบักพระเอกในตอนนี้แล้วก็แอบฟินอยู่นิดๆ แฮะ

ที่เหลือก็รอดูว่าที่คนน้องบอกจะไปตามหาคนพี่นั่นคือจะทำยังไง แล้วไปรู้มาได้ไง แอบได้ยินแม่คุยกับนักสืบที่จ้างมา หรือแอบเห็นรายงานที่นักสืบทำส่งมาให้แม่เรอะ

คงต้องรอดูอีกทีละครับ