คืออยากเล่าประสบการณ์เฉย ๆ หากผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะ
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเคยแอบชอบคน ๆ นึง ตอนนั้นคือแบบมีความสุขมากกก เวลาเค้าไปที่ไหนเราก็จะตามไปวนเวียน ทำตัวให้เหมือนอยู่ในสายตาเค้าตลอด แต่เค้าคงไม่ได้สังเกตหรอก 5555 เราก็เป็นแบบ ผญ ธรรมดา อาจจะไปทางขี้เหร่ก็ว่าได้ แต่ดันสะเออะอยากมีความรักอ่ะ ตอนนั้นคือแบบหวังลม ๆ แล้ง ๆ มากอ่ะ แอบคิดเข้าข้างตัวเองโน่นนี่ ก็นะ มันก็ต้องมีบ้าง อารมณ์คนแอบรัก เพื่อสร้างสีสันให้ชีวิต 555555 นึกแล้วก็ยังขำ ตัวเอง ตอนนั้นรู้แค่ว่าเราชอบเค้ามาก พยายามหาช่องทางติดต่อทุกทางอ่ะ ก็หาจนเจอ เฟสบุ้ค คือช่วงนั้นได้มาแรก ๆ แอดไป โพสหน้าไทม์ไลน์เค้า คือตอนนั้นไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหน แต่คือ อารมณ์แบบอยากคุยอ่ะ ก็เริ่มทำความรู้จัก ทักแชทบ้างไรบ้าง ปกติเวลาเจอกันที่ รร จะไม่ค่อยกล้าทัก หลัง ๆ พอเจอกันเริ่มยิ้มให้ ไม่ต้องเดาว่าใครเริ่ม ตัวดิฉันเองค่ะ แรดแต่เด็ก อ่อย ผช ก่อน 5555555 เวลาพักเที่ยง ถ้าเห็นเค้านั่งตรงไหน เราจะตามไปอยู่โต๊ะข้าง ๆ เวลาไป รร เค้าจอดมอไซด์ตรงไหน เราก้จะแอบไปจอดใกล้ ๆ (รร ต่างจังหวัดอ่ะ ตอนนั้นขี่มอไซด์ไป สายแว้นนนนค่าาาา 5555 ) คือแบบตอนนั้นไม่รู้ทำไปได้ไง แต่คิดแค่ว่าอยากทำตัวให้อยู่ในสายตาเค้า ให้รู้ว่าเราชอบ แต่พอหลัง ๆ เราก็เริ่มคุยกันบ่อย สนิทกัน แต่ไม่ถึงกับมาก ตอนนั้นคือได้แค่นั้นก็แบบว่าดีใจโคตรอ่ะ แต่ใจมันอยากลองไง คิดว่า เค้าคงต้องรู้สึกไรบ้างแหละ คุยมาตั้งนาน เราก็ออกตัวขนาดนี้ละ อยู่ ๆ วันนึงค่ะ วันที่รวบรวมความกล้าที่สุดในชีวิต ไม่รู้เอามาจากไหนตัดสินใจค่ะ ทักแชทไป บอกเค้าเลยว่า นาย ๆ เราชอบนายอ่ะ เรารู้สึกดีกับนาย บลา ๆ พลั่งพลูความในใจที่สะสมมาทั้งหมด รอเค้าอ่าน เห้ยย !!!!! เค้าอ่านแล้ววว คือแบบ ดีใจจ้าาา เค้ากำลังพิมพ์............................ รอค่ะ ลุ้นค่ะ ........... ผลคือ "เราก็รู้สึกดีนะ" ประโยคแรกคือแบบ ฟินนนนนนน เค้าก็ชอบเราหรอว่ะ เห้ยยยยยยยย !! ประโยคต่อมา "แต่........" "เราคิดกับเธอแค่เพื่อน เราขอโทษ" เท่านั้นละ น้ำตาค่ะ นองหน้า มาจากไหนไม่รู้วะเห้ยยย !!! จำได้ว่านอนร้องไห้หนักมาก คือแบบ ไม่เคยร้องนานแบบนี้เลยย คือ ความกล้า ความมั่นใจที่สะสมมา หายหมดจ้าาา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้โกรธเค้านะ คือก็รู้ลึก ๆ แหละ ว่าเป็นไปไม่ได้หรอก คือเราก็ไม่ได้สวย แต่เค้าถือว่าหน้าตาดีนะ คนชอบก็เยอะ ตั้งแต่วันนั้นมันเลยทำให้เราเปลี่ยนตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากตอนนั้นมากหรอก ก็ยังไม่สวย อยู่ดี 555555555 แต่มันก็คือความทรงจำนะ มันคอยเตือนเราอ่ะ เวลาเราจะชอบใคร มันเลยทำให้เรากลัวไปหมด จากครั้งนั้น เราเคยเป็นคนที่มีความกล้า มั่นใจในการแสดงออกทางความรู้สึก แต่ตอนนี้มันเลยทำให้เรากลายเป็นคนที่กลัว กลัวที่จะรัก กลัวผิดหวัง กลัวทุกอย่าง แต่เราก็คิดว่าวันนึงคงจะมีใครที่จูงเราผ่านกำแพงความกลัวนี้ไปได้นะ ก็คงต้องรอต่อไป 555555 ไม่เป็นไร เราเลยชินสะแล้วว กับการอยู่คนเดียว ......
นี่ละ จากความกล้า....กลายเป็นความกลัวของเรา...
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ แชร์ได้นะคะ แต่ถ้ากระทู้นี้ สร้างความรำคาญให้ใครก็ขออภัยค่ะ
จากความกล้า...กลายเป็นความกลัว กลัวที่จะ "รัก"
คือเรื่องมีอยู่ว่าเราเคยแอบชอบคน ๆ นึง ตอนนั้นคือแบบมีความสุขมากกก เวลาเค้าไปที่ไหนเราก็จะตามไปวนเวียน ทำตัวให้เหมือนอยู่ในสายตาเค้าตลอด แต่เค้าคงไม่ได้สังเกตหรอก 5555 เราก็เป็นแบบ ผญ ธรรมดา อาจจะไปทางขี้เหร่ก็ว่าได้ แต่ดันสะเออะอยากมีความรักอ่ะ ตอนนั้นคือแบบหวังลม ๆ แล้ง ๆ มากอ่ะ แอบคิดเข้าข้างตัวเองโน่นนี่ ก็นะ มันก็ต้องมีบ้าง อารมณ์คนแอบรัก เพื่อสร้างสีสันให้ชีวิต 555555 นึกแล้วก็ยังขำ ตัวเอง ตอนนั้นรู้แค่ว่าเราชอบเค้ามาก พยายามหาช่องทางติดต่อทุกทางอ่ะ ก็หาจนเจอ เฟสบุ้ค คือช่วงนั้นได้มาแรก ๆ แอดไป โพสหน้าไทม์ไลน์เค้า คือตอนนั้นไม่รู้ไปเอาความกล้ามาจากไหน แต่คือ อารมณ์แบบอยากคุยอ่ะ ก็เริ่มทำความรู้จัก ทักแชทบ้างไรบ้าง ปกติเวลาเจอกันที่ รร จะไม่ค่อยกล้าทัก หลัง ๆ พอเจอกันเริ่มยิ้มให้ ไม่ต้องเดาว่าใครเริ่ม ตัวดิฉันเองค่ะ แรดแต่เด็ก อ่อย ผช ก่อน 5555555 เวลาพักเที่ยง ถ้าเห็นเค้านั่งตรงไหน เราจะตามไปอยู่โต๊ะข้าง ๆ เวลาไป รร เค้าจอดมอไซด์ตรงไหน เราก้จะแอบไปจอดใกล้ ๆ (รร ต่างจังหวัดอ่ะ ตอนนั้นขี่มอไซด์ไป สายแว้นนนนค่าาาา 5555 ) คือแบบตอนนั้นไม่รู้ทำไปได้ไง แต่คิดแค่ว่าอยากทำตัวให้อยู่ในสายตาเค้า ให้รู้ว่าเราชอบ แต่พอหลัง ๆ เราก็เริ่มคุยกันบ่อย สนิทกัน แต่ไม่ถึงกับมาก ตอนนั้นคือได้แค่นั้นก็แบบว่าดีใจโคตรอ่ะ แต่ใจมันอยากลองไง คิดว่า เค้าคงต้องรู้สึกไรบ้างแหละ คุยมาตั้งนาน เราก็ออกตัวขนาดนี้ละ อยู่ ๆ วันนึงค่ะ วันที่รวบรวมความกล้าที่สุดในชีวิต ไม่รู้เอามาจากไหนตัดสินใจค่ะ ทักแชทไป บอกเค้าเลยว่า นาย ๆ เราชอบนายอ่ะ เรารู้สึกดีกับนาย บลา ๆ พลั่งพลูความในใจที่สะสมมาทั้งหมด รอเค้าอ่าน เห้ยย !!!!! เค้าอ่านแล้ววว คือแบบ ดีใจจ้าาา เค้ากำลังพิมพ์............................ รอค่ะ ลุ้นค่ะ ........... ผลคือ "เราก็รู้สึกดีนะ" ประโยคแรกคือแบบ ฟินนนนนนน เค้าก็ชอบเราหรอว่ะ เห้ยยยยยยยย !! ประโยคต่อมา "แต่........" "เราคิดกับเธอแค่เพื่อน เราขอโทษ" เท่านั้นละ น้ำตาค่ะ นองหน้า มาจากไหนไม่รู้วะเห้ยยย !!! จำได้ว่านอนร้องไห้หนักมาก คือแบบ ไม่เคยร้องนานแบบนี้เลยย คือ ความกล้า ความมั่นใจที่สะสมมา หายหมดจ้าาา ตอนนั้นเราก็ไม่ได้โกรธเค้านะ คือก็รู้ลึก ๆ แหละ ว่าเป็นไปไม่ได้หรอก คือเราก็ไม่ได้สวย แต่เค้าถือว่าหน้าตาดีนะ คนชอบก็เยอะ ตั้งแต่วันนั้นมันเลยทำให้เราเปลี่ยนตัวเอง แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากตอนนั้นมากหรอก ก็ยังไม่สวย อยู่ดี 555555555 แต่มันก็คือความทรงจำนะ มันคอยเตือนเราอ่ะ เวลาเราจะชอบใคร มันเลยทำให้เรากลัวไปหมด จากครั้งนั้น เราเคยเป็นคนที่มีความกล้า มั่นใจในการแสดงออกทางความรู้สึก แต่ตอนนี้มันเลยทำให้เรากลายเป็นคนที่กลัว กลัวที่จะรัก กลัวผิดหวัง กลัวทุกอย่าง แต่เราก็คิดว่าวันนึงคงจะมีใครที่จูงเราผ่านกำแพงความกลัวนี้ไปได้นะ ก็คงต้องรอต่อไป 555555 ไม่เป็นไร เราเลยชินสะแล้วว กับการอยู่คนเดียว ......
นี่ละ จากความกล้า....กลายเป็นความกลัวของเรา...
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้ แชร์ได้นะคะ แต่ถ้ากระทู้นี้ สร้างความรำคาญให้ใครก็ขออภัยค่ะ