ส่วนตัวไม่เคยอ่านหนังสือมาก่อน แต่เอาจริงๆหนังเรื่องนี้ก็ดูสนุกพอใช้ได้ มีมุกยิงมาเป็นระยะๆ มุกทีเด็ดส่วนใหญ่จะมาจากตัวเอกที่พูดคนเดียวบนดาวอังคารมรณะ และเพลงดิสโก้เด็ดๆที่ช่วยทำให้หนังดูมีสีสันขึ้นมาบ้าง (คล้ายๆเพลงใน Guardians of the Galaxy) โดยเฉพาะเพลงในเครดิตตอนท้ายเรื่องที่มาแบบแย่งซีนสุดๆ

ถึงแม้จะมีมุกตลกให้บันเทิง แต่การเล่าเรื่องและการตัดต่อ ดูไม่ค่อยลงตัวเสียเท่าไหร่ และด้วยบทที่เชิดชู NASA แบบสุดลิ่มทิ่มประตู ก็พาลทำให้คุณค่าของหนังลดลงไปเรื่อยๆอย่างน่าใจหาย อีกทั้งการสร้างอารมณ์ร่วมกับเราในฉากลุ้นภารกิจต่างๆ ก็ไม่ได้ตรึงและบีบอารมณ์ให้ร่วมลุ้นไปด้วยเท่าใดนัก เพราะด้วยสาเหตุที่ว่าอวย NASA จนเกินงาม(ในระดับที่เกินมนุษย์จนเกินไป) ทำให้ทุกอย่างดูง่ายดายไปเสียหมดในหนังเรื่องนี้

ถ้าให้เทียบกับหนังอวกาศที่เพิ่งฉายไปไม่กี่ปีนี้อย่าง Gravity และ Interstellar ส่วนตัวประทับใจ 2 เรื่องนี้มากกว่า The Martian แบบทิ้งห่างๆได้เลย และไม่น่าเชื่อจริงๆว่า ริดลีย์ สก็อตต์ ผู้เคยทำหนังอวกาศอย่าง Alien และ Prometheus ในแบบที่หักล้างความเชื่อเดิมๆของมนุษย์ จะมาทำหนังที่ยกยอ NASA แบบโลกสวยๆ และมีเนื้อเรื่องแบนราบได้ถึงเพียงนี้