อาจจะยาวหน่อยนะคะ. แต่กรุณาอ่านให้จบ คุณอาจช่วยหนูได้ คือ
เราเป้นโรควิตกกังวล+ ซึมเศร้า. อาการแรกก้อจะกลัวกังวล กับคนอื่นก่อน ของเราที่บ้านมีแต่คนไม่สบาย แรกๆก็กลัวคนที่บ้านจะเป้นอะไร นอนดูเค้าหายใจทั้งคืน ทั้งๆที่คนอื่นหลับหมด เป้นแบบนี้ทุกวัน หลับตาไม่ลง ต้องคอยดู หลังๆเข้า เริ่มเป้นกับตัวเอง ออกจากงานมาดูคนที่บ้านจิงจัง เริ่มกังวล ว่าจะเป้นอะไร เช่น โดนตะปูตำ ก็กลัวเป็นบาดทะยัก โดนยุงกัด ก็กลัวเป้นไข้เลือดออก ทั้งๆที่รู้ว่ามันไร้สาระ มันยังไม่เกิดเลย แต่เราหยุดความกลัวกังวลไม่ได้ เวลามันกลัวขึ้นมา จะร้องไห้ กะวนกะวายใจ ใจคอไม่ดี รู้ทั้งรู้นะ ว่าอาจจะไม่เป้นแต่มันหยุดคิดกยุดร้องไม่ได้ และมีอะไร ที่กลัวแบบไม่สมเหตุสมผลอีกเยอะเลย. เช่น. กลัวหนาว กลัวเป้นไข้ ไม่กล้าอายน้ำ ไม่ได้กลัวน้ำนะ แต่กลัวจะหนาวอะไรแบบนี้ แล้วกลัวจิงจัง กลัวไม่เลิก มันไม่เลิกกลัว ร้องไห้ตลอด หลังๆเริ่มท้อกับชีวิต ทำอะไรไม่ได้เลย ร่างกทยเหมือนคนป่วยตลอดเวลา ไม่มีแรง ปวดเมื่อยเนื้อตัว ไม่ออกไปไหน ไม่ทำอะไร บางทีก็รู้สึกเสียใจ อยากร้องไห้ ก้นั่นอหละเป็นที่มาที่ต้องหาหมอ เพราะว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตที่เป้นแบบนี้อย่างไรดี กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน มันทั้งร้องไห้ ทั้งกลัว กับเรื่องนู้นนี่ตลอดเวลา
แต่ประเด็นที่อยากให้พี่ๆช่วยจิงๆคือ. หนูไปหาหมอ หมอให้ยา
ไดอะซีแพม 2 mg
ซิลเตอร์ลีน 50mg
ทั้ง 2 ตัวนี้หมอให้กอนก่อนนอน เพราะจะให้เราได้นอนบ้าง
แต่ปันหาของหนูคือ หนูกลัวยาที่หมอให้มา กลัวกินแล้วแพ้ กลัวกินแล้วกายใจไม่ออก กลัวเป้นอะไร แล้วใครจะพาไปส่งโรงบาล ใครจะมานั่งดูเราเหมือนที่เราดูคนอื่น. แล้วก้บอกที่บ้านไม่ได้เรื่องยาเรื่องหาหมอ เพราะไม่อยากให้เค้าเครียดกันไปมากกว่านี้ มีอต่คนป่วย แม่เราทำงานคนเดียว เพราะทำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้
ช่วยหนูทีเถอะคะ หนูดันกลัวยาที่หมอให้ ถึงวันนัดกลับไปหาหมอ หมอก้ให้กำลังดี พยายามกินให้ได้นะ. แต่หนูทำไม่ได้ เวลาจะเอายาเข้าปากมันกลัวจะมือไม้สั่น. ร้องไห้ เป้นหลายๆชั่วโมง เอายามาถือในมือจนเปียก ร้องไห้จนตาบวม ก้ยังกินมันไม่ได้อยู่ดี
ช่วยหนูทีเถอะค่ะ ท่านผู้มีความรู้ ช่วยบอกหนูที
ช่วยบอกหนูว่ามันไม่เป้นอะไร
ช่วยบอกหนูทีว่ายา มันแรงไม๊
บอกหนูทีเถอะว่าหนูจะทำยังไงดี
หนูทุกข์ใจมากเลยคะ. เมื่อยาเป้นที่พึ่งสุดท้ายที่หนูจะเลืกกินเพื่อรักษาแต่หนูกลับกลัวมัน
แล้วหนูจะหายได้ยังไง. ต้องอยู่แบบนี้หรอ ช่วยบอกวิธีให้หนูทีเถอะ. ถือว่าทำบุญช่วยหนูเถอะนะคะ
วิตกกังวลมาก ช่วยทีนะคะ
เราเป้นโรควิตกกังวล+ ซึมเศร้า. อาการแรกก้อจะกลัวกังวล กับคนอื่นก่อน ของเราที่บ้านมีแต่คนไม่สบาย แรกๆก็กลัวคนที่บ้านจะเป้นอะไร นอนดูเค้าหายใจทั้งคืน ทั้งๆที่คนอื่นหลับหมด เป้นแบบนี้ทุกวัน หลับตาไม่ลง ต้องคอยดู หลังๆเข้า เริ่มเป้นกับตัวเอง ออกจากงานมาดูคนที่บ้านจิงจัง เริ่มกังวล ว่าจะเป้นอะไร เช่น โดนตะปูตำ ก็กลัวเป็นบาดทะยัก โดนยุงกัด ก็กลัวเป้นไข้เลือดออก ทั้งๆที่รู้ว่ามันไร้สาระ มันยังไม่เกิดเลย แต่เราหยุดความกลัวกังวลไม่ได้ เวลามันกลัวขึ้นมา จะร้องไห้ กะวนกะวายใจ ใจคอไม่ดี รู้ทั้งรู้นะ ว่าอาจจะไม่เป้นแต่มันหยุดคิดกยุดร้องไม่ได้ และมีอะไร ที่กลัวแบบไม่สมเหตุสมผลอีกเยอะเลย. เช่น. กลัวหนาว กลัวเป้นไข้ ไม่กล้าอายน้ำ ไม่ได้กลัวน้ำนะ แต่กลัวจะหนาวอะไรแบบนี้ แล้วกลัวจิงจัง กลัวไม่เลิก มันไม่เลิกกลัว ร้องไห้ตลอด หลังๆเริ่มท้อกับชีวิต ทำอะไรไม่ได้เลย ร่างกทยเหมือนคนป่วยตลอดเวลา ไม่มีแรง ปวดเมื่อยเนื้อตัว ไม่ออกไปไหน ไม่ทำอะไร บางทีก็รู้สึกเสียใจ อยากร้องไห้ ก้นั่นอหละเป็นที่มาที่ต้องหาหมอ เพราะว่าจะทำอย่างไรกับชีวิตที่เป้นแบบนี้อย่างไรดี กว่าจะผ่านไปแต่ละวัน มันทั้งร้องไห้ ทั้งกลัว กับเรื่องนู้นนี่ตลอดเวลา
แต่ประเด็นที่อยากให้พี่ๆช่วยจิงๆคือ. หนูไปหาหมอ หมอให้ยา
ไดอะซีแพม 2 mg
ซิลเตอร์ลีน 50mg
ทั้ง 2 ตัวนี้หมอให้กอนก่อนนอน เพราะจะให้เราได้นอนบ้าง
แต่ปันหาของหนูคือ หนูกลัวยาที่หมอให้มา กลัวกินแล้วแพ้ กลัวกินแล้วกายใจไม่ออก กลัวเป้นอะไร แล้วใครจะพาไปส่งโรงบาล ใครจะมานั่งดูเราเหมือนที่เราดูคนอื่น. แล้วก้บอกที่บ้านไม่ได้เรื่องยาเรื่องหาหมอ เพราะไม่อยากให้เค้าเครียดกันไปมากกว่านี้ มีอต่คนป่วย แม่เราทำงานคนเดียว เพราะทำอะไรไม่ได้เลยตอนนี้
ช่วยหนูทีเถอะคะ หนูดันกลัวยาที่หมอให้ ถึงวันนัดกลับไปหาหมอ หมอก้ให้กำลังดี พยายามกินให้ได้นะ. แต่หนูทำไม่ได้ เวลาจะเอายาเข้าปากมันกลัวจะมือไม้สั่น. ร้องไห้ เป้นหลายๆชั่วโมง เอายามาถือในมือจนเปียก ร้องไห้จนตาบวม ก้ยังกินมันไม่ได้อยู่ดี
ช่วยหนูทีเถอะค่ะ ท่านผู้มีความรู้ ช่วยบอกหนูที
ช่วยบอกหนูว่ามันไม่เป้นอะไร
ช่วยบอกหนูทีว่ายา มันแรงไม๊
บอกหนูทีเถอะว่าหนูจะทำยังไงดี
หนูทุกข์ใจมากเลยคะ. เมื่อยาเป้นที่พึ่งสุดท้ายที่หนูจะเลืกกินเพื่อรักษาแต่หนูกลับกลัวมัน
แล้วหนูจะหายได้ยังไง. ต้องอยู่แบบนี้หรอ ช่วยบอกวิธีให้หนูทีเถอะ. ถือว่าทำบุญช่วยหนูเถอะนะคะ