...หาก ฟ้า สั่ง มา...

กระทู้สนทนา

หาก ฟ้า สั่ง  พิ พาก ษา ลง มา ปัก
ให้ ฉัน รัก เธอ คง มั่น มิ หวั่น ไหว
คง เป็น เพียง เรื่อง รำ พัน ให้ ฝัน ไป
เพราะ คน ไร้ หัว ใจ..ไม่ ยิน ดี...

ด้วย ทาง รัก หวัง ฝัน วัน เริ่ม ใหม่
มัน ร้าว ใจ เกิน ยาก จาก หลีก หนี
ความ ช้ำ ย้ำ วัน เก่า ร้าว ทวี
ไม่ เคย มี ที่ ลืม วัน เคย หวั่น ใจ

คน คน หนึ่ง สูญ เสีย ทุก อย่าง สิ้น
ภาพ ความ หวัง มัน พัง ภิณท์ สิ้น สง สัย
มี แต่ ความ เจ็บ จำ ย้ำ เรื่อย ไป
ร้าว ทรวง ใน ยัง สนิท ภาพ ติด ตา

เมื่อ พบ เธอ ใจ เผลอ เรอ คิด รัก
จึง แปร ปัก หวั่น ไหว ใจ ไห้ หา
รู้ สึก ดี ใน ไม ตรี ที่ มี มา
หวัง วาด ฟ้า วัน ใหม่ ให้ ใจ เติม

แต่ ความ จริง ยัง หลอก หลอน นอน สะ อื้น
ฝัน ร้าย ยัง ครอง คืน ขื่น เข้ม เสริม
ทุก นา ที ความ เจ็บ ช้ำ ซ้ำ คง เดิม
ใจ สะ เทิ้ม สะ ท้าน ร้าว ราว สุม ไฟ

เหมือน ดอก ไม้ พาด กลอน  ดู อ่อน หวาน
แต่ ใจ พาล ร้อน แรง แสร้ง เฉ ไฉ
อา รมณ์ ร้อน รุม เร้า เข้า แทรก ใน
ปิด บัง ไว้ ความ อ่อน แอ แผล ที่ เป็น

ความ เจ็บ จำ ขวาง กาง เส้น ทาง รัก
มิ อาจ ถัก  ทอ ก่อ  พอ  ให้  เห็น
ทาง รัก  จึง ขาด เยื่อ ใย ให้ ลำ เค็ญ
สิ้น สุด เส้น ทาง รัก ร้าง "  ระ หว่าง เรา"

                  " เพ็ญ พิช ญา "